Eclipse (แปล) | Harry Potter Fanfic [#Drarry]

บทที่ 3 ชาขม

เมื่อไหร่ก็ตามที่พอตเตอร์ทำเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น เป็นธรรมดาที่พ่อเขาจะบอกให้รู้ว่าเขาไม่พึงพอใจเพียงใด มันไม่ง่ายเลย ไม่ว่าสำหรับใครก็ตาม ที่จะได้รับความเคารพจากลูเซียส มัลฟอย และภารกิจก็จะยิ่งยากขึ้นเมื่อปรากฏว่าเขาเป็นพ่อของตน เดรโกไม่เคยดีพอ ไม่เคยไปได้เร็วพอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้แล้ว เขาสาบานได้เลยว่ายิ่งเขาพยายามมากเท่าไหร่ เขายิ่งกลายมาเป็นความคาดหวังของพ่อมากขึ้นเท่านั้น ในฐานะที่เป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลมัลฟอย เขามีกิตติศัพท์ที่จะต้องรักษา มีโชคชะตาที่จะต้องทำให้บรรลุผล เพียงสิ่งยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะต้องประจักษ์ในนาม เดรโก มัลฟอย

เขาใกล้จะทำสำเร็จแล้ว

พ่อของเขาพึงพอใจมากกับผลคะแนนของเดรโกตอนจบปีหนึ่ง พึงพอใจจนกระทั่งเขารู้เรื่องคะแนนของยัยเลือดสีโคลนเกรนเจอร์ เดรโกได้แต่มองอย่างละอายขณะที่พ่อของเขาปลดเอาใบประกาศที่ใส่ในกรอบไว้อย่างดีลงมาจากหิ้งบนเตาผิงแล้วเผามันจนกลายเป็นเถ้าถ่านด้วยปลายไม้กายสิทธิ์ ถูกเลือดสีโคลนเอาชนะ ช่างน่าขายหน้า น่าอัปยศสิ้นดี มันไม่ใช่จุดยืนของผู้เป็นมัลฟอย

ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าการตกจากไม้กวาดในการแข่งควิดดิชครั้งแรกของเขา

"เอ่าล่ะเดรโก นี่เป็นไม้กวาดที่ดีที่สุดเท่าที่เงินซื้อได้ ฉันจะต้องให้ลูกชายได้ขี่ไม้กวาดที่ดีที่สุดเท่านั้น และฉันหวังว่าเขาจะใช้มันให้ดีที่สุดเช่นกัน"

เห็นได้ชัดว่าผลที่ออกมาไม่ได้เป็นไปตามที่พ่อเขาคาดไว้เลยแม้แต่น้อย เขาเสียสมาธิไปกับพอตเตอร์ศัตรูตัวฉกาจของเขามากเกินไป จนไม่ทันสังเกตเห็นลูกสนิชที่บินร่อนอยู่แค่เหนือไหล่เขาเท่านั้น แต่ไม่ใช่แค่นั้น พอตเตอร์ยังเอาชนะเขาได้ด้วยแขนที่หักของเขา ทุกคนต่างก็กรูกันไปประจบพ่อฮีโร่ตัวน้อย ในขณะที่ มาร์คัส ฟลินต์ ลากตัวเดรโกออกมาต่อว่าถึงขนาดที่ทำให้โทรลล์ล้มหงายได้ทีเดียว ทั้ง ๆ ที่ยังประสบกับความอับอายที่เกิดขึ้น จดหมายที่พ่อเขาส่งมาให้เลวร้ายยิ่งกว่า นกฮูกของเขาบินมาในเช้าวันต่อมาพร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่งซึ่งเขียนข้างในไว้ว่า "ฉันผิดหวัง"