ONE NIGHT STAND (BBRAVE)

13

Het was dinsdagavond en ik zat op mijn bed met mijn veters te prutsen, toen er op de deur werd geklopt.
Hij ging open en ik zag Laura haar nieuwsgierige gezicht om de hoek steken. 

'Hey girl, wat ga jij op dit uur nog allemaal sjouwen? Je gaat toch niet uit, je hebt vandaag een shoot gehad, ga lekker slapen!' zei ze verbaasd. 

Ik had vandaag inderdaad het eerste gedeelte van de shoot voor Stradivarius gehad. Kaj was mee geweest, omdat ik zelf de weg hier kan vinden. We hadden het gezellig gehad en hij had me gevraagd of ik vanavond nog even mee ging, de stad in.
Ik had nog net geen vreugdedansje gedaan. Oeps.

'Nee joh, ben je gek geworden?' reageerde ik. 'Je broertje wilde me nog wat dingen laten zien in de stad, dus vandaar.'

'Om 8 uur 's avonds?' antwoordde ze lachend.

Ik bloosde. 'Wat dingen die mooier zijn in het licht, ofzo...' probeerde ik het weg te praten. 

'Moet ik je nog helpen met je haar ofzo?' vroeg ze door. 

'Lau, doe niet zo stom. Ik hoef er helemaal niet zo bijzonder uit te zien, het is geen date. Bovendien, Kaj en ik zijn gewoon vrienden!' loog ik.

Wie hield ik voor de gek, ik vond Kaj veel leuker dan alleen om vrienden mee te zijn.

'Gewoon vrienden, Lo? Ik ken jullie beiden langer dan vandaag....' plaagde ze me. 

'Ja, Lau! Gewoon vrienden! En bovendien, zou jij het leuk vinden als ik Kaj anders zag?' vroeg ik haar. Ze wist even niet wat ze moest antwoorden.

'Uhm... Ik zou er even aan moeten wennen aan het idee, maar daarna zou ik het prima vinden hoor.' antwoordde ze onverschillig.

'Nou, je hoeft helemaal nergens aan te wennen, want we zijn gewoon vrienden!' zei ik overtuigend.

'Uhm, sorry dat ik jullie gesprek stoor, maar Loïs, we moeten nu eigenlijk wel gaan...' onderbrak iemand ons gesprek.

We keken beiden om, en ik zag Kaj in de deuropening staan. Ik begon automatisch te glimlachen toen ik hem zag. Hij zag er echt weer té goed uit, en zijn haar had hij nog extra in model in gedaan.

'Ik kom eraan, ik ben klaar.' Antwoordde ik hem. 

Ik zei Laura gedag en liet haar achter in mijn, of eigenlijk onze, kamer. Ze knipoogde nog snel naar me, en ik wuifde het weg.

'Dus, meneer, waar gaan we naartoe?' lachte ik, toen Kaj en ik de auto instapten.

Hij leek het niet te horen, of negeerde me en startte de auto. Awkward.

We waren nog maar net onderweg toen Kaj begon te praten: 'We gaan gewoon naar de stad, naar dat plein van gisterenochtend. Vanaf daar zien we wel.'

Hij keek me niet aan terwijl hij sprak, terwijl hij dat normaal wel deed. Ook had hij een serieuze blik op zijn gezicht, terwijl hij normaal bijna altijd naar me lachte. Loïs, waar maak je jezelf zorgen, hij moet zich focussen op de weg, dan kan hij helemaal niet naar je kijken.

Toen we in de stad waren aangekomen en Kaj ergens de auto had geparkeerd, liepen we richting Plaça de Catalunya. Het was in het donker nog mooier dan overdag, met alle lichtjes van alle straten en de fontein. Ik voelde dat ik verliefd werd op deze stad, net als op Kaj, die naast me liep. 

'Welke kant gaan we op?' vroeg ik hem.

'Uhm, even kijken, heb je trek?' vroeg hij terug. 

Zo goed kende Kaj mij dus nog niet: ik had letterlijk altijd trek. Julia, Willemijn en Benthe vroegen zich al jaren af waar ik al die koekjes, bakken ijs en chocola stak, want ik werd er niet dik van. Beetje oneerlijk, maar ja, ik was dan bijvoorbeeld jaloers op Wil haar haren, die altijd in model zaten.