My Heaven

1.30

(τραγούδι: Chase Atlantic - Friends)

Για όσους το διαβάζετε ξανά και έχετε κάνει παράληψη τα προηγούμενα κεφάλαια όπου εξηγώ δύο τρία πράγματα, θα έχω αυτό το κείμενο πάνω από κάθε κεφάλαιο μέχρι να ανεβάσω ξανά ολόκληρη την ιστορία. Ναι βρίσκεσαι στο σωστό μέρος (λογικά, ελπίζω). Θέλω επίσης να τονίσω ότι ο λόγος που άλλαξα τα ονόματα είναι καθαρά προσωπικός, δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο. Συγγνώμη αν αυτό προκαλεί μπέρδεμα. Επίσης τα νέα ονόματα κρύβουν και πολύ ωραίες σημασίες για όποιον θέλει να τις ψάξει. Όπου βλέπεις:

Ίρις = Άντα
Ορφέας = Πέτρος
Μίλτος = Μίλτος (σταθερή αξία)
Πάρης = Κυριάκος
Ιωάννα = Άννα
Ερμιόνη = Έφη

Να σημειωθεί ότι έχουν συστηθεί χαρακτήρες και για τον απλό λόγο ότι είναι καινούριοι δεν αναφέρονται στο παραπάνω μήνυμα. Ευχαριστώ τους παλιούς αναγνώστες που επέστρεψαν κι ελπίζω να σας αρέσει και να μην σας έχω μπερδέψει πολύ. Καλή ανάγνωση!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο!

ΊΡΙΣ

Μου είχε σπάσει τα νεύρα τόσο πολύ που ήθελα να του ανοίξω το κεφάλι στα δύο. 

Σε μένα δεν έχει πει κουβέντα εδώ και μια εβδομάδα, αλλά στην Ελευθερία μόνο που δεν έχουν κάτσει να λύσουν το Κυπριακό. Τόση κουβέντα πια; Εδώ και μία ώρα που έχει αρχίσει η πρόβα όλη την ώρα μιλάνε.

Και ξέρω ότι είναι παρανοϊκό να θέλω να τον χτυπήσω επειδή της χαμογελάει περισσότερο απ' ότι έχει χαμογελάσει σε μένα κατά τη διάρκεια της... Συνεργασίας μας; Φιλίας μας; Δε ξέρω καν τι σκατά είμαστε. Ή μάλλον ήμασταν, ο παρατατικός ταιριάζει καλύτερα. Τέλος πάντων, ξέρω την παράνοιά μου, την αναγνωρίζω. Αυτό που δεν ξέρω είναι πως να τη θεραπεύσω.

Η Ερμιόνη κάθισε δίπλα μου όταν τελείωσε με τη δική της σκηνή, υπέροχη όπως πάντα. Πραγματικά δε ξέρω αν υπάρχει κάτι που να προσπαθεί και να μη τα καταφέρνει. 

«Πώς πάνε οι σημειώσεις;»

Σκατά γιατί δεν παρακολουθούσα. «Όπως πάντα», απάντησα προσπαθώντας να χαμογελάσω πειστικά. Δε φάνηκε να πείθεται.

Έβγαλε το λαστιχάκι απ' τον καρπό της και καθώς μάζευε τα μαλλιά της σε μια σφιχτή κοτσίδα είπε: «Αν σε ρωτήσω κάτι, υπόσχεσαι ότι θ' απαντήσεις ειλικρινά;»

Άρχισα να γελάω αληθινά αυτή τη φορά. «Όχι», γιατί αν σταματήσω τα ψέματα τότε θα χρειαστώ ψυχίατρο για ν' αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.