Chasing the Sunset

17*

Σοφία! Σοφάκι! Ξύπνα καλέ επιτέλους θα πάμε για μπάνιο.", ακούω τη γλυκιά φωνή της Φαίης να προσπαθεί να με ξυπνήσει.

"Μμμμ", είναι το μόνο που καταφέρνω να ψελλίσω.

"Δεν μου λες που εξαφανίστηκες εσύ χτες; Έγινε κάτι με τον άλλο; Γιατί κι αυτός χάθηκε από ένα σημείο και μετά.", λέει παραξενεμένη.

"Μμμμ", λέω κλαψουρίζοντας και αλλάζω πλευρό.

"Ωχ, πες τι έγινε...", λέει και ξαλώνει δίπλα μου.

"Σκατά. Αυτό έγινε", της λέω θυμωμένη με τον εαυτό μου. "Δεν έχει νόημα να σου πω κάτι άλλο."

"Κατάλαβα δεν του έκατσαν καλά του Κωστάκη αυτά που έγιναν στην κουζίνα ε; Για πες πόσο χάλια;"

Προσπαθώ μέσα σε λίγες προτάσεις να της δώσω να καταλάβει τι έγινε εκείνο το βράδυ που με πήγε σπίτι και έπειτα της κάνω τη σύνδεση με τα χτεσινοβραδινά.

"Κατάλαβες τώρα γιατί με σιχαίνεται;"

"Βρε θηρίο κι εσύ δεν στο είχα. Εμένα πάντως μου φαίνεται σαν ένα θέμα που έχει να λύσει με τον εαυτό του κι όχι με σένα. Αν δεν το ξεπεράσει μόνος του, όλα και όλες θα του φταίνε. Πάμε και για την ερώτηση του εκατομμυρίου τώρα... Την έχεις πατήσει μικρή;", με ρωτάει και περιμένει με ανυπομονησία την απάντησή μου.

Δεν της απαντάω. Ούτε η ίδια δεν ξέρω τι να πω. Αντίθετα χώνομαι στην αγκαλιά της.

"Ωχ... Έρχεται μπόρα.", αναστενάζει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Δεν θέλω να τον δω σήμερα, Φαίη, κάνε κάτι σε παρακαλώ. Ας πάμε κάπου μόνες μας.", της λέω ικετευτικά.

"Δεν ξέρω αν γίνεται να τον αποφύγεις για όλη τη μέρα αλλα μέχρι το απόγευμα σίγουρα. Αργότερα όμως έχουμε τις ετοιμασίες για το πάρτι και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι, δεν έχουμε επιλογή είμαστε καλεσμένες του Χρήστου."

"Καλά θα δούμε για μετά."

"Οκ, άντε ντύσου και πάμε για καφέ. Λες να πάμε στην Οία;", με ρωτάει όλο λαχτάρα.

"Ναι αμέ, αλλά πρέπει να κάνω ένα ντουζάκι πρώτα γιατί χτες δεν είχα κουράγιο για τίποτα."

"Καλά, καλά θα σου ανεβάσω κανένα κρουασάν να τρως όσο ετοιμάζεσαι. Πάω για πρωινό εγώ.", λέει και κλείνει την πόρτα πίσω της.

—————

"Σοφία! Είσαι έτοιμη;", ακούγεται η φωνή της Φαίης που μόλις μπήκε στο δωμάτιο.