De beste zomer ooit (acid)

|| 3 ||

Nathan's p.o.v.
Ik stap samen met Henk op de bus naar Nice, daar ga ik een week op kamp, mijn mama heeft mij hiervoor ingeschreven omdat ze vond dat ik teveel achter mijn computer zat. Ze stuurt mij naar een kamp waar ik heel de tijd aan de zee zit, aan de zee! Ze weet toch dat ik de zee haat?! Gelukkig had Henk deze twee weken nog niks gepland want anders was ik niet gegaan, dan had ik mijzelf echt gewoon opgesloten in mijn kamer zodat mijn mama mij niet kon brengen.

Maar ja ik sta hier dan toch. En er zijn blijkbaar ook veel leuke feestjes in Nice, dus misschien wordt het zo slecht nog niet.

De leider spreekt ons aan "jullie zijn Nathan en Hermes." "Ja" zegt Henk (dat is zijn bijnaam). "Ik ben Tom, ik dacht al dat jullie niet meer gingen komen, zoek maar snel een plek".

Als we een plek zoeken zie ik vanachter een meisje naar me kijken. Het lijkt of ze me herkent, zou ze naar mijn channel kijken? Ik hoop dat ze niet zo'n fan is die aan mij komt plakken. Maar ze kijkt al terug naar de meisjes naast haar en doet alsof er niks gebeurt is. Ze zal me wel niet kennen, zo bekend ben ik nu ook weer niet.

S' avonds hebben Henk en  ik hen geholpen om hun tent op te zetten. Ze heet Melanie, en haar vriendinnen Marlee en Celine. Ze ziet er eigenlijk wel tof uit, ik weet nog altijd niet of ze me al kende of niet, maar ik denk dat we wel vrienden kunnen worden.