Kaibigan, damdamin mo ang bawat pait at sakit hanggang sa maramdaman mo ang pag-upos nito sa kaibaturan ng puso mo. Damdamin mo hanggang sa maubos na ang lakas mo, hanggang sa magsawa na sa kakaiyak ang mga mata mo. Damdamin mo. Dahil pinapangako ko sayo, matatapos din ang lahat ng ito at pagbangon na pagbangon mo, makikita mo ang bago mong pagkatao.
Saturday, October 22, 2016
YOU ARE READING
I Don't Want To Forget
PoetryAnxiety leads to poetry and this is my only way presenting myself... naked.
