Adopted by 5sos

Deel 33

Luke pov

Ik breng Simone terug naar huis. Als we er zijn hou ik de autodeur weer voor haar open. Ze glimlacht en stapt uit, daarna sluit ik de deur weer. 'Dankjewel ik vond het gezellig' zegt ze en geeft een kus op mijn wang. Ik voel dat ik hevig rood word en ik moet moeite doen om haar geen kus terug te geven. 'Subtiel zijn, Luke. Niet te snel willen gaan' zegt de stem in mijn hoofd.

'Hopelijk tot snel.' zegt ze glimlachend en loopt daarna haar huis in. Ik maak een sprongetje van blijdschap en ga mijn mijn hand zachtjes over mijn wang. Daar hebben haar lippen net gezeten... Ze zei "hopelijk tot snel" ze wil binnenkort weer afspreken?! Nog een keer maak ik een klein sprongetje. Met een big smile ga ik weer in de auto zitten en rij naar huis.

Thuis aangekomen, loop ik naar de woonkamer. Calum zit op de bank. 'Hé ben je er al?' Zeg ik. 'Jep, het ging niet echt goed met Sofie' zegt hij. 'Oh, en nu?' Vraag ik. 'Geen idee' zegt hij. We lopen samen naar boven. We horen zacht gemompel uit de kamer komen. Calum doet zachtjes de deur open. Sofie ligt zwetend op bed. 'Nee, blijf hier' mompelt ze en schudt haar hoofd. 'Blijf alsjeblieft hier, ik wil niet weer alleen zijn' zegt ze nu wat harder en strekt haar arm uit. 'Neeee.'

Dan schrikt ze wakker. Ik kijk haar bezorgd aan. Calum loopt naar haar toe en trekt haar tegen zich aan. 'Je bent hartstikke warm' mompelt hij, terwijl hij z'n hand op haar voorhoofd legt. Ik zie dat er weer een traan over haar wang rolt. 'Kan jij de thermometer voor me halen?' Vraagt Calum. 'Ja tuurlijk' zeg ik en loop naar de badkamer.

Even later loop ik terug met de thermometer en geef hem aan Calum. Hij meet de temperatuur van Sofie. Na een tijdje klinkt er een piepje. 'En?' Vraag ik. 'Ze heeft hartstikke koorts. 39,4 graden' zegt Calum. 'Oh...' Zeg ik zacht. Sofie kruipt dichter tegen Calum aan. 'Dat betekend denk ik een paar dagen in bed liggen voor jou' zegt Calum tegen haar. Ze knikt zachtjes. 'Als je wat nodig hebt dan roep je maar, oké?' Vraagt hij. Sofie knikt weer. 'Sterkte' zeg ik en druk voorzichtig een kus op haar neus. Calum geeft haar nog een knuffel en daarna lopen we de kamer uit.

Na het avondeten gaan ik en Calum weer even naar boven. 'Wil je echt niks eten?' Vraagt Calum aan Sofie. Ze schud langzaam haar hoofd en drukt haar gezicht in het kussen. 'Weet jij iets om haar op te vrolijken?' Fluistert Calum. Ik haal mijn schouders op. 'Ja...misschien, ik weet niet of het helpt.' zeg ik en loop naar mijn eigen kamer. Ik pak Pengu van mijn bed en loop terug naar Sofie. 'Je mag hem hebben.' Zeg ik tegen haar. Ze kijkt me dankbaar aan en neemt Pengu van me over. Calum en ik geven haar weer een kus op haar voorhoofd en lopen de kamer uit.

'Weet je het zeker?' Vraagt Calum. 'Wat?' Vraag ik. 'Om Pengu aan Sofie te geven.' 'Ja, zij heeft hem denk ik harder nodig dan ik en anders koop ik gewoon een nieuwe' zeg ik. 'Volgens mij was ze er wel blij mee' zegt Calum glimlachend. 'I hope so...' Zeg ik. 'Trouwens...ze had vanmiddag toch een nachtmerrie? We hebben helemaal niet gevraagd waar hij over ging' Zeg ik. 'Ik ga wel even terug.' Zegt Calum en loopt weer naar boven.

Calum pov
Ik loop Sofie's kamer weer binnen. Ze heeft Pengu dicht tegen zich aan gedrukt en haar gezicht zit verstopt in het kussen. Ik ga op de rand van het bed zitten. Langzaam kijkt ze op. Ze heeft net gehuild, ik kan het zien aan haar ogen. 'Hee, kom eens hier' zeg ik. Ze gaat voorzichtig rechtop zitten en kruipt in mijn armen, terwijl ze Pengu nog steeds dicht tegen zich aan heeft gedrukt. 'Het gaat echt niet goed hè?' Zeg ik bezorgd. Ze schudt haar hoofd.

'Had je vanmiddag weer een nare droom?' Vraag ik. Ze knikt zachtjes. 'Wil je me vertellen waar hij over ging?' Vraag ik voorzichtig. 'Mijn ouders' zegt ze zacht. 'Ze waren weer terug en ze zeiden dat ze van me hielden. Ze zeiden dat ze altijd bij me zouden zijn, maar toen kwam er een windvlaag. Ze werden steeds waziger en ik kon wéér geen afscheid nemen...ze lieten me weer alleen. Het is niet eerlijk' zegt ze zacht en begint weer te huilen.

Ik weet niet echt wat ik hierop moet reageren. Ze had een droom over haar ouders...het is hard om te zeggen, maar ze zijn er niet meer. Dat weet ze zelf ook, maar dan is het nog steeds moeilijk om erover te praten. 'Het is waar dat ze zeiden dat ze altijd bij je zijn, hier' zeg ik en wijs naar de plek waar haar hart zit. 'Ze zullen altijd van je blijven houden, ookal zijn ze er niet meer' zeg ik. 'Je hoort nu bij een nieuwe familie. Het is misschien nog een beetje wennen, maar het komt allemaal wel goed.'

'We houden van je.'

'Ik hou van je.'

A/N

Ik moest bijna huilen om wat Calum zei, ookal heb ik het zelf geschreven :P

Even over ouders gesproken. Ze houden van je en hebben het beste met je voor, ookal lijkt dat niet altijd zo. Ik heb zelf ook meegemaakt dat het net lijkt alsof het niet zo is, maar dat is niet waar. Het zijn waarschijnlijk de mensen die het meest van je houden van iedereen. Ze willen je tot een goede toekomst leiden en ze willen dat je een fijn leven hebt. Onthoudt dat please.

I love you guys❤️

Okayy, nu ben ik wel aan het janken :(