meet me at times square - sm.

21. Naar Canada

'Ben je nou al klaar met je tas inpakken? Zo moeilijk kan het toch niet zijn.' Shawn loopt mijn kamer binnen met een grijns op zijn gezicht. 'Voor mij blijkbaar wel.' grap ik.

Shawn komt achter me staan en legt zijn handen op mijn heupen. 'Je weet zeker dat je niet meer boos op me bent?' 'Als jij zegt dat je haar niet wilde zoenen geloof ik je.'

Ik ben nog wel onzeker, maar ik moet Shawn vertrouwen omdat zonder hem mijn leven niet veel nut heeft. Hij draait me om, zodat we recht tegenover elkaar staan, en hij strijkt met zijn lippen langs mijn jukbeen.

Ik huiver en kus hem. Zijn lippen voelen zacht aan op de mijne. Even later trekt hij zijn hoofd terug. 'Ik moet je niet zo afleiden. Ik wil de vlucht niet missen.' 'Het zou ook wel wat snellen gaan als jij me hielp, Mendes.' zeg ik met een grijns. 'Wat moet ik doen?' 'Ik leg stapeltjes kleren op het bed en jij doet ze in mijn koffer.'

'Moet dit echt allemaal mee? Je krijgt die koffer echt niet dicht zo.' met een zucht leg ik de trui die ik mee wilde nemen weer in mijn kast. 'Anders leen je gewoon een trui van mij.' zegt Shawn met een knipoog.

Als even later alles in de koffer zit, en we hem met moeite dicht hebben gekregen, zetten we hem alvast in de gang, en besluiten we vroeg te gaan slapen, omdat we vroeg op moeten. Als we in bed liggen nestel ik me tegen Shawn aan, en ik val bijna gelijk in slaap.

Als de volgende ochtend de wekker gaat, open ik mijn ogen, en kijk ik naar Shawn. 'Ik wil niet opstaan.' grom ik. Dan bedenk ik me dat ik vandaag naar Canada ga, en gooi ik de dekens van me af. 'Ook goedemorgen.' zegt Shawn grinnikend. 'Ik ben gewoon blij.' ik glimlach.

Ik doe de kleren aan die ik gisteravond al had klaargelegd. Ik loop naar de badkamer en poets mijn tanden. Shawn komt de badkamer inlopen met een tedere blik in zijn ogen. 'Je bent zo mooi.' Zucht hij. Ik lach een beetje ongemakkelijk en ik zie in de spiegel dat ik rood word.

'Hey, de waarheid mag gezegd worden.' hij haalt zijn schouders op. Ik spuug de tandpasta in de wasbak en spoel mijn mond. Dan hoor ik mijn oma van beneden roepen dat we moeten opschieten. Shawn pakt zijn spullen en propt ze in zijn tas. 'Let's go.'

Als we op het vliegveld zijn, checken we snel onze koffers in en lopen we naar de gate. We hebben gesprekken over van alles en nog wat, tot we eindelijk het vliegtuig in mogen. We zitten met zijn drieen naast elkaar, Shawn bij het raam, ik in het midden en oma bij het gangpad. 'Ik heb er zo veel zin in!' zegt mijn oma opgewekt.

Vlak na het opstijgen valt mijn oma in slaap, dus ik en Shawn praten wat. Opeens horen we een stem achter ons. 'Maar....Jij bent Shawn Mendes! O MIJN GOD.' We draaien ons om en zien een meisje wat er vrij jong uitziet. Tranen lopen over haar wangen als ze ziet dat hij het echt is. 'Sorry, sorry. Jij hebt ook je privacy nodig.' Zegt ze snel.

'Nee, het is oke. Wil je op de foto?' Ze knikt hevig. 'Ik heb een idee. Als we nou wachten tot we geland zijn, is het iets makkelijker om een foto te maken. Als we nou op elkaar wachten bij de bagagebanden.' Het meisje knikt weer, en we draaien ons weer om.

Als we geland zijn, lopen we naar de bagagebanden, en terwijl ik op onze koffers wacht, praat Shawn met het meisje, en maakt hij een foto met haar. Dan lopen we door de deuren naar de aankomsthal, en worden we verwelkomd door gegil.

Maar dan ook heel hard gegil. Voordat we in het zicht zijn van waarschijnlijk een menigte gillende meiden, zie ik drie personen staan. Een man, en ik herken hem als Manuel. Daarnaast staat een vrouw met een lief gezicht, en er staat een meisje bij, Shawn's zusje.

Shawn loopt naar zijn familie toe, en ze knuffelen elkaar. Ik en oma staan er een beetje ongemakkelijk bij, totdat Manuel zich omdraait naar mijn oma en een gesprek met haar begint. Shawn's zusje komt mijn kant op gelopen.

'Hoi, ik ben Aaliyah.' 'Hi.' Ik voel me nog steeds wat ongemakkelijk. Maar dan komt Shawn's moeder ook bij ons staan. 'Ik ben Karen, leuk je eindelijk te ontmoeten. En zonder enige waarschuwing trekt ze me in een knuffel.

(A/N)

HAh wat een verschrikkelijk eind weer.

ik bedenk altijd van te voren wat ik in een a/n wil gaan zeggen maar dan vergeet ik het weer..

Ik heb trouwens nog steeds mijn telefoon niet terug....rip

Byeeee💙