Adopted by 5sos

Deel 19

Sofie pov

Katie negeert me de hele tijd. Ook als we van juf Inge samen moeten werken, doet ze alles gewoon alleen. Ze sluit me een soort van buiten, maar omdat zij een soort van "de populairste" van de klas is, doet de hele klas zo tegen me.

Alleen in de pauze is het anders. Dan komt Katie weer met een groep meiden naar me toe lopen en beginnen me vragen te stellen. Eentje heeft een tijdschrift in haar hand en laat me de voorkant zien. Ik sta erop, hand in hand met Calum. 'Ben jij dit?' Vraagt Katie. Ik knik langzaam. 'Waarom loop je met Calum?' Vraagt ze nieuwsgierig, maar toch ook kattig. 'I-ik ben geadopteerd' zeg ik zacht. 'Calum heeft jou geadopteerd? Haha, goeie grap, nou de echt reden' zegt ze en komt dichter bij me staan. Ze is meer dan een kop groter dan ik. 'H-het is echt zo' zeg ik. 'Waarom zou Calum fucking Hood iemand als jij adopteren?' Vraagt ze. 'W-weet ik niet' antwoord ik en voel me weer een stuk ongemakkelijker. 'Ze was ook met Ashton bij het ziekenhuis' zegt iemand die op haar telefoon kijkt. Hoe weet zij dat?

'Waarom was je bij het ziekenhuis?' Vraagt Katie. 'W-waarom wil je dat weten?' Stamel ik. Katie grijnst wanneer ze merkt dat ik bang voor haar ben. 'Waarom ben je eigenlijk geadopteerd? Heb je geen ouders meer?' Vraagt nu iemand anders. Dan gaat de bel. 'Je hebt geluk gehad' zegt Katie en loopt weg. Ik haal opgelucht adem. Ik vond het een beetje griezelig, zoveel mensen om me heen.

~~

Om 3 uur is de school afgelopen en loop ik naar buiten. Ik zie het busje staan en loop er snel naartoe, zodat Katie niet meer naar me toe kan komen. Ashton zit achter het stuur. 'Hey!' Zegt hij. Ik groet hem terug en doe mijn gordel om. 'Wat wil je doen vanmiddag?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet misschien wel wat' zegt hij. 'Wat dan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Wacht af' zegt hij met een glimlach.

Na een tijdje komen we aan bij een kinderboerderij. Ik kijk Ashton vragend aan. Hij giechelt 'kom' zegt hij en stapt uit.

Ashton pov
Sofie kijkt me een beetje raar aan, omdat we bij een kinderboerderij stoppen. We stappen de auto uit en gaan het hek binnen.

Volgens mij vind Sofie het toch wel leuk dat we naar de kinderboerderij gingen. Ze blijft bij elk dier wel een tijdje staan om ze te bekijken, maar er is één soort dier waar ze het liefst de hele tijd zou willen blijven staan om ze te aaien. Er is een labrador met kleine puppy's. Ze was helemaal weg van ze en ze bleef maar zeggen hoe lief ze waren. Het was wel schattig dat ze ze zo leuk vond.

Dan komt er een verzorgster aanlopen. 'Wil je er misschien eentje hebben?' Vraagt ze aan Sofie. Sofie kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd, 'sorry, ik weet niet of dat heel handig is, er is niemand die goed voor hem of haar kan zorgen' zeg ik. Ik zie aan Sofie's gezicht dat ze het jammer vindt. 'Okay jammer, fijne dag nog' zegt de verzorgster en ze loop weer weg.

'Sorry...' Zeg ik. Sofie geeft me een zwakke glimlach. 'Ik had vroeger ook een hond, hij was mijn beste vriend, maar die is dood gegaan door de bra-' Dan stopt ze opeens met praten en slaat haar ogen neer.  'Door wat?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Laat maar' zegt ze zacht. 'Wil je naar huis?' Vraag ik. Ze knikt. Het lijkt alsof ze weer een soort van dichtgeklapt is. Ze zegt de hele terugrit niks meer, terwijl ze op de heenweg best spraakzaam was. Het lijkt alsof ze elk moment kan gaan huilen.

Ook als we thuis zijn, zegt ze niks en gaat gelijk naar boven. 'Wat is er met haar?' Vraagt Calum bezorgt. Ik haal mijn schouders op. 'We zijn naar een boerderij geweest, er was een hond met puppy's. Een verzorgster vroeg of Sofie er een wilde hebben, want ze vond ze echt heel leuk, maar ik zei nee, omdat er niemand is die echt goed voor ze kan zorgen. Toen vertelde Sofie iets over een hond die ze vroeger had, maar die was dood gegaan door de bra-. Ze stopte opeens met praten en toen was ze heel somber' leg ik uit. 'Zal ik even bij haar gaan kijken?' Vraagt Luke. 'Ja is goed' antwoordt Calum.

Luke pov
Ik loop naar boven en klop zachtjes op Sofie's slaapkamerdeur; geen antwoord. Langzaam doe ik de deur open. Ze ligt op haar bed. Ze draait zich om, ik kan zien dat ze gehuild heeft.

Het lijkt alsof ze schrikt, want ze staat snel op. Ik loop naar haar toe, maar ze rent, net zoals een paar dagen geleden langs me heen. Ik pak haar bij haar schouder om te zorgen dat ze stopt. Ze krimpt in elkaar. 'Alsjeblieft niet!' Roept ze. Calum komt naar boven gerent. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. Ik laat Sofie los. Ze rent nu ook langs Calum naar beneden.

'Wat gebeurde er?' Vraagt Calum. Dan realiseer ik me iets. Ze kromp in elkaar: 'Ze-ze dacht dat ik haar wilde slaan' zeg ik zacht.