Λάθος Επιλογές Book 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

Αναστασία

Οι ώρες περνούσαν τόσο αργά...τι στο καλό κάνουν τόση ώρα.... Λες να την χειρούργησαν;  Είχα δώσει το ιστορικό της και από ότι κατάλαβα η νοσοκόμα με κοιτούσε θλιμμένα...γιατί με κοιτούσε θλιμμένα; Ο Μάριος είχε πάει με τον θείο του ξανά στο τμήμα για να ψάξουν.... Ο Φίλιππος και όχι Αλέξης, μετά την κουβέντα που είχαμε δε μου μίλησε ξανά.... Κοιτούσε το κενό... Τα μάτια του ήταν θλιμμένα... Φαινόταν κουρασμένος αλλά και εγώ δεν πάω πίσω..... Ήθελα να του πω να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί αλλά δε τόλμησα...είχαμε και δύο αστυνομικούς εδώ που περίμεναν να μεταφερθεί η Φαίδρα στο δωμάτιο που μας ενημερώσαν ότι θα πάει. Δύο θα ήταν έξω από το δωμάτιο και δύο στην είσοδο... Είχα δώσει και τις φωτογραφίες τους σε περίπτωση που εμφανίζονταν για να τους πιάσουν.

Η ώρα ήταν 07.00 το πρωί... Τον Φίλιππο τον είχε χαζό πάρει ο ύπνος. Κάθε φορά που άκουγε τον παραμικρό θόρυβο πεταγόταν λέγοντας το όνομα της κολλητής μου... Δεν είχαμε νέα της... Τι σκατα έκαναν τόσες ώρες;

Ήταν λάθος να έρθουμε στην Κρήτη τελικά.. Αν πηγαίναμε στο σπίτι της ίσως να μην είχαμε κάποιο πρόβλημα γιατί θα ήμασταν εξαρχής ασφαλείς. Θα βρισκόμασταν σπίτι της το όποιο άνετα το χαρακτηριζες φρούριο...Γαμωτο....Δεν σκέφτηκα καλά. Λάθος έκανα γαμωτο.... Λάθος. Ουφφφ... Τώρα; Πως θα μιλήσω στους γονείς της;  Θα με βρίσουν και θα έχουν και δίκιο. Δε μιλήσαμε τότε για πολλά πράγματα....ούτε για τον Μάρκο, ούτε και για το μωρό που έχασε... Αλλά και το πιο σημαντικό.. Την υγεία της... Αχ Θεέ μου... Τι θα κάνω;

Ξαφνικά άκουσα ένα θόρυβο...Γύρισα το κεφάλι μου και μαζί με τον Φίλιππο σηκωθήκαμε όρθιοι... Έβγαζαν την Φαίδρα από το χειρουργείο μάλλον... Οι νοσηλευτές και οι νοσοκόμες πήγαν την Φαίδρα στο δωμάτιο... Όταν πέρασε από μπροστά μου δε άντεξα.... Έβαλα τα κλάματα. Ο Φίλιππος με κράτησε στην αγκαλιά του.... Με έσφιγγε τόσο που πονούσα αλλά δεν είπα τίποτα... Ήξερα πως πόνεσε και αυτός όταν την είδε έτσι... Ήταν πολύ χλωμή... Άσπρη σαν το πανί...φαινόταν σαν νεκρή.... Δεν ήταν όμως... Ευτυχώς....

Ο γιατρός μας πλησίασε τότε ο Φίλιππος με άφησε και έπιασε τον γιατρό από τον γιακά.

-Τι στο διάολο κάνατε τόσες ώρες και δεν βγήκατε να μας ενημερώσετε... ΤΙ;;; φώναζε... Τότε τον πλησίασα...
-Φίλιππε... Ηρέμησε σε παρακαλώ... Τότε τον είδα που άφησε απότομα τον γιατρό και γύρισε πλάτη...
-Συγγνώμη που δεν κατάφερε κάποιος να σας ενημερώσει... Η κατάσταση της όμως είναι κρίσιμη. Την χειρουργήσαμε.. Δεν είχαμε άλλη επιλογή.. Πάλι καλά που ξέρατε την κατάσταση της δεσποινίς γιατί αλλιώς δεν θα την σωναμε...
-Τι...τι θέλετε να πείτε; είχα τρελαθεί και φρικάρει... Τι εννοεί; Θα πέθαινε;
-Η κατάσταση όπως σας είπαμε είναι κρίσιμη... Τα δύο επόμενα 24ωρα είναι αυτά που θα μας πουν για την κατάσταση... Η καρδιά της σταμάτησε δύο φορές.... Την προλάβαμε και επανήλθε....
-Ωχ Θεέ μου...
-Γιατί δεν χειρουργήθηκε νωρίτερα;
-Δεν... Δεν ήθελε γιατρέ... Της το είχαν πει οι γιατροί τότε αλλά είπε πως δεν ήθελε να χειρουργηθεί και όσο πάει...
-Με την υγεία δεν παίζουμε όμως... Είναι σοβαρό αυτό που έχει... Και πόσο καιρό άρχισε η επιδεινωση της κατάστασης;
-Απο τα 22 της άρχισε...πιο έντονα δηλαδή...
-Μάλιστα... Πάω να την ελέγξω.... Οι αστυνομικοί γιατί βρίσκονται εδώ;
-Δική μας δουλειά αυτή γιατρέ. Μην σας νοιάζει. Άκουσα τον Φίλιππο να λέει... Ο γιατρός έφυγε και εγώ κάθισα δίπλα από τον Φίλιππο...

