normal 21 // hs.

50 - ilk muayene

Kalbim yerinden çıkacak gibi hissediyordum. Bunun gerçekleştiğine veya buna karar vermiş olmamıza bile inanamıyordum.

"Sanki en azından anneme haber vermem gerekirdi diye düşünüyorum." diye kıkırdadım ister istemez. Harry beni biraz daha kendine çekip omzumu okşadı.

"Ben sürpriz yaparız diye düşünmüştüm."

"Doğurduğumda mı?"

Kahkaha attık. Harry'ye biraz daha sokuldum. Hayatım boyunca hiçbir zaman bu noktaya geleceğimi düşünmezdim diyemezdim. Bir şekilde biliyordum, hiç sahip olamadığım o aileyi başlatabilmeyi çok isterdim ama bunun Harry'le olacağını hiç düşünmemiştim. Harry'yi o kadar çok seviyordum ki birlikte bir insan üretme fikri kulağıma her şeyden daha iyi geliyordu.

"Bay ve Bayan Styles, beklettiğim için özür dilerim."

Yakışıklı doktorumuzun atkısını savurarak konforlu bekleme salonuna girişi minik bir film sahnesi gibiydi. Harry nazikçe beni kaldırıp hayatımız pahasına yayıldığımız koltuktan kalkarken ben de onu takip ettim. Heyecandan dün gece sadece birkaç saat uyumuş olduğum için kalkarken biraz başım dönmüştü. Demir eksikliğinin falan bununla hiç alakası yoktu.

"Doktor Brown, bugünü bize ayırdığınız için biz teşekkür ederiz."

Aslında, Harry Styles olmak tam olarak böyle bir şeydi. Bir cuma gecesi baba olmak isterseniz cumartesi sabahı anne adayınızı etraflıca muayene edecek bir doktor size seve seve vakit ayırırdı ve bu doktor şehrin en iyi doktoru olurdu.

"Morgana." diye uzattım elimi. Aslında Bayan Styles da iyiydi ama adımla seslenilmesini tercih ederdim.

"Asistanım sizi hazırlasın, birkaç dakika içinde geliyorum."

Doktorun hemen arkasında duran kadınla göz göze geldim. Istemeden Harry'ye döndüğümde gitmemi onaylar bir biçimde gözlerini yumdu. İtaatkar adımlarla asistan kadını takip ettim. Birlikte loş bir odaya girdik. Daha önce hiç bunu yapmamıştım. Bunun yanlış olduğunu biliyordum ama bir şekilde hiç ihtiyacım olduğunu da düşünmemiştim. Bilirsiniz işte, kadınsal bir muayeneye gitmemiştim hiç.

"Bayan Styles."

"Morgana. Adım bu, bana bu şekilde seslenmeni rica edebilir miyim..."

"Stella."

"Stella, harika. Bak, ben hayatımda daha önce hiç muayene olmadım."

Stella yargılamamaya çalışan ama çok da başaramayan bakışlarını yüzümden çekti. En azından bunu gülümseyerek yapmıştı.

"Morgana, tamam. Şöyle. Bir saat önce gereken tahliller için kan alınmış. Ultrason için belden aşağının tamamen çıplak olması gerekiyor. Hazır olduğunuzda ayaklarınızı bu iki tarafa yerleştirmenizi rica edeceğim. Daha sonra üzerinizi bir örtü ile kapatacağım. Olur mu?"

"Olur."

Küçük bir telaş içinde kotumu ve iç çamaşırımı çıkarıp belirttiği muayene koltuğuna oturdum. Ayaklarımı belirttiği şekilde koltuğun iki yanına koyduğumda istemsizce kendimi çok savunmasız hissettim. Bu kesinlikle hızlıca alışabileceğim bir şey değildi zira bacaklarımı ancak bu kadar Harry'nin kollarında ayırmayı tercih ederdim.

"Sakinleşmeyi deneyin, canınız yanmayacak."

Bedenimin tamamen çıplak olan kısmıyla biraz bile muhatap olmadan beni beyaz bir örtüyle kapattı, içerisi daha yeterince karanlıktı. Çok geçmeden loş bir odayı ziyadesiyle aydınlatacak bir kapı aralandı ve doktorumuzu gördüm.