Adopted by 5sos

Deel 15

Sofie pov

'Soof wakker worden' hoor ik een stem zeggen. Langzaam open ik mijn ogen en zie Calum met slaperige ogen naast m'n bed staan. 'Je moet naar school' zegt hij. 'Ik wil niet' zeg ik zacht. Vandaag ga ik voor het eerst naar mijn nieuwe school, maar ik heb er totaal geen zin in. 'Sorry, maar je moet toch echt gaan' zegt Calum. Ik stap uit bed en hij spreid zijn armen, als teken dat hij een knuffel wilt. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Het komt vast wel goed' zegt hij. Ik zucht. 'Wat als ze me weer te klein vinden?' 'Je kan er niks aan doen Soof, en anders dan geef ik ze wel een dreun' zegt hij. Ik glimlach om wat hij zegt, maar ook omdat hij me "Soof" noemt.

Calum loopt de kamer uit en ik ga me omkleden. Ik doe een broek en een shirt aan die de jongens voor me gekozen hebben. Het shirt is geloof ik van hun eigen band en de broek heeft gaten op mijn knieën. Ik loop naar de keuken, waar de jongens aan de tafel zitten. Ze glimlachen allemaal als ze zien welk shirt ik aangetrokken heb. 'Morning' zegt Lucas. 'Heb je zin om naar school te gaan?' Vraagt Ashton. Ik schud mijn hoofd. 'Ze is bang dat haar klasgenoten haar te klein vinden' zegt Calum en ik kijk naar de grond. 'Dat is juist schattig' zegt Michael, waardoor ik een beetje rood wordt.

Als we ontbeten hebben en ik m'n brood voor de middag heb gemaakt, lopen we naar buiten en stappen we in het busje. 'Het is ongeveer 5 minuten rijden' zegt Calum. Gelukkig maar...

We komen bij school aan. Het is een best groot gebouw. 'Ik ga wel mee naar binnen' zegt Calum. Hij doet een zonnebril en een pet op, ik denk zodat hij minder snel herkend wordt. 'Ik kom zo weer terug' zegt hij tegen de andere jongens, die wel in de auto blijven.

Ik en Calum stappen uit. Ik begin een beetje zenuwachtig te worden. Hij merkt het en pakt mijn hand. De schoolbel gaat en alle kinderen gaan naar binnen.

Wij lopen ook het gebouw binnen. Op de deuren van de lokalen staat welke klas in het lokaal zit. Uiteindelijk komen we aan bij groep 7a, wat mijn klas is. Calum laat voorzichtig mijn hand los en klopt op de deur. Die wordt open gedaan, er staat een vrouw van rond de 27 jaar met vriendelijke ogen. 'Jij moet Sofie zijn' zegt ze glimlachend. Ik knik zachtjes. 'Ik ben juf Inge' zegt ze en geeft me een hand.

Calum legt zijn hand op mijn schouder. Ik kijk hem aan, hij geeft me een bemoedigend knikje. Dan loop ik met juf Inge de klas binnen. Ik kijk nog één keer naar Calum. Hij glimlacht, zwaait en loopt weg.

'Jongens, dit is Sofie, ze komt hier in de klas. Ze is nieuw hier dus doe een beetje aardig tegen haar' zegt juf Inge. Ik zie allemaal kinderen met elkaar fluisteren en voel me gelijk ongemakkelijk.

'Je mag daar naast Katie gaan zitten' zegt de juf, terwijl ze een plek aanwijst. Ik knik en ga op mijn plek zitten. 'Hoi' zeg ik een beetje verlegen tegen het meisje dat naast me zit. Ze kijkt me aan met een afkeurende blik en zegt niks. Zou ze me niet aardig vinden?

Katie ziet er ouder uit dan de andere kinderen in de klas. Ze draagt best veel make-up en is vergeleken de andere kinderen geloof ik best lang.

'Oke klas, we gaan beginnen met spelling' zegt juf Inge. 'Wil er iemand de boekjes uitdelen?' Niemand steekt zijn vinger op. 'Wil jij het anders doen Sofie? Dan kan je de namen vast een beetje leren' Zegt ze. 'Euhh oke' zegt ik zacht. Ik sta langzaam op van mijn stoel en loop naar voren. Juf Inge geeft de boekjes aan mij en wijst aan van wie welk boekje is.

Opeens zie ik dat Katie haar voet uitsteekt, maar ik ben te laat met reageren, dus ik struikel eroverheen en de boekjes vliegen alle kanten op. De hele klas begint te lachen. Snel sta ik weer op. Ik voel tranen in m'n ogen prikken en bijt op mijn lip om ze in te houden, gelukkig lukt dat. Juf Inge pakt alle boekjes weer van de grond. 'Ga maar weer zitten, ik doe het verder wel' zegt ze met een glimlach. Een beetje beschaamd ga ik weer op mijn plek zitten. Katie kijkt me met een dodelijke blik aan. Wat heb ik verkeerd gedaan?

Uiteindelijk is het pauze en alle kinderen gaan naar het schoolplein. Ik ga gewoon ergens in een hoekje staan en kijk wat iedereen aan het doen is. Opeens komt er een groepje van oudere meisjes mijn richtig oplopen. Katie is er een van. 'Is zij dat?' Hoor ik een meisje fluisteren. 'Ze heeft wel hun shirt aan' zegt een andere.

Ik zie steeds meer meiden naar me wijzen en in mijn richtig lopen. Er komen meiden met hun telefoon naast mijn hoofd staan en kijken van hun scherm weer naar mij, alsof ze iets aan het vergelijken zijn. 'JA, ZE IS HET!' Roept een meisje opeens.

Dan lijkt het alsof er een  startsein is afgegaan. Alle meisjes komen naar me toe lopen en beginnen vragen aan me te stellen, maar ik kan niemand verstaan omdat iedereen door elkaar heen praat. Sommigen beginnen zelfs aan mijn armen te trekken.

Opeens begint alles weer te draaien en zie ik weer een flits van vuur door mijn gedachten heengaan. Het wordt weer moeilijk om adem te halen en mijn handen beginnen te zweten.

Het begint weer...