Λάθος Επιλογές Book 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

Φαίδρα

Δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσω όλο αυτό... Έχω 7 μέρες στο νοσοκομείο και όλοι μου φέρονται σαν να έχασα το μυαλό μου... Μήπως τρελάθηκα; Όχι όχι.... Είμαι λογική... Το ξέρω... Απλά φοβάμαι... Φοβάμαι.....Νιώθω τόσο μόνη... Δεν έχω δει τον Φίλιππο και όποτε ρωτάω για εκείνον κανεις δεν μου απαντάει.... Ε λοιπόν θα πάω και γω μόνη μου να τον δω...

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και προχωράω προς την πόρτα.... Την ανοίγω αθόρυβα και βλέπω στην καρέκλα την Αναστασία και τον Μάριο να κοιμούνται αγκαλιά... Η Αναστασία έχει κάτι σημάδια στο πρόσωπό της... Δεν ξέρω γιατί και πως...αλλά σίγουρα θα την ρωτήσω.... Έξω είναι νύχτα...

Τώρα σε ποιο δωμάτιο να είναι... Είμαι σε άθλια κατάσταση... Έχω τον ορό στο χέρι και προχωράω σιγά σιγά για να μην ακουστώ.... Ανοίγω την πρώτη πόρτα που βρήκα αλλά... Δεν ήταν αυτός.... Ξέρω πως βρίσκεται σε ένα δωμάτιο.... Αλλά ποιο; Άνοιξα και άλλες πόρτες στον όροφο αλλά τίποτα.... Προχώρησα σε μια ακόμα που δεν άνοιξα και έτσι όπως κοίταξα πίσω μου έπεσα πάνω σε κάποιον....

Μια νοσοκόμα ήταν...

-Γιατί είσαι έξω καλή μου... Γιατί δεν κοιμάσαι; φαινόταν πολύ καλή... Την έκανα γύρω στα 40....
-Ψάχνω... Ψάχνω έναν άνθρωπο πολύ σημαντικό για μένα... Με έσωσε....και θέλω να τον δω... Από τότε που ήρθα εδώ... Δεν κατάφερα να τον δω.... Θέλω να τον ευχαριστήσω.. Και όχι μόνο...
-Πως τον λένε;
-Φίλιππο... Φίλιππο.
-Μάλιστα.... Το επώνυμο;
-Δεν...θυμάμαι..
-Μμμ... Νομίζω πως κατάλαβα ποιον ψάχνεις.
-Αλήθεια;
-Ναι, έλα μαζί μου...

Πέρασα από δύο πόρτες και στο βάθος του διαδρόμου υπήρχε μια ακόμα.... Την άνοιξε και τότε τον είδα...

-Μπορείς να του μιλήσεις...σε ακούει.... Απλά δεν θα σου απαντήσει.... Έχει πέσει σε κώμα....
-Σε... Σε κώμα;
-Ναι...περίπου 4 μέρες βρίσκεται στην ίδια κατάσταση... Δεν θα κάτσεις πολύ.... Εγώ θα είμαι από έξω...αν χρειαστείς κάτι φώναξε με...
-Ευχαριστώ....
-Το όνομά σου;
-Χριστίνα.
-Φαίδρα... Θα σε φωνάξω.

Την άφησα και μπήκα μέσα.... Με ακούει... Έτσι μου είπε... Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα;
Έβαλα τον όρο μου λίγο πιο πέρα και έκατσα στην καρέκλα δίπλα του πιανοντας το χέρι του....

