"Στη μέση μιας κοινότυπης πραγματικότητας, η ζωή οφείλει να σου δώσει ένα παραμύθι. Οπότε, ζωή, μου χρωστάς ένα παραμύθι. Δεν ξεχνώ..."
Τη ζωή της Σοφίας κάθε άλλο παρά παραμύθι την έλεγες, μα είχε και τα ωραία στοιχεία της. Κυνηγούσε για πάντα το η...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και ναι το πρώτο μου 'παιδί' μεγάλωσε και ολοκληρώθηκε αισίως! Πάνε περίπου 2 μήνες από τότε που το ξεκίνησα κι είναι λογικό να υπάρχει μια συγκίνηση που το πρώτο μέρος του τελείωσε. Το είχα πει και σε προηγούμενο αντίστοιχο ευχαριστήριο σημείωμα πως η ιστορία αυτή ξεκίνησε τον Αύγουστο και από τότε γράφω ασταμάτητα! Με βοήθησε άπειρα να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη δίνοντάς μου την έμπνευση που αναζητούσα και αυτό μπορούν να το καταλάβουν περισσότερο όσοι γράφουν ανάμεσά μας. Το γράψιμο για μένα λειτουργεί λυτρωτικά και με έχει βοηθήσει σε άπειρες στιγμές της ζωής μου. Δεν νομίζω πως χρειάζεται πολύ ταλέντο για να το δοκιμάσει κανείς, αρκεί μια θάλασσα από συναισθήματα που δεν μπορείς να διαχειριστείς και θα δείτε πόσο εύκολα οι σκέψεις μπορούν να αποτυπωθούν σε λέξεις και οι λέξεις σε σελίδες ολόκληρες. Γι' αυτό σας παροτρείνω να το δοκιμάσετε. Δεν χρειάζεται να γράφετε για κάποιον άλλο πέρα από τον ίδιο σας τον εαυτό, ειδικά στην αρχή, και έπειτα που θα νιώθετε πιο σίγουροι για εσάς μπορείτε να απευθυνθείτε σε μεγαλύτερο κοινό. Γενικά, αυτό που κατάλαβα τον τελευταίο μήνα είναι ότι μπορείς να βρεις μεγάλη υποστήριξη από ανθρώπους που ούτε καν έχεις γνωρίσει ποτέ και σίγουρα είναι πιο αντικειμενικοί χάρη σε αυτό ακριβώς: ότι δηλαδή δεν σε ξέρουν.
Την αφορμή για το πως μου ήρθε να γράψω αυτή την ιστορία δεν μπορώ να σας την αποκαλύψω ακόμη καθώς είναι μια σκηνή που θα βρίσκεται στο επόμενο βιβλίο. Όταν όμως φτάσουμε εκεί θα το καταλάβετε προφανώς! Προσωρινά θα σας πω μερικά πράγματα γύρω από αυτήν. Ήταν μια πολύ έντονη σκηνή που έπαιζε συνεχώς στο κεφάλι μου λίγο μετά τον τελικό του X-Factor και ουσιαστικά ήταν η στιγμή που η ηρωίδα ξαναέβλεπε τον Ίαν μετά από καιρό αφού είχε επιστρέψει από το εξωτερικό. Ήθελα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να αποτυπώσω αυτή τη σκηνή σε λέξεις γιατί ουσιαστικά ήταν η αρχή των πάντων κι έτσι όταν ήρθε εκείνη η μέρα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη. Εν τέλει μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα κατεβάσει αρκετές ιδέες για να την αλλάξω λίγο και να μην την γράψω ακριβώς όπως τη φαντάστηκα αλλά η εξέλιξη είναι καλό πράγμα. Και οι αλλαγές επίσης. Γενικά μην φανταστείτε ότι τα γράφω όλα με τη σειρά. Κι ούτε έχω έμπνευση κάθε μέρα. Τη μια μέρα μπορεί να μην γράψω τίποτα και την επόμενη να γράφω ασταμάτητα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Επίσης μέχρι να δημοσιεύσω ένα παρτ πιθανότατα το έχω αλλάξει άπειρες φορές. Αυτή τη σκηνή λοιπόν περίμενα αρκετά για να τη γράψω. Το θέμα είναι όταν έχω έμπνευση θα καθίσω να γράψω κάτι και έπειτα θα το ενώσω με τα προηγούμενα. Έτσι αποφεύγεις τον κίνδυνο του να ξεχάσεις μια πιθανότατα πολύ καλή ιδέα που θα σου έρθει.
