Chasing the Sunset

61*

"Έπρεπε να έχεις φύγει με τη Χαρά ρε Σοφάκι.", λέει με παράπονο ο Ίαν καθώς μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.

"Πειράζει που ήθελα να μείνω να σου κάνω παρέα;", του λέω γλυκά.

"Όχι, μωρό μου απλά είσαι πτώμα από χτες, έγιναν κι όλα αυτά με τη συνέντευξη σήμερα το πρωί.. Απορώ πως δεν σε πήρε ο ύπνος πάνω στη μπάρα!", γελάει.

Η αλήθεια είναι ότι με το ζόρι κρατούσα τα βλέφαρά μου ανοιχτά, αλλά μου αρέσει να τον βλέπω να δουλεύει. Φυσικά δεν συγκρίνεται με την άλλη του δουλειά, αυτή του rock star. Αυτή δεν τη χορταίνω με τίποτα. Συχνά πυκνά κλείνω τα μάτια και τον φαντάζομαι σε μια πιο εναλλακτική σκηνή: να τραγουδάει μόνο για μένα σε μια μεγάλη μουσική σκηνή συνοδεύοντας τα τραγούδια του με ένα μαύρο πιάνο. Κι είμαστε μόνοι μας. Εγώ είμαι ξαπλωμένη πάνω στο πιάνο κι εκείνος παίζει. Κι η φωνή του έχει κάτι τόσο αγγελικό που ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη.

"Σοφία! Καλέ σε πήρε ο ύπνος;", φωνάζει ο Ίαν για να με επαναφέρει.

"Μάλλον..", χαμογελάω ανοίγοντας και πάλι τα μάτια μου.

Διώχνω γρήγορα την προηγούμενη σκέψη από το μυαλό μου καθώς ξέρω ότι δεν του αρέσει να του ζητάνε να τραγουδάει. Ξέρω όμως πως όταν θελήσει θα το κάνει μόνος του.

"Αυτό ήταν, δεν σε αφήνω να ξανακαθίσεις τόσο!", λέει πειραγμένος πιο πολύ με τον εαυτό του. "Και τα ξενύχτια μια μέρα πριν από συνεντεύξεις ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, κομμένα!"

"Νόμιζα πως εγώ ήμουν η πιο υπεύθυνη από τους δυο!", γελάω και τον τσιμπάω στην κοιλιά.

Η έκφρασή του μαλακώνει ευτυχώς.

"Ναι αν κρίνω από σήμερα.. Ουυυ! Και τέλος πάντων ξέρεις ότι μ' αρέσει να σε φροντίζω.", λέει και μου κάνει ματιά.

"Το ξέρω. Και όχι μόνο εμένα. Σε έβλεπα πόσο τρυφερός ήσουν με τις φαν σου κι είμαι τόσο περήφανη για σένα!", του χαϊδεύω το μάγουλο.

"Τώρα που το λες, νομίζω πως δεν σε έχω ευχαριστήσει αρκετά για ό,τι έκανες με τα κορίτσια! Είσαι υπέροχη, το εννοώ! Οποιαδήποτε άλλη δεν θα ασχολούταν καν, μην σου πω θα θύμωνε με όλη αυτή την κατάσταση.."

"Γιατί να θυμώσω καλέ;"

"Δεν ξέρω.. Δεν ζηλεύεις καθόλου;", με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

"Θα έπρεπε;"

"Όχι βέβαια, απλά ήθελα να ξέρω."

"Εσύ θέλεις να ζηλεύω;", τον ρωτάω με νόημα.