Real Family

Hoofdstuk 6

Noor

'Waarom twijfel je dan nog?!' Vraag ik. 'Omdat...' Lizzy begint weer te huilen. 'Liz, doe even rustig.' Ik sla een arm om haar heen. Na een tijdje is Lizzy weer wat rustiger. 'Noor... Ik denk dat ik het allemaal opeens even te veel vind.' 'Ik dacht ik Kaj niet vertrouwde.' 'Ik vertrouw Kaj wel, maar...' 'Maar nu we weg zijn gelopen, Kaj hebben gevonden en dan ook nog te horen krijgen dat onze pleegouders in het ziekenhuis liggen. Dat is alle opeens even te veel voor je.' Lizzy knikt. 'Maar Liz door dit alles denk ik dat het beter is om naar onze echt familie te gaan. Ze kunnen ons helpen met alles. We krijgen ons eigen plekje. Denk je niet dat dat he beste voor ons is?' Vraag ik. Lizzy knikt. 'Zal ik Kaj dan bellen dat we er zo aankomen?' 'Graag.'
Ik pak mijn telefoon en bel Kaj op.

'Met Kaj.'
'Hii met Noor.'
'Heyy Noor.'
'Sorry dat Lizzy net zo deed, maar het is allemaal een beetje te veel voor haar.'
'Snap ik helemaal, maar hebben jullie wel een keuze kunnen maken?'
'Zeker en ik hoop dat je er blij mee gaat zijn.'
'Vertel!!!!'
'Is het goed als we zo naar jullie komen?'
'Voor alleen nu of...?'
'Voor zolang we nog thuis wonen.'
'Jaa! Natuurlijk is dat goed!! Zal ik jullie komen halen?'
'Nee we komen op onze scooter.'
'Passen al jullie spullen daarin?'
'Zoveel hebben we niet hoor.'
'Oke, ik stuur je het adres tot zo!'
'Tot zo!'

'Liz, pak je spullen we gaan naar onze echte familie!' Roep ik. 'Sorry ik kan even niet laten zien dat ik blij ben, maar ik voel me wel blij.' Zegt Lizzy met een glimlach.
We pakken onze spullen in en schrijven een briefje voor Fleur waarin we gaar bedanken. Daarna lopen we baar beneden en rijden we naar ons nieuwe huis.

We rijden een straat in waar hele mooie huizen staan. 'Zal het hier zijn?' Vraagt Lizzy. 'Jaa, dit adres stuurde Kaj.' Zeg ik. 'Maar ze hebben ons weggedaan omdat ze niet genoeg geld hadden en nu wonen ze hier.' Ik stop voor het huis. 'Ik snap het ook niet Lizz, maar we gaan het hopelijk allemaal horen.' Zeg ik. We stappen van onze scooter af. Kaj komt aan rennen. 'Ik ben zo blij dat jullie er zijn!' Hij geeft ons een knuffel. 'Wij zijn ook blij dat we er zijn.' Zeg ik. 'Kom snel naar binnen. Het eten staat al klaar.' Kaj pakt onze tassen en zet ze binnen bij de trap. 'Ik zal straks jullie kamers laten zien. Ze zijn nog erg kaal, maar morgen gaan we ze opknappen.' We lopen de woonkamer in. Als we binnen lopen ruik je gelijk een heerlijke geur van het eten. 'Het ruikt hier zo lekker!' Zeg ik. 'Dankjewel.' Er komt een mevrouw uit de keuken lopen. Lizzy en ik vallen stil. De vrouw komt naar ons toelopen. 'Wat zijn jullie grote knappe meiden geworden.' Ze krijgt tranen in haar ogen. Lizzy begint ook te huilen waardoor ik ook moet huilen. Onze moeder trekt ons in een knuffel. 'Ik had jullie nooit mogen laten gaan.' Zegt ze. 'Mijn mooie dochters.' Als we allemaal wat rustiger zijn geworden vraag ik: 'waarom heb je ons weg gedaan?' 'Ik was gewoon te arm. Met Kaj was het al moeilijk en toen kwamen jullie onverwachts.'
'Onverwachts?' Vraagt Lizzy. 'Jaa, jullie waren niet gepland. Ik kon jullie niet weg laten halen dat deed mij te veel pijn. Gelukkig heb ik dat ook niet gedaan, want dan had ik jullie ook niet kunnen zien.'
'Maar jullie wonen hier nu heel mooi.' Zeg ik. 'Jaa, ik heb gelukkig een hele goede baan kunnen vinden.'  'Oke.' 'Geloof je me niet?' 'Ik weet niet...' 'Ik snap dat je me nu nog niet geloofd, maar ik hoop dat jullie ondanks dat wel bij ons komen wonen.' Lizzy en ik kijken elkaar aan...

Zullen Lizzy en Noor bij hun echt familie gaan wonen?
Schreven door bgirlzs