meet me at times square - sm.

29. Naar New York

'Nova! Wakker worden!' Ik open mijn ogen en zie Demy's enthousiaste gezicht. 'Shawn is een uur geleden al opgestaan!' 'Ik wil slapen.' Zeg ik, terwijl mijn ogen weer dichtvallen. 'Neee! Word nou wakker! We moeten wel op tijd vertrekken naar huis!'

Mijn ogen schieten open. New York, oftewel Demy's thuis, word ook mijn thuis. Het voelt raar. Ik kijk op de klok en zie dat het 8 uur s'ochtends is. Ik sla de deken van me af, en ga zitten.

'Hoe kan jij zo vroeg al zo hyper zijn?' Vraag ik aan Demy. 'Ik zit zo negen uur in de auto met mij idool, Oke?' Ik grinnik en pak de kleren die ik heb klaargelegd. Demy loopt de kamer uit, en ik kleed me aan.

Ik doe mijn haar in een staart en loop naar beneden. Shawn staat bij Karen, die met een bezorgd gezicht tegen hem praat, en Demy zit geconcentreerd op haar telefoon te typen. Ik loop naar Shawn en Karen toe. 'Goedemorgen.' Zeg ik, en Shawn geeft me een kus.

Karen glimlacht naar me, maar haar ogen staan bezorgd. 'En als je moe word ga je naar een hotel, Oke? Ik wil niet dat je in slaap valt achter het stuur of zo. Beloof je dat?' 'Mam, het komt wel goed.' Ze zucht en glimlacht. 'Soms vergeet ik dat je al achttien bent.'

Even later zitten we in de auto. Ik ben best wel zenuwachtig. Vanavond ben ik gewoon ik mijn eigen appartement in New York! De hele achterbak zit vol, en op de achterbank zit Demy opgepropt met heel veel eten, wat Karen ons mee heeft gegeven.

We rijden de snelweg op, en binnen no time zijn we de stad uit. Shawn zingt zachtjes mee met de radio, en ik sluit mijn ogen.

'Nova, wil je ook koffie? Oh, ze slaapt.' 'Kom je daar nu pas achter?' 'Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik precies achter haar zit en jij naast haar.' 'Dankzij jullie ben ik weer wakker hoor.' Shawn's gezicht word gesierd door een grote glimlach.

Demy begint weer te praten 'Maar wilde je nou koffie? Of een muffin?' 'Ik heb wel zin in wat tomaat, anders.' Demy giechelt. 'He bah. Geen tomaten.' Shawn kijkt serieus waardoor ik moet lachen. 'Natuurlijk niet, gekkerd.' 'Goedzo.'

Demy geeft me een muffin en een thermoskan koffie. Ik knabbel wat aan mijn muffin en kijk naar snelweg die voor ons ligt. Dat is het enige wat je kan doen in een auto. Naar buiten staren.

Even later stoppen we bij een Taco Bell om wat te eten, en dan rijden we weer verder. 'Het duurt nog ongeveer twee en een half uur voor we er zijn.' Deelt Shawn mee.

Ik kijk weer naar buiten, en denk na over wat er allemaal is gebeurd de laatste tijd. Toen Shawn in mijn leven kwam, had ik nooit gedacht dat twee jaar later in New York zou wonen. Het voelt zo ongeloofwaardig.

Mijn leven is zo anders dan een kleine twee maanden geleden. Ik kijk opzij, naar de persoon waar ik alles aan te danken heb. 'Bedankt.' Zeg ik. 'Voor alles.'

Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek, en even lijkt het alsof ik en Shawn de enigen zijn die bestaan. Hij kijkt me aan, en op dit moment weet ik het zeker. Mijn gevoelens voor Shawn zullen nooit overgaan. Dan kijkt hij me aan. En ik weet dat voor hem hetzelfde geldt.

(A/N)

Ik denk dat dit het was mensennnn

Maar niet getreurd, er komt nog een epiloog omdat ik epilogen wel cool vind.

Ik ging gister meeten met mn internet squad en het was pittig geweldig.

Byeeeee