"อย่า!!...,อย่ายิง!..."นาคีร้องห้ามทุกคนเสียงดัง แต่ช้าไปเมื่อไทก้าเหนี่ยวไกออกไปแล้ว
"ปัง!!...ปัง!!..."
"ท่านแม่!!.../ท่านน้า!!.."เมฆากับนาคีร้องเรียกบุหลันออกมาพร้อมกันเมื่อกระสุนของไทก้าเจาะเข้าเต็มกลางหลังบุหลันที่โผออกมาเอาตัวบังเมฆาไว้และที่สำคัญนางตามทุกคนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้
"เม..ฆา...."มือบางสั่นระริกเอื้อมไปหาลูกชายอย่างห่วงใย
"ท่าน...แม่..."เมฆาอุทานก่อนตะหวัดตามองไทก้าอย่างโกรธจัดแต่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือเอาตัวเองให้รอดก่อน
"ท่านน้า!!...."นาคีรีบเข้ามาช้อนร่างบางของแม่เลี้ยงขึ้นอย่างห่วงใย
"นา...คี น้องล่ะ...เมฆาอยู่ไหน..."บุหลันถามนาคีเสียงกระท่อนกระแท่นก่อนกระอักเลือดออกมา
"ท่านน้า!!...."
"ช่วย...เมฆาด้วย...ช่วย...ด้วย..."แม้กำลังจะสิ้นลมหายใจแต่ความเป็นแม่ก็ทำให้อดห่วงลูกชายไม่ได้ผิดกับลูกชายที่อาศัยช่วงที่ทุกคนตะลึงและคาดไม่ถึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าเร้นกายหนีออกไปเงียบๆ
"ท่านน้า!!..."นาคีอุทานเสียงแผ่วก่อนถอนใจส่ายหน้าให้ไทก้าบอกให้รู้ว่าบุหลันได้จากไปแล้ว
"ท่านเมฆาหนีไปแล้ว...."ใครบางคนร้องขึ้นทำให้ทุกคนเริ่มขยับ
"ไม่ต้องตาม...อีกไม่กี่ชั่วโมงก็สว่างแล้วเขาบาดเจ็บไปได้ไม่ไกลหรอก....."นาคียกมือห้ามทุกคนไว้
"ข้าก็คิดว่าเขาคงไปไม่ไกลแล้วทำไมเราไม่ตามเขาไปละครับ...ท่านนาคี..."ไทก้าถามออกมาอย่างสงสัยกับการตัดสินใจของนาคี
"เพราะถึงเราจะจับตัวเขาได้...เราก็ปลดปล่อยวิหารศักสิทธิ์ไม่ได้ ต้นเหตุไม่ได้อยู่ที่น้องข้า...เขาก็แค่หลงผิดเพราะความโลภหลงบังตาโดยไม่รู้ว่าตัวเองก็แค่ถูกหลอกใช้..."นาคีเอ่ยออกมาอย่างใจเย็นและมีสติขึ้นเขาวางร่างบุหลันลงก่อนจะเดินเข้าไปหาลูกแก้วสีนำ้เงินช้าๆ
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
สายเลือดที่ซ่อนเร้น/1
Start from the beginning
