9. Eksik Parçam

69.4K 4.2K 371
                                    

Keyifle okuyun Aşklarım...


...

Koca koca tırnaklar. Boyalı son moda saçlar. Klas giyim. Full makyajlı ve bakımlı bir yüz ve Aslı'nın beklediği korkunç kayınvalide tabirine zerre kadar uymayan bir kadın... Gözlerini bir kaç kez kırptı ve nefesi yavaş hareketlerle aldı.

Kocası yanında, suratındaki saçma sapan gülüşüne ufaktan kahkaha seside eklemişti. Aslı gözlerini kadından çekip kocasına bakamıyordu. Karşındaki kadın; bir altmış boylarında hafif tombulca, başında siyah başörtüsüne zıt beyaz teniyle kendisine bakıyordu.

"Ne baktın kızım öyle? dedi Neriman hanım şaşkın kadının haline gülmeden edememişti.

Donup Kaan Aslı yerinde ileri geri hareket edince biraz ayılır gibi olmuştu. "Çok.... çok özür dilerim. Hoş geldiniz." diyebildi. Kadına yaklaşamadı. Bilemiyordu ki nasıl biri, neden hoşlanır neden hoşlanmaz. İçinde eğreti bir his peyda oldu. Kaynana da neydi yahu?

Yiğit, Aslı dan önce davranıp uzun boyunu eğerek sıkıca sarıldı annesi. "Hoş geldin anacım." Neriman hanım, oğlu geri çekilirken ona ters ters baktı. "Konuşma sen benimle."

Aslı gözlerini delice açarken kocasına baktığında ağzı da açık kalmıştı. Annesi oğluna kızıyordu. Nedendi? Daha bir merak sarmıştı içini. Oğluna ters bakan Neriman hanım, Aslı'ya döndüğünde gayet şen ve güler yüzüyle yaklaştığı kadına sıkıca sarıldı. "Canım gelinim benim. Sonunda oğlumu alacak bir kadın çıktı geldi. Sen bundan sonra benim kıymetlimsin. Nazlı bir sen iki. Aras'ta hayırlısıyla senin gibi birini bulurda bu kart papazların hayatı kurtulur." Konuşurken geri çekilen Neriman hanım, Aslı'nın koluna girip oğlunu arkada bırakarak yürüttü kadını. Aslı başını çevirip kocasına baktığında ağzı açık bakan kocasına gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı.

Acaba bu kadın Yiğit'in değil de kendi annesi miydi? Bir tuhaflık yok muydu bu işte? "Beni dinliyor musun Aslı?" diyen orta yaşlı kadının sesiyle dikkat kesildi. "Evet efendim," dedi.

"Efendim yok. Anne diyeceksin, ben senin annenim. Siz heni nesil pek bilmez tabii biz eskilerden kaldık. Kocamızın annesi artık bizim de annemiz olur. Hey gidi benim çok zalim bir kayınvalidem vardı Allah rahmet eylesin."

Araçları içinde sessizce yol alıyorlardı. Aslı ara sıra Yiğit'e kaçak bakışlar atıyor arkadaki kadına çaktırmadan gülüyordu. Omuzluları inip kalkan karısına bakıp o da gülüyordu.

"Bu ciklet beni çok yoruyor Yiğit. Bir daha gitmeyeceğim." dedi Neriman hanım arka koltuktan seslenmişti. Aslı arkasına dönerek kayınvalidesine baktı. "Ciklet şart bazen kulak uğultusuna iyi geliyor tabii."

Kendine kaş çatan kadına neyi yanlış söylemiş olacağına iki saniye de düşündü ama bilemedi Aslı. Yiğit'in gür kahkahasıyla yerinden sıçradı. "Yavaş biraz." dedi elini kalbine götürürken. "Ne gülüyorsun sen?"

Kahkahasını kesen Yiğit, "Ciklet dediği şey jetlag," dediğinde Aslı yerine sessizce sindi. İçinden kendine sayıyordu. 'Ah Aslı manyak etti seni bu aşk. Küçül yavrum küçül,' diyen iç sesine hemen de kanmıştı biraz daha küçülürken arkadan kadının da kıkırtısını duymuştu.

...

Eve girdiklerinde Saat gece yarısını biraz geçmişti. Soluklanmak için salonda karşılıklı oturmuşlardı. Aslı kendine anlatılanın tam aksi birini karşısında gördükçe bileniyordu. Evet tam olarak Yiğit'e inanamamıştı ama bu kadarını beklemiyordu. Kadın bildiğin tesettürlü dini bütün birine benziyordu. Kendi kıyafetleri ve kayınvalidesinin giyimini yan yana getirdiğinde aradaki uçurumun her hangi bir soruna yol açıp açamayacağını oracıkta merak etmişti. Yaşadıkça öğreneceğini düşünerek gülümsedi.

Yaparım Bilirsin -Tamamlandı- GSA serisi 1. Kitap Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum