My Heaven

1.26

(τραγούδι: Marseaux & dPans - Ρετρό)

Για όσους το διαβάζετε ξανά και έχετε κάνει παράληψη τα προηγούμενα κεφάλαια όπου εξηγώ δύο τρία πράγματα, θα έχω αυτό το κείμενο πάνω από κάθε κεφάλαιο μέχρι να ανεβάσω ξανά ολόκληρη την ιστορία. Ναι βρίσκεσαι στο σωστό μέρος (λογικά, ελπίζω). Θέλω επίσης να τονίσω ότι ο λόγος που άλλαξα τα ονόματα είναι καθαρά προσωπικός, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο. Συγγνώμη αν αυτό προκαλεί μπέρδεμα. Επίσης τα νέα ονόματα κρύβουν και πολύ ωραίες σημασίες για όποιον θέλει να τις ψάξει. Όπου βλέπεις:

Ίρις = Άντα
Ορφέας = Πέτρος
Μίλτος = Μίλτος (σταθερή αξία)
Πάρης = Κυριάκος
Ιωάννα = Άννα
Ερμιόνη = Έφη

Να σημειωθεί ότι έχουν συστηθεί χαρακτήρες και για τον απλό λόγο ότι είναι καινούριοι δεν αναφέρονται στο παραπάνω μήνυμα. Ευχαριστώ τους παλιούς αναγνώστες που επέστρεψαν κι ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας έχω μπερδέψει πολύ. Καλή ανάγνωση!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

*τρίτο και... όχι φαρμακερό... ελπίζω*

ΟΡΦΕΑΣ

Εδώ και ώρα μιλούσα με τη Σοφία και αλήθεια προσπαθούσα να... Μου αρέσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Προσπαθούσα να κάνω μία λίστα στο μυαλό μου μ' όλα τα πράγματα που μ' αρέσουν για εκείνη. 

Δε δουλεύει μέχρι στιγμής. 

Είναι φίλη του Μίλτου και συστηθήκαμε τυχαία κι ενώ στην αρχή εγώ το ξεκίνησα, περισσότερο γιατί ήθελα να βγάλω απ' το μυαλό μου συγκεκριμένα πρόσωπα, πολύ σύντομα κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο εύκολο.

Τα παιδιά είχαν έρθει στο καφέ που δούλευα γιατί ήταν κοντά στο φροντιστήριό τους κι αποφάσισα να κάτσω μαζί τους μόλις σχόλασα. Τη Σοφία δε την ήξερα αλλά φαινόταν καλή κοπέλα και έκανε γραμμικό σχέδιο γιατί θέλει να δώσει γι' Αρχιτεκτονική.

«Αλλά ναι, η εικονογράφηση είναι υπέροχη», είπε εκείνη, τελειώνοντας έναν μονόλογο για κάτι.

Πώς απαντάς όταν δεν έχεις ιδέα τι έχει πει ο άλλος;

Πολύ ενδιαφέρον... 

Ακούγεται τέλειο... 

Μια χαρά....

Άκουσα κάποιον να βήχει και σήκωσα το κεφάλι μου.

«Ίρις, κι εσύ εδώ!» αναφώνησε η Ερμιόνη με τόσο στόμφο που ήξερα αμέσως ότι κάτι είχε μαγειρέψει.