Το "φιλι"

1K 62 14
                                    

Το πουλμαν προχωραει αργα και νιωθω οτι περνανε αιωνες ευτυχιας μεσα στην αγκαλια της.

-Κατ; ,λεω μ γλυκια φωνουλα και την κοιταζω στα ματια.
-Τι ειναι; ,μου απανταει και μου φτιαχνει ενα τσουλουφι που ειχε παει απ' την αλλη μερια.
-Σ'αγαπαω. ,λεω και νιωθω τα χερια της να με κρατανε πιο σφυχτα ξαφνικα.
-Κι εγω θαγαπαω, ειπε σαν μωρο..και με φιλησε στο μαγουλο.

Καθομαστε διπλα..Εχω ξαπλωσει στα ποδια της και εχει με εχει αγκαλιασει περνωντας τα χερια της μπροστα μου και χαιδευοντας αλλοτε την κοιλιτσα μου και αλλοτε το χερι μου. Κοιταζα τα αμαξια εξω και ειχα αφεθει σε εκεινη και στον τροπο που με εκανε να νιωθω πραγματικα ασφαλης. Σκεφτομουν διαφορα περι αγαπης..περι μελλοντος με την Κατ...ενα μικρο γελιο αναμεσα στα δοντια μου με εκανε να συνειδιτοποιησω οτι κανω απλα αδυνατα ονειρα...Ομως χαμογελασα και εκλεισα τα ματια μου...Τουλαχιστον..Αφου το να ζησω το παραμυθι μαζι της ειναι απλα κατι το ανεκπληρωτο...ας το ονειρευτω και ας μεινω στην ικανοποιηση του ονειρου μου. Περασαν λεπτα ολοκληρα...Μεχρι που ενιωσα το χερι της να απελευθερωνεται απο το δικο μου και καταλαβα οτι αυτο ηταν το σημαδι οτι φτασαμε. Το ιδιο γνωστο μερος...Εκεινο το μερος που στοιχιωσε τη ζωη μου...Ο χωρος στον οποιο ενιωσα τα πρωτα χτυποκαρδια για εκεινη. Οπως καταλαβατε...Ειναι το κτηριο στο οποιο εγινε και η προηγουμενη παρασταση...Η καταραμενη αυτη παρασταση με το επισης καταραμενο θαρρος. Μπηκαμε μεσα...Γνωστες αιθουσες και περιβαλλον. Σκετος λαβυρινθος. Αφου μπηκαμε σε εναν στενο διαδρομο και αφου ειχαμε ανεβοκατεβει τοσες σκαλες...Φτασαμε στα καμαρινια..Τα οποια ηταν υπερπολιτελειας. Ακριβως οπως τα βλεπει κανεις στις ταινιες. Ηθελα να τσιριξω να αγκαλιασω οποιον βρισκοταν μπροστα μας..Μεχρι που συνειδιτοποιησα οτι απο τους 5 διαδρομους καμαρινια, στην χορωδια του σχολειου μου αντιστοιχει μοναχα το ενα ακριανο..! Φρικαρα στην αρχη αλλα..who cares?
Αφησα την τσαντα μου διπλα απο της Κατ...μπροστα απο εναν μεγαλο καθρεφτη στολισμενο με λαμπακια..Ολοι ετσι ηταν..Και φωτιζαν τον χωρο τοσο αψογα. Κοιταχτηκα στον καθρεφτη "θαυμαζοντας" το σπανιο για μενα θεαμα των ισιων μαλλιων μου. Τα χα ισωσει για την παρασταση..Δεν ξερω απλα μου αρεσει να φτιαχνω αλλιως τα μαλλια μου οταν προκειται για μια γιορτη ή για καποιο σημαντικο γεγονος. Φαινοντουσαν στον καθρεφτη και τα παιδια απο πισω μου...ολοι φορουσαμε ασπρα μπλουζακια και μαυρη φουστα ή παντελονι..Ομοιομορφια σου λεει τι να κανεις; Καθισαμε κατω...Ειχαμε 2 ωρες μεχρι να αρχισει η παρασταση...Δυο ωρες ελευθεροι στα καμαρινια να κανουμε ο,τι θελουμε. Ανοιξα το κινητο...κοιταξα την εφαρμογη..
'Τωρα ειναι η ευκαρια σου Εμιλι' , σκεφτηκα και χαμογελασα.

The Dare Where stories live. Discover now