Kalplerin Kraliçesi, Demir Leydi, Bir Cadı ve sonunda bir İmparatoriçe.
Bir zamanlar bende saftım ve masumdum. Kalpten bu iki kelimeye inanıyordum ve öyle olduğumu düşünüyordum.
Kyran'ın dediğini yapıp, ikizi ve çocukluk aşkım Adrian'a ihanet ettiğ...
Bölüm Şarkısı :Zack Hemsey - See what I've become. Karşınızda Deitra ! Yorumlarınızı merakla bekliyorum ! İyi okumalar ! :) ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçim içimi yiyordu. Uyuyamamıştım. Aklım Kyran'daydı. Onu kurtarmışlar mıydı, bilmiyordum. Ya kapım aniden çaldığı vakit karşımda Kyran'ın kellesini görürsem, halim ne olurdu? Çok şey istemiyordum. Kyran kurtulsa bana yeterdi. Aslında yetmezdi. En büyük önceliğim Kyran idi. Bu daha doğruydu.
Kahvaltımı azda olsa etmiş ve meclistekilere bugün olacakları anlatmıştım. General yoktu ve ona anlatacak olan kişi, Valor idi. O olmadan Efendi Yangan daha sakin olmuştu. Beni tüm gücüyle destekleyeceğini belirtmişti. Bugün kimse Kral'ı umursamayacaktı. Bu hareket onun tahttaki günlerinin sayılı olduğunu gösteren bir hareketti. Bunu istemiştim. Belki Kral çıldırırdı ama durumun ciddiyetini anlardı. Tanith halkında isyanda olduğunu, benim ve Kyran'ın adlarını haykırdığını söylemişti.
Aynada kendime baktım. Simsiyahtım. Sonuçta dikkat çekmemeliydim. Saçlarımı topuz yaptırmıştım. Güzeldim. Ağlamaktan gözlerimin altı şiş olabilirdi ama kendimi beğeniyordum. Kapımın önünde bir çığrışmalar vardı ve ayağa kalktım. Sonra kapım açıldı ve karşımda öfkesi doruğunda olan Kral vardı. Kapıyı sertçe kilitlemişti sonra bana baktı. Gözlerinden ateşler çıksaydı, beni yakarak öldürebilirdi. Ben bir şey diyemeden hızla bana geldi ve boğazımı sıktı. Bir şey yapamıyordum. Vücudu iriydi ve ittiremiyordum. Beni hızla duvara yapıştırdı ve öfkeyle daha çok sıktı. Beni öldürecekti. Hayır, ölemezdim. Yaşamam lazımdı!
Kral " Seni sürtük! Seni fahişe! Sen kaçırttın değil mi? Söyle! Söyle bana kocam dediğin şerefsizin yerini? Söylemezsen, seni ellerimle öldürürüm. Anladın mı? Kendi ellerimle, boynunla başını yerinden ayırtırım! Söyle !" dedi ve elini gevşetti.
Öksürdüm ve derin derin nefes aldım. Kyran, kaçırılmıştı. Buna sevinebilirdim.
" Bil-bil-miyorum. İ-na-nın ki, bil-bilmiyorum." dedim derin nefesler alarak.
" Fahişe, sürtük! Sen kurtardın onu! Mezarını hazırladın. Seni burada öldüreceğim ve kelleni kazıya geçirip, herkese izleteceğim. Böylece bir sürtüğün sonu nasıl olur, görecekler." dedi ve daha sert boğazımı sıkmaya başladı.
Kral'ın gözleri, kararlılığını gösteriyordu. Duyguları sertti. Şunu bilmiyordu. Öfkesi, nefretti ne kadar güçlü olursa, benim güçlerimi o kadar çok beslerdi. Bir sülük gibi emerdim. Şu an duyguları içime akıyor, beni güçlendiriyordu. Hayır, ben bugün, burada, bu şekilde ölmeyecektim. Boynumu istediği gibi koparamayacaktı. Yine de kendimi kaybetmemeliydim ve Kral'ın benim güçlerimin olduğunu anlamamalıydı.
Ellerim titreye titreye Kral'ın karnına getirdim. Bir yandan nefes almaya çalışırken, bir yandan kendimi toparlamaya çalışıyordum. Zihnimden onun itilmesini gözümün önüne getirdim. Tanith'in dediği gibi yapmıştım. İyi bir odaklama ve imkânsız bir şey istemeyerek yapabilirdim. Bir anda bi güç geldi ve boğazımı ölümüne sıkan Kral'ı üstümden itti.
