I Don't Want To Forget

ENTRY #18: INA

Ika'y yamang mula sa kalangitan

Isang buhay na ebidensya ng kasaganahan

Naging isa kang mabuting sandalan sa oras ng kagipitan;

Kahirapan man o kagutuman.

Noong lumalaki ang iyong mga anak,

Natutunan nila kung paano ka mapasaya

Gamit ang imbentong mga makinarya at teknolohiya

Ngunit lingid sa kanilang kaalaman, na nasasaktan ka na.

Ina.

Hindi naman lahat ay linapastangan ka

Ang iba pa'y mangha sa angkin mong ganda

Ngunit sila ma'y nabubulag rin sa artipisyal na bagay.

Habang tumatagal, mas lalo silang nagiging gahaman,

Hindi nila alam na ikaw ang pinakanasasaktan sapagkat sila'y iyong iniluwal.

Hanggang kelan nila maiisip na ikaw man ay may damdamin din?

Hanggang kelan nila maiisip ang halaga mo sa kanilang buhay?

Ina, hindi ka sumusuko kahit pa'y kanilang sugat-sugatan.

Aming Ina, patawarin mo kaming mga anak mo,

Nagpabulag at bumaboy sayo; sa kaliwa't kanang basura,

Sa kalbong mga bundok na pilit ginawang patag at sa mga

Kemikal na lumalason sa tubig mula sa iyong mga mata.

Inang Kalikasan,

Malalaman rin nila kung gaano kaganda ang iyong kabukiran,

Kabundukan, at kagubatan

Kung gaano kamangha-manga ang karagatan at ang iba pang anyong tubig mong taglay.

Kung gaano kasarap mamuhay sa lugar na presko at tahimik lamang ─

Sa lugar kung saan hindi ka hawak sa leeg ng mga kamay ng orasan.

Ina,

Konti man kaming nagmamahal sayo, pumupuri sayo

Tatandaan mong... kaming lahat ang mga anak mo at kami'y babalik at babalik pa rin sayo.

Thursday, May 26, 2016