Chasing the Sunset

14*

"Πώς γνωρίζεστε με το Χρήστο;", συνεχίζω με τις ερωτήσεις μου.

"Έχεις πολλές τέτοιες ερωτήσεις ακόμη;", με ρωτάει, ενώ συνεχίζει να ψάχνει για κάποιο συστατικό.

"Μέχρι να πετύχεις το κοκτέιλ θα ρωτάω ασταμάτητα. Οπότε καλύτερα να βιαστείς."

"Λοιπόν, ο Χρήστος από όσο ξέρω είναι φίλος της Μάρας και αυτή μας έφερε σε επαφή. Κάπως έτσι βρεθήκαμε σήμερα εδώ. Δεν τον ξέρω πολύ καιρό, αλλά υποψιάζομαι ότι κάτι παίζει με τη Μάρα."

Είχα ακριβώς την ίδια υποψία κρίνοντας από τα ναζάκια τους απόψε.

"Και τον Ντίνο;", συνεχίζω.

"Παρόμοια φάση. Ο Ντίνος είναι κολλητός του Χρήστου που κάνει παρέα με τη Μάρα. Η διαφορά εδώ είναι ότι με τον Ντίνο θα συνεργαστούμε το φθινόπωρο για τα videoclip μας."

"Ενδιαφέρον", μουρμουρίζω.

Δεν είχα ιδέα για όλα αυτά. Ωραίος κολλητός ο Ντίνος ρε, λέξη δεν μας είπε αλλά θα τον ξεσκεπάσω πού θα μου πάει;

"Ο Ντίνος είναι τρομερός στη δουλειά του πάντως, δεν θα απογοητευτείτε!", καταλήγω να πω.

Γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει.

"Ναι το ξέρω. Είδαμε τη δουλειά του με τα παιδιά και μείναμε μαλάκες! Μόνο αυτόν θέλαμε να μας σκηνοθετήσει.", χαμογελάει και στη συνέχεια προσθέτει: "Το βρήκα ρε πούστη! Επιτέλους! Καλύτερα να βιαστείς εσύ τώρα αν θες να μάθεις περισσότερα", λέει και χαμογελάει ειρωνικά.

Στην ουσία μου έχει λύσει βασικές απορίες για να αρχίσω να καταλαβαίνω τι συμβαίνει στο μυαλό του Ντίνου. Μένει μόνο ένα πράγμα τώρα.

"Στο μπαράκι πώς βρεθήκατε εκείνο το βράδυ που γνωριστήκαμε;"

"Τι εννοείς; Είναι το στέκι μας. Πάμε συνήθως μετά τις πρόβες, άσε που δουλεύει κι ένας φίλος μου. Δούλευα κι εγώ εκεί παλιότερα βασικά."

"Ναι, το δέχομαι αυτό αλλά μήπως υπήρχε κάποιος λίγο πιο ιδιαίτερος λόγος που βρισκόσασταν εκεί το συγκεκριμένο βράδυ;", συνεχίζω να επιμένω.

"Όλα αυτά που με ρωτάς συνδέονται κάπως μεταξύ τους;", ρωτάει μπερδεμένος.

"Απάντησέ μου και θα σου πω."

"Λοιπόν, τώρα που το λες νομίζω είχαμε κανονίσει να βρούμε το Ντίνο εκείνη τη μέρα για να συνεννοηθούμε κάτι λεπτομέρειες για τοποθεσίες και concept των βίντεο. Θα βρισκόμασταν σε αυτό το μπαράκι αλλά μετά μας το ακύρωσε γιατί έπρεπε να πάει από της Βίκυς. Οπότε καταλήξαμε κλασικά εγώ κι ο Ράιαν μόνο."

Έτσι εξηγείται, σκέφτομαι. Τώρα αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο.

"Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχουν όλα αυτά;"

"Θυμάσαι τι με ρώτησες στο πλοίο; Ένα όνομα έχω για σένα, Ίαν. Ντίνος. Αυτός κατευθύνει τα νήματα εδώ μέσα. Και θα με βοηθήσεις να τον ξεσκεπάσουμε!", λέω αποφασισμένη.

"Τι εννοείς; Τι μπορεί να σχεδιάζει καλέ ο Ντίνος; Αφού είναι από τα καλύτερα παιδιά.", λέει και δείχνει να μη με πιστεύει.

"Εε το σηκώνει κι εσένα ο οργανισμός σου το δούλεμα αν νομίζεις ότι δεν τρέχει τίποτα..."

"Τι να πω.. δημοσιογράφος είσαι, κι έχεις μεγάλη φαντασία μάλλον.", λέει και σκάει στα γέλια.

"Δεν μου λες Ίαν... η Έλενα τι ρόλο παίζει;", λέω και η φαντασία μου όντως οργιάζει αυτή τη φορά.

"Ορίστε, το κοκτέιλ σου. Τέλος οι απαντήσεις. Δοκίμασε και πες μου."

Γαμώτο, τώρα βρήκες; Τόση ώρα καλά αργοπορούσες επίτηδες όμως.. Υπακούω και φέρνω το ποτήρι στα χείλη μου. Αυτή τη φορά είναι κανονικό κολωνάτο ποτήρι που σημαίνει ότι είναι σίγουρος για τον εαυτό του.

"Δεν με νοιάζει αν πεις ότι δεν το πέτυχα πάλι. Θα το πιεις.", συμπληρώνει με άγριο ύφος.

"Μμμ. Ουράνιο τόξο 100%. Είδες που το passion fruit κάνει όλη τη διαφορά;", λέω και του χαμογελάω.

"Ώρα να ξεπληρώσεις σε είδος..", λέει και χώνεται ανάμεσα στα πόδια μου έχοντας ένα αλαζονικό ύφος.

Τον αφήνω να πλησιάσει αρκετά και ψιθυρίζω στο αυτί του.

"Θα εντυπωσιαστείς από το πόσο μαριονέτα μπορείς να νιώσεις στα χέρια μιας έξυπνης γυναίκας. Είμαι ο ορισμός της κρυφής ατζέντας...", λέω με το ίδιο υπερροπτικό ύφος που είχε κι εκείνος δευτερόλεπτα πριν.

"Εεε παιδιά τι γίνεται εκεί;", μας διακόπτει ο Πάνος, ο οποίος έτυχε να μπει στην κουζίνα εκείνη τη στιγμή.

Ο Ίαν γυρίζει απότομα να κοιτάξει και απομακρύνεται αυτόματα από κοντά μου.

"Τίποτα εδώ προσπαθούμε να βρούμε τη γεύση του ουράνιου τόξου με τον Ίαν. Δηλαδή αυτός φτιάχνει κι εγώ δοκιμάζω. Θα ορκιζόμουν πως θέλει να με μεθύσει.", γελάω δυνατά.

Κατεβαίνω από τον πάγκο, παίρνω το ποτό μου και κατευθύνομαι προς τον κήπο.

"Τι έγινε εδώ ρε μαλάκα;", ρωτάει ο Πάνος με πονηρό βλέμμα.

"Ό,τι ξέρεις ξέρω στο ορκίζομαι", λεει και ανασηκώνει τους ώμους του.