Real Family

hoofdstuk 15

Noor

Ik zit op mijn kamer. Ik ben blij dat we weer thuis zijn. Het was verschrikkelijk mijn pleegouders daar zo te zien liggen. De dokter zei dat ze deze week het ziekenhuis uit moeten. Lizzy wil gelijk de begrafenis regelen. Ik zie zo tegen de begrafenis op. Ik ben gewoon nog zo boos op mijn pleegouders. Ze zijn gewoon zomaar weggegaan en hebben ons achter gelaten met geld. Daarvoor waren ze ook niet de beste. Ze waren vaak boos. Soms haalde onze pleegvader uit. Ik heb zo'n haat aan ze gekregen ook al wil Lizzy een begrafenis ik kan het niet aan. Ik kan niet mijn gedachten om zetten en een mooie begrafenis voor ze regelen.
Er word op de deur geklopt. 'Ja.'zeg ik. Kaj komt binnen lopen. 'Lizzy en Samuel zijn de stad in.' zegt hij. Ik knik. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Niks.' 'Wauw Noor, je moet nog een beetje leren liegen.' Kaj komt bij mij op bed zitten. 'Het gaat zeker over je pleegouders?' vraagt hij. Ik knik. 'Ik kan het niet Kaj. Ik kan het echt niet.' fluister ik. 'Wat kan je niet?' 'De begrafenis.' 'Waarom niet.' 'Ze hebben mij ons zoveel pijn gedaan.' 'Waarom heeft Lizzy daar geen last van?' 'Die ziet alleen de goede dingen.' 'Dat is wel heel knap van haar.' 'Maar ik kan het niet. Ik heb haar beloofd te helpen, maar het doet me zoveel pijn.' 'Wat hebben ze bij je gedaan dat je zo boos bent?' 'Vanaf het begin doen we al niks goed. Ze worden om alles boos. Mijn pleegvader heeft zelfs een paar keer uitgehaald. Ze hebben ons gewoon alleen gelaten zonder gedag te zeggen of iets.' 'Misschien hadden ze iets belangrijks.'  'Wel erg toevallig dat ze net Lizzy en mij hadden gezien met de doos met spullen van jullie.' 'Dan praat ik het niet goed.'zegt Kaj. 'Van binnen voelt het allemaal nog veel erg.' 'Dat komt omdat je boos bent. Heel erg boos.' 'Ik zou Lizzy heel graag willen helpen overal mee, maar niet met dit.' 'Noor, ik denk dat je dit inderdaad niet moet doen. Als ik hoor hoe je er over praat voel ik heel veel boosheid, maar ook verdriet.' 'Het is niet fijn dat mensen dingen voor je achter houden voor hun eigen best wil.' huil ik nu. Kaj trekt me tege zich aan. 'Ze hielden ons alleen maar, omdat ze zelf geen kinderen konden krijgen. Kinderen adopteren was niet hun beste optie. Ze hebben ons alleen maar pijn gedaan. Hun ouders willen niet voor niets geen contact meer met hun.' 'Je hebt helemaal gelijk Noor, maar het is nu klaar. Je moet het voor jezelf afsluiten en misschien is de begrafenis een goed moment.' Zegt Kaj.  Ik kijk hem aan. Misschien heeft hij wel gelijk. Ik moet dit hoofdstuk afsluiten. Ze zijn er niet meer en wij zijn veilig bij onze echte familie. 'Misschien moet je de begrafenis niet organiseren, maar wel erbij zijn.' 'Dit gaat Lizzy niet leuk vinden.' zeg ik. 'Lizzy hoeft niet alles leuk te vinden. Je mag ook weleens voor jezelf kiezen.' Kaj heeft gelijk. Ik word alleen maar bozer als ik bezig ben met mijn pleegouders. Ik wil niks meer met ze te maken hebben en de begrafenis is het laatste waar ik bij ben. Verder ga ik niks doen wat met mijn pleegouders te maken heeft.

Hoe gaat Lizzy hier op reageren? Lees het in het volgende hoofdstuk.
Geschreven door bgirlzs