Οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας είναι άλλοτε σωστές και άλλοτε λάθος...Εσύ διαλέγεις ποιο δρόμο θα ακολουθήσεις...τι επιλογές θα κάνεις...να προσέχετε...οι λάθος επιλογές είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθούν....
DON'T COPY THE STORY!
Ξύπνησα πολύ πρωί. Το είχα πάρει απόφαση. Θα συναντήσω αυτήν...την Αμαλία. Κοίταξα το ρολόι μου και ήταν 08:00. Σίγουρα η μαμά μου θα πρέπει να έχει βγει για να ψωνίσει. Αν όχι θα είναι στην κουζίνα. Η Φαίδρα θα κοιμάται. Στεναχωριέμαι πολύ που δεν της είπα τίποτα και το κρατάω κρυφό όλο αυτό.... Δεν ξέρω γιατί απλά φοβάμαι.... Είναι χρόνια φίλη μου και ξέρω πως με υποστηρίζει σε όλα... Αλλά πραγματικά δεν θέλω να την μπλέξω... Στην τελική θα πάω θα την δω θα της πω να μην με ξαναενοχλήσει όπως τόσα χρόνια έκανε... Μόνο που... Τόσα χρόνια δεν πήρε ένα τηλέφωνο τώρα τι; Οκ μεγάλωσε μπορεί να σκέφτηκε αλλιώς.. Τότε 16 ήταν; Μάλλον.... Σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι.... Το πήρα απόφαση θα πάω και θα γυρίσω χωρίς να καταλάβουν ότι λείπω... Ελπίζω... Άκουσα την πόρτα να κλείνει και κατάλαβα πως η μαμά μου έφυγε. Η Φαίδρα αποκλείεται να ξύπνησε τόσο νωρίς αλλά σίγουρα σε κανά δίωρο θα σηκωθεί. Καλύτερα να τσεκάρω αν όντως δεν έχει ξυπνήσει... Ναι ναι... Κοιμάται η πριγκίπισσα... Πήρα τα πράγματα μου και έφυγα από το σπίτι... Πήρα τηλέφωνο την Αμαλία και μου έκανε εντύπωση που ήταν και εκείνη ξύπνια. Της είπα να συναντηθούμε σε μια καφετέρια στο κέντρο και δε έφερε αντίρρηση. Πήγα στην καφετέρια και περίμενα. Έκατσα σε ένα τραπέζι έξω. Είχε λίγο κόσμο και χάζευα... Σε κάποια στιγμή ακούω μια λεπτή φωνή να λέει το όνομά μου. Τότε γύρισα το κεφάλι μου και την αντίκρισα...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
-Είσαι η Αναστασία; -Ναι... Να φανταστώ η Αμαλία. Της είπα κάπως αυστηρά.. Με κοίταξε λίγο στα μάτια και έπειτα της έκανα νόημα να κάτσει. Ο σερβιτόρος ήρθε πήρε την παραγγελία της και έφυγε.... Με κοιτούσε κάπως το παιδί αλλά δεν έδωσα σημασία. -Λοιπόν; τι λοιπόν; Εγώ μάλλον πρέπει να ξεκινήσω την κουβέντα. -Ήθελες να μιλήσουμε... Ορίστε εδώ είμαι. Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί μετά από τόσα χρόνια με θυμήθηκες... -Ναι... Ομολογώ ήταν ξαφνικό.... Η μητέρα μου.... Πέθανε πριν 2 μήνες και ο πατέρας μου..μας... έφυγε... -Συλλυπητήρια..Σοβαρά; Γιατί δεν μου φαίνεται περίεργο που ο Χρήστος φεύγει ακόμη μια φορά.... Πραγματικά.... Η αλήθεια είναι πως στεναχωρήθηκα. Εγώ αν έχανα τον δικό μου δεν θα το άντεχα.... Αδέρφια να με στηρίξουν δεν...ή... Μήπως έχω; Όσο για τον πατέρα μας όπως λέει δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο... -Ευχαριστώ... Απλά σε θυμήθηκα όπως λες....βασικά ποτέ μου δεν σε ξέχασα. Πάντα ήθελα να σε πάρω τηλέφωνο απλά... Μου είχες ξεκαθαρίσει τότε πως δεν ήθελες καμιά σχέση μαζί μου... -Ναι... Και δεν θέλω ακόμα.... Αυτό ίσως ακούστηκε κάπως... Φαίνεται τόσο γλυκιά και αθώα που απλά.... Αλλά δεν μου βγάζει κάτι καλό... Δε ξέρω.. Δεν έχω καλό προαίσθημα. Ποτέ μου δεν πίστεψα κάποιον που μπορεί μεν να φαινόταν καλός από έξω αλλά από μέσα δεν γνώριζες.... Παρόλο που μου μιλούσε καλά διέκρινα λίγο μια κακία. Εντάξει ίσως φταίω και εγώ για αυτό. Από τα μούτρα την άρπαξα.... Μου εξήγησε την ιστορία και ομολογώ πως δεν μπορούσα να πιστέψω πως είχε γίνει κάτι τέτοιο... Όχι όχι... Δεν γίνεται.... είναι μόλις 2 χρόνια μικρότερη από μένα......ήταν πιο μικρή όταν μου τηλεφώνησε τελικά... -Έτσι λοιπόν θα ήθελα κάπως... Αν το θες και εσύ... Να γνωριστούμε... Είμαστε αδερφές αν το δεις έτσι.. Και... στην τελική έχουμε τον ίδιο πατέρα... -Μην συνεχίζεις... Την σταμάτησα... Αυτό δεν μ'άρεσε. Δεν μπορούσα να την πιστέψω και κάτι στην ιστορία της δεν μου κολλούσε... Δεν ταίριαζε... το διάστημα που μου περιγράφει είναι μικρό σε σχέση με αυτό που ήταν πραγματικά....ο πατέρας μου εκείνο το διάστημα ήταν μαζί μας....
