Ascend

Prologue

"Azara, anak!" Sigaw ng aking ina. Ngumiti ako sa kanya at bumalik para yakapin siya.

"Mahal na mahal kita, Ina." I said. Bumitaw ako sa kanya at humakbang palayo. Nakasalubong ko ang matigas na ekspresyon sa mukha ng aking ama.

I smiled at him. I love you so much, Father.

A glitch of pain struck on his eyes pero agad din iyong nawala. He nod at me.

Nagpatuloy ako sa paglakad palayo. Tumigil ako at tumalikod para pagmasdan muli ang aking Ina, nasa gitna siya ng aking ama at aking nakababatang kapatid na pinapanood ako. Tumingala ako at pinagmasdan ang aking tahanan.

Ngumiti ako ng mapait.

Paalam.

"Princess Azara!"

Tumalikod ako at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa unahan ng hukbo. Sumampa ako sa aking kabayo at nag umpisa nang patakbuhin ito ng mabilis.

Ngayon ang araw na itinakda para sa aking pagkamatay. Nakakatawang isipin na ako pa mismo ang maghahanap ng paraan para rito.

Dinama ko ang paghampas ng hangin sa aking balat. Ang labang ito ang huli kong laban. Ang huling pag aalay ko sa aming nasasakupan ng lakas na unti unti nang nawawala saakin.

Tumigil lamang ako ng matanaw na ang aming mga kalaban. I raised my sword and signal my comrades to fight. Mabilis kong pinatakbo ang aking kabayo at nagpaulan ng mga pana sa kalaban.

It was a total battle and I need to win this. I kill whoever will reach my eyes. Tumigil ako at pinagmasdan ang laban. Masakit pagmasdan ang mga namatay kong kasama ngunit masaya ako sa unti unti naming pagpanalo.

I look around and see how their war leader wring one of my soldiers' neck.

Hinanda ko ang aking pana at pinosisyon iyon kung saan alam kong magiging tagumpay ako sa binabalak ko.

I am for his life. Isa sa puso at dalawa sa sentindo. Napangiti ako sa satispaksyon.
I made sure that everyone is busy before I turned my direction away from the fight. Ramdam ko ang pagsunod ng dalawang kawal ng aming palasyo saakin. Sila ang lumalaban sa mga sumusunod saamin.

I brace myself and stared at the old palace of my family. Bumukas ang takangkahan niyon noong matanawa kami. I smiled weakly. Pumasok kami sa loob ng madilim na palasyo.

Kasabay ng pagkatigil ng aking kabayo sa pagtakbo ay ang pagsara ng aking mga mata at pagkahulog mula dito.

Now it's time for my death.