De beste zomer ooit (acid)

||17||

Allereerst sorry dat het al weer zo lang geleden is dat ik geupload, ik ga jullie dan ook niet te lang ophouden nu, hopelijk veel leesplezier!

Ik sprong bij hem achterop op de fiets, en zo fietste we naar zijn huis. "Heb je er ooit aan gedacht om een brommer te kopen?" vroeg ik hem, "Ja, maar ik ben veel te skeer voor een brommer". "Oe? Dus je verdient helemaal niet veel youtube moneys?" vroeg ik zo verbaasd als ik maar kon. "Ja, dan kan je me misschien beter vanavond al terug brengen naar het station, zo leuk ben je nu ook weer niet." Ik probeerde zo serieus mogelijk te blijven maar kon het niet laten om te grinniken om mijn eigen flauwe mop. Ik zag hem niet lachen omdat ik achterop zat maar ik voelde hoe zijn rug zachtjes schokken. "Ha. Ha. Ha." zei hij sarcastisch "Voel je vrij om er mij eentje te kopen." "Ja ja, you wish. Als ik daar het geld voor had, had ik er een voor mezelf gekocht. Ik haat fietsen echt." Hij draaide even zijn hoofd om me zijdelings aan te kijken met een verbaasde blik "Ah dus jij bent ook helemaal niet rijk? Dan is het misschien inderdaad wel een goed idee om je straks al terug te brengen. Ik kan ook nu al terugdraaien?" "Wat ben je toch hilarisch", was het enige dat ik antwoordde, terwijl ik wat dichter tegen hem aan ging zitten.

"En aan onze rechterzijde zien we nu het huis van de welbekende Nathan Vandergunst, de grootste youtuber van België." zei hij toen we de oprit opreden. "Heeft iemand je ooit al eens gewezen op het feit dat je erg vol van jezelf bent?" vroeg ik hem. "Nee," antwoordde hij, "maar wel al hoe knap ik ben, charmant, grappig, lief,..." "ja ha stop daar maar ik snap het al". Hij grijnsde naar me terwijl hij de garagepoort open deed en zijn fiets naar binnen reed. "Mijn ouders komen pas vanavond thuis, dus we hebben het huis voor ons alleen tot dan" zei hij terwijl hij zijn wenkbrauwen. "Ja ja, laat eerst je kookkunsten maar eens zien aan mij, ik had helemaal geen eten meegebracht voor op de trein." zei ik met mijn hand op mijn buik. "Jij bent de vrouw hier" zei hij uitdagend. Ik begon te lachen "Ik hoop dat je daar niet op gerekend had, want ik kan niet eens deftig een croque monsieur maken.", "Je weet dat je redenen blijft toevoegen aan het lijstje om je terug naar het station te brengen?". "Ja, maar ik weet ook dat de redenen om mij niet weg te brengen beter zijn" zei ik zo lief als ik kon. "Het is al goed, ik maak wel iets. Ga maar al naar mijn kamer... oh ja die weet je niet zijn" en hij gaf me de instructies om naar zijn kamer te gaan.

Het eerste wat me opviel was dat de kamer er veel groter (en rommeliger) uitzag dan op camera. Ik keek wat rond, ik wist eigenlijk niet zo goed wat te doen, dus ik ging op zijn bed zitten en pakte mijn telefoon. 

Morgen schrijf ik waarschijnlijk nog een stukje om goed te maken dat ik zo lang ben weggeweest bedankt voor al jullie lieve reacties ♥