Elini kaldırıp parmak uçlarıyla suratıma dokunduğunda etrafımızdaki her şey hareket etmeyi kesti. Dokunduğu her yere, bin yıllık acımı iyileştiren bir tedavi gibi geliyordu. Şair değildim, şiir yazamazdım ama bu şiir yazmak gibi değildi. Bir şiiri s...
mmh, size bol gifli bir bölüm bırakıyorum. kocaman öptüm.
-19 gün önce
"Nasıl hissediyorsun?" diye sordu arkamdan belime dolanıp. Harry ile seviştiğim günlerin anılarını taşıyan odamıza bakarken, pipeti ağzıma götürüp ananas suyumdan bir yudum daha aldım.
"Yorgun, ve senin yanındaymışım gibi...."
"Zaten yanımdasın."
Kollarından kurtulup, içeriye doğru birkaç adım attım. Elimdeki plastik şişeyi yatağın ucuna bıraktım.
"Daha küçücük bir kız çocuğuyken, seninle evlenmeyi hayal ederdim. Ama o sahte düğün günü gibi değil. Evlendiğimiz aptal gün gibi değildi. O düz ve aptal elbise yerine, daha kabarık bir gelinliğim olacaktı, sen bana şimdi baktığın gibi bakacaktın. Senin çocuğunu doğuracaktım. Sakin ve heyecanlı bir hayatın içinde savrulacaktık."
"Morgana, özür dilerim."
"Böyle olması gerekmiyordu." dedim birkaç gün önce Harry ile uyuduğum o yatağa bakarken. Çarşaflar değişmişti, anılar gitmişti, sanki burada hiç var olmamış gibiydi. Bir an için, hayal olması ihtimali ile sızlanırken, Peter'a baktım. Yüzündeki o yalvarış ifadesi, bana ulaşamamak adına verdiği çaba, hiçbir şeyin hayal olmadığının kanıtıydı.
"Harry ile seviştim." dedim plastik bardağı elime alıp omuzlarımı savururken. Yatakta bağdaş kurup oturdum. Sanki, az önce, suyun berrak olduğunu söylemişim gibi rahat bir tavırla, yanıma oturdu.
