My Heaven

1.32

(τραγούδι: Nothing But Thieves - Lover, Please Stay)

Προειδοποίηση: προχειρογραμμένο /  τεράστιο κεφάλαιο.

Άκυρο αλλά έχω ένα obsession τελευταία με τους Nothing But Thieves, δε ξέρω τι μ' έχει πιάσει. Μιλάμε 24/7 και συγκεκριμένα τραγούδια. Έχω 4 τραγούδια που ακούω από το πρωί ως το βράδυ απ' αυτούς, no joke. 

Για όσους το διαβάζετε ξανά και έχετε κάνει παράληψη τα προηγούμενα κεφάλαια όπου εξηγώ δύο τρία πράγματα, θα έχω αυτό το κείμενο πάνω από κάθε κεφάλαιο μέχρι να ανεβάσω ξανά ολόκληρη την ιστορία. Ναι βρίσκεσαι στο σωστό μέρος (λογικά, ελπίζω). Θέλω επίσης να τονίσω ότι ο λόγος που άλλαξα τα ονόματα είναι καθαρά προσωπικός, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο. Συγγνώμη αν αυτό προκαλεί μπέρδεμα. Επίσης τα νέα ονόματα κρύβουν και πολύ ωραίες σημασίες για όποιον θέλει να τις ψάξει. Όπου βλέπεις:

Ίρις = Άντα
Ορφέας = Πέτρος
Μίλτος = Μίλτος (σταθερή αξία)
Πάρης = Κυριάκος
Ιωάννα = Άννα
Ερμιόνη = Έφη

Να σημειωθεί ότι έχουν συστηθεί χαρακτήρες και για τον απλό λόγο ότι είναι καινούριοι δεν αναφέρονται στο παραπάνω μήνυμα. Ευχαριστώ τους παλιούς αναγνώστες που επέστρεψαν κι ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας έχω μπερδέψει πολύ. Καλή ανάγνωση!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

ΊΡΙΣ

Τελικά έστειλα μήνυμα στον Πάρη ότι δυστυχώς κάτι μου έτυχε και δεν θα μπορούσα να πάω καθόλου στο πάρτι του. Συγκεκριμένα του είπα ότι έπρεπε να προσέξω τον σκύλο μιας ξαδέλφης μου ο οποίος έχει άγχος αποχωρισμού και δε μπορεί να μένει μόνος του σπίτι.

Λογικά έπρεπε να βάλω περισσότερες λεπτομέρειες για να τον πείσω όμως τη δουλειά μου την έκανα και το σημαντικό είναι ότι δε θα χρειαστεί να πάω.

Γενικά είναι περίεργο το αίσθημα αυτό που ζω με τον Ορφέα αυτές τις τρεις μέρες. Έρχεται το πρωί για να πάμε μαζί σχολείο και πλέον δεν παίρνει τη μηχανή για να περπατήσουμε, στο σχολείο ήμαστε όπως ήμασταν και απλά η κύρια διαφορά είναι ότι γελάμε περισσότερο. Δεν έχουμε πει κάτι ακόμα στα παιδιά κι αυτό περισσότερο γιατί με τα διαγωνίσματα δεν είχαμε και ιδιαίτερο χρόνο να βρεθούμε όλοι μαζί εκτός σχολείου. 

Τώρα κάνουμε τον μονόπρακτο και πηγαίνει καλύτερα απ' τις υπόλοιπες φορές διότι ο Μυλωνάς επιτέλους έμαθε ποια είναι τα λόγια του και πότε να τα λέει. «Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου, και να κάνω τα ψώνια σου, και να κουβαλάω τις σακούλες σου, και να λέω πόσο πολύ λατρεύω να είμαι μαζί σου αλλά εκείνοι συνέχεια μ' αναγκάζουν να κάνω ηλίθια πράγματα».