Real Family

Hoofdstuk 14

Noor

Lizzy en ik fietsen uit school naar huis. Lizzy heeft het alleen nog maar over Samuel. Totaal niet te merken dat ze verlieft is kuch kuch!
'Lizz wanneer zie je hem weer?' Vraag ik. 'Geen idee. We appen wel heel veel.' 'Zal niet lang meer duren voordat jullie wat krijgen.' Lach ik. Lizzy bloost. 

Als we thuis komen is alleen Marleen thuis. 'Hallo!' Roepen Lizzy en ik als we binnen komen. 'Ha meiden!' We hangen onze jassen op en leggen onze tassen neer. We lopen de woonkamer in. Marleen heeft thee voor ons drieën neer gezet. 'Hoe was jullie dag?' Vraag ze. 'Goed!' Zeg ik. 'Jaa heel goed!' Zegt Lizzy. Ik schiet in de lach. Marleen kijkt mij vragend aan. 'Mag ik het vertellen Lizz?' Lizzy knikt. 'Lizzy had gister een date met Samuel en nu heeft ze het al de hele dag over hem. 'leuk.' Ik kijk Lizzy aan. Er klopt iets niet. Marleen reageert nooit zo kort af. Normaal reageert ze niet zo. 
'Is er wat?' Vraagt Lizzy. 'Nee.' Zegt Marleen. 'Wel, we merken het aan je.' 'Ik vertel het nog wel.' 'Waarom niet nu?' 'Omdat jullie nu zo vrolijk zijn.' 'Gaat dit over onze pleegouders?' Vraagt Lizzy. Marleen zucht. 'Jaa.' Lizzy houd haar adem in. 'Wil je het alsjeblieft vertellen?' Vraag ik. 'Het ziekenhuis belde. Jullie moeten langs komen. Ze kunnen daar niet voor altijd blijven liggen. Jullie moeten ook nadenken over de begrafenis.' 'Waarom moeten wij dat doen! Laat dat lekker hun ouders doen!' Zeg ik boos. 'Noor...' zegt Lizzy. Lizzy haar ogen vullen zich met tranen. 'Sorry Liz.' Ik moet slikken. Het is naar om je zus zo verdrietig te zien. 'Je weet dat hun ouders geen contact meer willen met hun kinderen.' Zegt Lizzy. 'Wij wilde ook geen contact meer.' 'Ik gun iedereen een mooie begrafenis ondanks dat ze niet heel aardig voor ons zijn geweest.' Zegt Lizzy. 'Oke, wanneer wil je gaan?' 'Nu?' 'Nu!?' 'Noor! Doe niet zo negatief!'
'Ik voel hier een negatieve sfeer.' Kaj komt binnen lopen. 'Noor is er tegen om een begrafenis voor onze pleegouders te organiseren.' Zegt Lizzy. 'Liz je snapt toch wel dat ze ons niet goed hebben behandeld.' 'Jaa Tuurlijk, maar wat ik al zei ik gun iedereen een mooie begrafenis.' 'Daar heeft Lizzy wel een punt Noor.' Zegt Kaj. 'Oke Oke, omdat jullie het zeggen.' 'Ik wil best mee.' Zegt Kaj. 'Graag.' Zeg ik. 'App Samuel of hij ook mee gaat.' Zegt Kaj. Er schijnt gelijk een lach op Lizzy haar gezicht.

Een kwartier later zit ik met Kaj voor in de auto en achterin zitten Samuel en Lizzy. Ze zijn lekker klef bezig terwijl ze nog geen eens relatie hebben. Ik kijk Kaj aan en rol met mijn ogen. Kaj schiet in de lach. 'Wat is er?' Vraagt Lizzy. 'Nee niks.' zegt Kaj. Ik merk aan mezelf dat ik best zenuwachtig ben om mijn pleegouders te zien. Ik heb nog nooit iemand dood gezien....

We komen aan in het ziekenhuis.  'Lizzy, weet jij nog op welke kamer ze liggen?' Vraag ik. Lizzy schud haar hoofd. Kaj loopt naar de balie. Hij praat met de mevrouw achter de balie en komt dan weer naar ons. 'Ze liggen op kamer 223.' Met zijn vieren lopen we naar kamer 223. De kamer heeft geen ramen en is helemaal afgesloten. Er komt een dokter naar ons toe. 'Zijn jullie familie?' Vraagt hij. Lizzy en ik knikken. 'Hun pleegdochter.' Zegt Lizzy. 'Gecondoleerd.' Hij geeft ons een hand. 'Mogen we naar binnen?' Vraagt Lizzy. 'Natuurlijk, alleen schrik niet ze zien er niet goed uit.'
'Willen jullie samen of moeten wij mee? Vraagt Samuel. 'We gaan samen.' Zeg ik. Ik doe de deur open en Lizzy en ik lopen naar binnen. Lizzy moet gelijk huilen. Ik schiet ook vol. Ze liggen zo stil in bed. Ze zien heel bleek en de verwondingen zie je ook nog. Ik sla een arm om Lizzy heen. 'Dit is zo naar om te zien Noor.' Huilt Lizzy. 'Ik weet het ik zie hetzelfde.' 'We hebben geen eens goed afscheid kunnen nemen. We zijn zomaar weglopen.' 'Dat is niet waar Liz. Hun hebben ons achter gelaten.' 'Het doet mij wel heel veel pijn om hun zo te zien liggen.' 'Mij ook echt! Het is niet fijn om dode mensen te zien.' 'Ik wil een mooie begrafenis voor ze regelen.' Zegt Lizzy. 'En ik ga je daarbij helpen.' Samen staan we naast de bedden van onze pleegouders. De tranen stoppen niet. Gelukkig hebben we elkaar nog en onze echte familie.

Geschreven Door bgirlzs