Chapter 17: Waltz and WHAM

104K 4.7K 2.8K
                                    

HARRIET

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

HARRIET

FOR THE record, Morrie was the last person I would dance with. Aiden was next to him.

Kahit na against ako sa idea ng Moriartard na 'to, hindi na ako umangal pa. Time was of the essence and his reasoning was sensible. Mas magmumukhang kahina-hinala kung tatayo kami sa gilid ng stage habang inaabangan ang assassin. The waltz, as Morrie pointed out, would provide a good cover for us.

Awkward. Really awkward. Ganyan ko ide-describe ang feeling habang hawak ni Morrie ang kamay ko. Parang nakukuryente ako kaya gusto kong bitawan. Sabay kaming naglakad patungo sa dance floor kung saan pang-romantic ang music at parang ang sweet ng mga nasa paligid namin.

 Sabay kaming naglakad patungo sa dance floor kung saan pang-romantic ang music at parang ang sweet ng mga nasa paligid namin

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

After this case, I would no longer have any face to show to anyone. Me dancing with the enemy? Ridiculous! Naramdaman ko nga ang tingin nina Sherry at Locke nang inaalalayan ako ni Morrie papunta rito. My Golly! What have I done?

"Is this your first time dancing a waltz?" Napahawak ang kanang kamay niya sa baywang ko. Muli akong nakaramdam ng kuryenteng dumaloy sa katawan ko. Awkward. Really awkward. I forgot how to properly react. "Relax. This is just a dance."

Inhale.

Exhale.

I needed to set aside my hostile attitude toward Morrie and focus on our current quest. Mas importante ang buhay ng university chancellor namin kaysa sa petty competition ng mga House. At dahil doon, handa akong lunukin muna ang pride ko (ngunit iluluwa ko rin pagkatapos nito).

"Follow my lead," he whispered to me as we began swaying to his right. Gaya ng sinabi niya, sinundan ko ang mga hakbang niya. Sunod sa kaliwa, balik sa kanan tapos paulit-ulit lang. Depende ang bilis ng pag-sway namin sa rhythm ng music. Imagine what people would think of me once they see the two of us dancing to the tune of a romantic song!

"So how does dancing give us any advantage against the assassin?" tanong ko. Hindi ko siya kayang tingnan nang diretso sa mata. Mas magiging awkward lalo. Not to mention, staring into his lifeless eyes may drain the life of me. That may sound like an exaggeration, but that's how it felt like.

QED UniversityTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon