Taming The Bad Boy [Complete] *REVISING*

Chapter 39.1 [Andrea Wilson]

Chapter 39

[Andrea Wilson]

 

< Justin's POV >

"Answer your phone. Please. Please." Pero for about the hundredth time, voice mail pa rin ni Pia ang bumati sa'kin.

At kahit masakit at pudpod na yung mga daliri ko, dinial ko ulit yung number niya. This time, busy na. So ilang linggo na niyang iniiwasan yung mga tawag ko pero handa naman pala siyang sumagot ng ibang tumatawag sa kanya. Kahit sino, wag lang ako?

Shit. Sagad na katangahan na 'to, Justin. Tigilan mo na. She doesn't want you in her life. Let her be. For her sake and for your sanity, utang na loob... tigilan mo na.

Pero sana ganun kadali yun, di ba? Sa isang iglap kaya mong lubayan yung isang tao. Kaya mo siyang alisin sa isip mo, kaya mo siyang tanggalin sa puso mo. Pero fuck, it doesn't work that way!

I was too desperate to make her happy and keep her in my life that I was willing to give up my feelings for her. But she decided to cut me off instead.

At ngayon gulong gulo ako, ano na naman bang nagawa kong mali para umiwas siya sa'kin. I've been doing everything to make it up to her ever since she came back, kasi noon, alam kong mali ako. Alam kong kasalanan kong lahat. But I don't deserve a second chance kahit bilang kaibigan lang niya?

Siguro nga oras na para tanggapin ko yun.. going separate ways is the best for us. She wanted me out of her life, siguro ganun na rin yung dapat kong gawin. Tutal, lagi na lang kaming nagkakasakitan. Nakakasawa na. Maybe she would be a lot happier with me out of the picture. Maybe I would be, too.

"Jarel? Jareeeeel." Napabangon ako bigla mula sa pagkakahiga sa kama nung marinig ko yung boses na yun. That voice. Ugh, really? Ng ganito kaaga? And after yesterday? That girl is freaking restless!

Dapat ata sa condo ko na lang ako nagstay kagabi at di rito sa bahay ng parents ko. At least, hindi niya alam yun at hindi niya ko mapupuntahan dun.

Agad akong lumabas ng kwarto at nung may makita akong isa sa mga kasambahay namin na dumaan, pinigilan ko siya agad.

"S-sir Justin!" Nanlaki yung mata niya at tinitigan yung kamay kong nakahawak sa braso niya. Well, wala tayong magagawa diyan, gwapo talaga ako e. Haha.

"Pakisabi dun sa halimaw este sa babae sa baba, tulog ako. Ay hindi.. papagising lang niya ako nun. Sabihin mo may sakit ako! Malalang sakit, nakakahawang sakit! Chicken pox, sore eyes.. bahala ka na, okay? Basta paalis mo siya."

"Opo, s-sir." Nanlalaki pa rin yung mata niya.

Ngumisi ako sa kanya at binitawan siya. "Thanks--"

"Tsk, tsk. Liar, liar. That's bad, Jarel." Ah pakshet.

Napatingin ako sa kanya, nakangiti siya ng matamis pero nakakatakot yung aura. Takte, etong hirap sa mga spoiled brat e. Nakakatakot pag hindi nasusunod yung gusto -_- "Andy! Uy, nandyan ka pala." Ngumiti ako sa kanya.