-Τώρα τι κάνουμε; ρώτησα.
-Τώρα απλά εκτός το ότι η Φαίδρα πρέπει να γίνει καλά... Πρέπει να βρούμε τα καθάρματα....
-Και να ειδοποιήσουμε τους γονείς της...
-Όχι ακόμα... Πάρτους και πες πως είναι όλα καλά και η Φαίδρα θα έρθει να τους βρει... Πες πως γύρισε στην Ιταλία γιατί είχε δουλειά... Θα ξαναγυρίσει και θα τους βρει...
-Μα...
-Κάνε αυτό που σου λέω,έχω τον λόγο μου.
-Οκ.

Πήρα τους γονείς της...Ήταν πολύ νωρίς βέβαια αλλά Οκ...

-Καλημέρα οικία Πετροπουλου λέγεται παρακαλώ.
-Είμαι η Αναστασία , θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο Σάββα...
-Μισό λεπτό παρακαλω.

-Αναστασία;
-Κύριε Σάββα;
-Τι έπαθες κορίτσι μου; Όλα καλά;
-Ναι όλα καλά απλά σας πήρα να σας ενημερώσω πως γυρνάμε στην Ιταλία και πως δεν θα έρθουμε στην Αθήνα... Μας έτυχε κάτι στο γράφειο και η Φαίδρα πρέπει να παραδώσει κάποια σχέδια και εγώ είχα ξεχάσει μια δικογραφία που έπρεπε να μελετήσω...
-Αμάν βρε κορίτσια μου...
-Σας πήρε καθόλου η μαμά μου τηλέφωνο;
-Γιατί έπρεπε;Ωχ κάτι ξέρει αυτός και με ψαρεύει..
-Οχι κύριε Σάββα απλως ρωτάω.... Προχτές λέγαμε για το πόσο μας λείπετε για αυτό...
-Α..οχι μικρή μου δεν μας πήρε καθόλου και ομολογώ πως ανησυχώ γιατί κάθε βδομάδα μας έπαιρνε....
-Α...εε είπε θα πάρει εκείνη....είχε δουλίτσα για αυτό δεν πήρε..
-Ολα καλά με το μαγαζί;
-Ναι πάλι καλά.... Τέλος πάντων θα σας πάρουμε ξανά.... Θα πάμε στο αεροδρόμιο τώρα.
-Έγινε,πες την Φαίδρα να πάρει κανένα τηλέφωνο....
-Οκ...θα της το πω....
-Να προσέχετε...
-Εντάξει...
-Α δωσμου λίγο την Φαίδρα...
-Ε..εμ.. Δεν γίνεται....
-Γιατί;
-Γιατί... γιατί....πήγε τουαλέτα στα γρήγορα και αφού ξέρετε πως αηδιάζει στο αεροδρόμιο και..
-Κορίτσι μου κατάλαβα Οκ...εσύ καλά είσαι;
-Ε ναι... Απλά πονάει το κεφάλι μου...  Η μόνη αλήθεια που του λέω... Ωχ Θεέ μου... Άμα μάθει το πόσα ψέμματα του λέω τόσο καιρό θα με κρεμάσει....
-Οκ πάρε παυσίπονο και θα περάσει....
-Έγινε χαιρετίσματα στην κυρία Εβελινα.
-Οκ φιλιά..
-Γεια σας, καλημέρα...

Ουφ... Πάει και αυτό... Γύρισα και είδα τον Φιλίππο έξω από την πόρτα της...

-Φίλιππε;....Φίλιππε....
-Ναι...
-Τι κάθεσαι εκεί; τον ρώτησα... Γύρισε το κεφάλι του και με δύο μεγάλα βήματα ήρθε μπροστά μου πιάνοντας με από τους ώμους....
-Πες μου Αναστασία.....πες μου πως δεν θα πεθάνει.... ΠΕΣ ΤΟ ΜΟΥ!!!μου φώναζε.... Τότε ήταν που διαπίστωσα κάτι.... Τότε ήταν που κατάλαβα πως υπάρχει ο κεραυνοβόλος έρωτας.... Το είδα στα μάτια του....

Από πλευρά Αναστασίας

Πόσα ψέμματα ή μάλλον μισές αλήθειες ... Η Φαίδρα δεν συνήλθε ακόμα.... Για να δούμε... Και τι διαπίστωσε στο τέλος;;;

Τα φιλιά μου

Ανυπομονώ για τα σχόλια και τα αστεράκια σας..