Φίλιππε.... Εγώ είμαι... Η Φαίδρα...είμαι καλά... Σε παρακαλώ γύρνα πίσω... Ξύπνα... Σε θέλω δίπλα μου... Μπορεί να μην σε ξέρω πολύ καιρό.... Όμως ήσουν δίπλα μου... Από την πρώτη στιγμή που έπεσα πάνω σου ένιωσα έναν ηλεκτρισμό να με διαπερνάει.... Όταν με κοίταξες όλος ο κόσμος και τα τείχη που είχα χρονια τώρα γκρεμίστηκαν... Φίλιππε, σε παρακαλώ ξύπνα καρδιά μου.... Είμαι ζωντανή δίπλα σου.... Είμαι εδώ.... Εδώ καλε μου... Εδώ είμαι... Και είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου... Δεν με νοιάζει που μου πες ψεύτικο όνομα.... Δεν με νοιάζει ποιος είσαι.... Δεν με ενδιαφέρει αν έχεις λεφτά ή όχι....μόνο εσένα θέλω Φίλιππε... Όταν έμαθα πως δεν σε λένε Αλέξη... Φοβήθηκα... Όχι επειδή μου είπες ψέματα αλλά επειδή νόμιζα πως είσαι του Μάρκου συνεργάτης... Ο φόβος που έχω για αυτόν τον ανθρωπο είναι μεγάλος... Μετά από όλα αυτά που πέρασα εκεί... Μετάνιωσα που ήρθα Ελλάδα μόνο για αυτό το λόγο.... Όχι όμως που σε γνώρισα.... Δεν θα μετανιωνα ποτέ για κάτι τέτοιο....Ξύπνα έρωτά μου.... Είμαι εδώ... Κοίταξε με....

Του είπε....σηκώθηκε από την καρέκλα και χαϊδεψε το πρόσωπό του με το χέρι της.... Έσκυψε και απαλά και γλυκά κόλλησε τα χείλη της στα δικά του.... Ένα απαλό φιλί... Το πρώτο τους φιλί... Τα δάκρυα έτρεχαν από τα γαλανά της μάτια.... Μια φουρτούνα είχε ξεσπάσει στη γαλάζια θάλασσα των ματιών της... Τον ήθελε ,ηταν ερωτευμένη μαζί του ... Πολυ ερωτευμένη.....

-Θα ξανάρθω Φίλιππε...θα ξανάρθω... Είπε και έφυγε.... Άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε...αφήνοντας τον Φίλιππο πίσω της....

Η Χριστίνα την περίμενε....

-Ολα εντάξει γλυκιά μου;
-Ναι Χριστίνα... Ελπίζω να ξυπνήσει σύντομα...
-Μακάρι...
-Πάμε;
-Ναι...

Προχωρούσαν στο διάδρομο και η Φαίδρα αισθανόταν κάτι να την σφίγγει ...κατι σαν να την πνίγει... Σταμάτησε να περπατά και η Χριστίνα την πλησίασε ανήσυχη...

-Φαίδρα; Είσαι καλά;
-Ναι... Καλά είμαι.
-Να φωνάξω τον γιατρό...
-Οχι είμαι εντάξει τώρα πάμε...

Προχώρησαν λίγο φτάνοντας στο δωμάτιο... Η Αναστασία και ο Μάριος δεν ήταν εκεί... Η πόρτα της ήταν ανοιχτή....Μπήκε μέσα,το σφίξιμο δεν περνούσε.... Ένας δυνατός πόνος στο στήθος την επισκέφτηκε αλλά προσπάθησε να μην το δείξει...

-Φαίδρα; Που ήσουν; Φοβήθηκα πολύ... Είπε η Αναστασία μόλις την είδε και έτρεξε κατά πάνω της.... Ο πόνος στο στήθος έγινε πιο έντονος... Δεν τον άντεχε... Λύγισε....έπεσε στο πάτωμα προσπαθώντας να ανασάνει... Η Χριστίνα έτρεξε αμέσως να φωνάξει τον γιατρό και ο Μάριος την έβαλε γρήγορα πάνω στο κρεβάτι ...

-Φαίδρα! Φαίδρα!Μίλα μου.
-Πονάω... Μάριε... Πονάω πολύ...

Εκείνη την στιγμή μπήκε ο γιατρός.... Η Φαίδρα δεν άντεξε άλλο...ο πόνος αφόρητος, η ανάσα της κοβόταν.... Μόλις ο γιατρός την πλησίασε και της είπε πως όλα θα πάνε καλά εκείνη έχασε τις αισθήσεις της....

.....

Στο τέλος του διαδρόμου βρισκόταν ο φύλακας άγγελος της..εκείνος που την έσωσε για ακόμα μια φορά....

Φαίδρα; είπε ανοίγοντας τα μάτια του.....

Συνεχίζεται.....

By AgnesPanagiotidou