Chasing the Sunset

42*

"Αρχικά, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη που έβαλα το Μιχάλη στη ζωή σου.. Ήταν δικός μου φίλος κι εγώ σας έφερα κοντά. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα τελείωναν όλα σε τέτοια καταστροφή.."

"Για τι πράγμα μιλάς; Εμείς με το Μιχάλη χωρίσαμε γιατί δεν πήγαινε άλλο, Ντίνο! Η ζήλια του είχε γίνει παθολογική και δεν τον άντεχα δίπλα μου ούτε για αστείο..", του λέω προσπαθώντας να φανώ πειστική, αν και κάτι μου λέει πως ο Ντίνος τα ξέρει όλα.

"Σοφία, δεν χρειάζεται να μου λες ψέματα. Μου τα είπε όλα κάποιους μήνες αργότερα.. Για τη ζήλια, τους εκρηκτικούς καυγάδες και το ξύλο.. Δεν μπορείς να φανταστείς την αντίδρασή μου όταν το άκουσα.. Πήγαμε να πιαστούμε στα χέρια. Ήταν παιδικός μου φίλος και σε μια στιγμή με έκανε να τον σιχαθώ..", λέει εμφανώς θυμωμένος και με απολογητική διάθεση.

"Δεν πειράζει καλέ μου. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Και όπως το βλέπω εγώ, χάρη σε αυτόν έγινα αυτό που είμαι σήμερα και έχω αγαπήσει τον εαυτό μου ολοκληρωτικά! Σ' ευχαριστώ όμως που πήρες το μέρος μου και που δεν το ανέφερες ποτέ.."

"Ήθελα να το συζητήσουμε και να σε βοηθήσω σε όλο αυτό.. Ένας Θεός ξέρει τι περνούσες ολομόναχη, κοριτσάκι μου.. Όμως αφού το έμαθα, σε παρατηρούσα να ανθίζεις καθημερινά αντί να μαραζώνεις και ήμουν ακόμη πιο περήφανος για σένα! Και αυτό στάθηκε η αφορμή για όλα.. Ήταν μια προσπάθεια να λυτρωθώ και να σου ανταποδώσω το κακό που σου προκάλεσα!"

"Βρε χαζέ, γιατί θεωρούσες τον εαυτό σου υπεύθυνο; Ο μαλάκας ο Μιχάλης ήταν τέτοιος, πώς θα μπορούσες να το ξέρεις;", του λέω και τον αγκαλιάζω.

"Θα έπρεπε να το ξέρω.. Ήσασταν φίλοι μου και οι δυο κι ήταν δουλειά μου να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.. Σε κάθε περίπτωση κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα μου όπως σου είπα."

"Ναι, άντε να μπαίνουμε στο θέμα σιγά σιγά!"

"Είμαι σίγουρος πως κάποια από όσα θα σου πω τα έχεις μάθει ήδη με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο..", με κοιτάζει πονηρά και γελάμε κι οι δυο.

"Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.. Λοιπόν, λίγο μετά το τέλος του περσινού καλοκαιριού ο Χρήστος έτυχε να μου γνωρίσει τη Μάρα. Του άρεσε προφανώς αυτή οπότε δεν ήθελε και πολύ να με χώσει στην παρέα. Κολλήσαμε αρκετά γρήγορα και σιγά σιγά μας γνώρισε τον αδερφό της και τους φίλους του, τους Mad Street δηλαδή με λίγα λόγια. Κάπως έτσι γνώρισα τον Ίαν. Εκείνο τον καιρό, αυτός ήταν στα χωρίσματα από την πρώην του και δεν τον έλεγες στα καλύτερά του. Πηγαίναμε στο μαγαζί που δούλευε συχνά και κάπως ήρθαμε πιο κοντά. Μια μέρα είχαμε αράξει όλοι μαζί στο σπίτι της Μάρας και τα παιδιά έκαναν πρόβα οπότε έτυχε να ακούσουμε μερικά κομμάτια τους. Κάπου τότε έπεσε η ιδέα του να πάει ο Ίαν στο X-Factor. Όλοι τον προτρέπαμε για καιρό αλλά εκείνος δεν είχε πολλή όρεξη τότε κι έλεγε πως δεν είναι του στυλ του αυτά τα show. Όταν χώρισε επιτέλους αφιερώθηκε περισσότερο στη μουσική του για να το ξεπεράσει και μια μέρα που βρεθήκαμε μας είπε ότι είχε ήδη δηλώσει συμμετοχή και ότι είχε την πρώτη audition τις επόμενες μέρες. Όλα καλά μέχρι εδώ;", γυρίζει πάλι σε εμένα.

Γνέφω καταφατικά αλλά τον διακόπτω πριν προλάβει να συνεχίσει.

"Μια ερώτηση μόνο: πώς γίνεται να μην νιώσεις την ανάγκη να τα μοιραστείς όλα αυτά μέχρι τώρα; Θέλω να πω πάει ένας χρόνος σχεδόν και από ότι καταλαβαίνω είναι το background story, δηλαδή εντελώς ακίνδυνες πληροφορίες.", του λέω με απορία.

"Το ήξερα πως θα το ρωτούσες αυτό.. Δεν ανέφερα τίποτα από όλα αυτά σε εσένα και τη Φαίη τότε γιατί δεν πίστευα πως θα σας ενδιέφερε. Η Φαίη ήταν με τον Πέτρο κι εσύ ήσουν απασχολημένη με την πτυχιακή σου. Για να μην αναφέρω ότι το διάστημα που ήρθαμε ακόμη πιο κοντά με τα παιδιά, εσύ είχες ήδη φύγει για το εξωτερικό. Μέχρι να γυρίσεις δεν υπήρχε κανένας λόγος να σου τα πω γιατί αγνοούσες την ύπαρξή τους και μετά είχαν γίνει μέρος του 'σχεδίου' οι ακίνδυνες πληροφορίες που λες οπότε δεν μπορούσα να αποκαλύψω περισσότερα. Πλέον τα ζούσες κι ήθελα να τα ανακαλύψεις μόνη σου."

"Μάλιστα. Κατά κάποιο τρόπο μου φαίνεται σαν να μου διηγείσαι μια φανταστική ιστορία, της οποίας συμπτωματικά η πρωταγωνίστρια είμαι εγώ!", αστειεύομαι. "Για συνέχισε!"