The Vampire's Fangs 1&2(Completed)

Chapter 32

Hinarap ko siya. "Hep! San ka pupunta?"

"To where you going." simpleng sagot niya. Napaikot ako ng mata.

"Sino nagsabi sayong sundan mo ko?!! Binigyan ba kita ng permiso??!"

"Do I have to?" tanong niya.

"Hin-- Uh... O-ou naman! Tsk! Ewan ko sayo! Do whatever you like, I don't care!!!" tinalikuran ko na siya para umakyat paroof top. Padabog kong tinungo ang rooftop kasunod siya. Grrr!

Duh?! I came here for peace! Nasan? Nasan ang hinahangad kong katahimikan???! Eh etong puso ko palang ang lakas na sumound effect. Dug dug dug dug daw! Urgh! I'm going insane!

Pagbukas na pagbukas ko palang ng pinto, tumambad na agad sa mukha ko ang malakas at masarap na hangin. Oh hangin! Ang sarap! Napapikit pa ako. Eto ang sinasabi kong peaceful and relaxing place! Kaso may peste sa tabi tabi. Mukhang hindi ko maeenjoy to. Pssh.

I heard a sniff from behind kaya nilingon ko si Usui. Nakita kong nakapikit siya at parang may inaamoy.

"What are you doing?" nagtatakang tanong ko.

Dumilat siya nung tanungin ko siya. He just smile on me.

"Your smell's sweet." sabi niya. Agad na may dumaloy na mainit na pakiramdam sa pisngi ko. Oh sheez! Don't tell me, nagbblush ako??! Seriously??

"S-syempre! Tsk! Jerk. Bakit mo ba inaamoy ang buhok ko?!" umiwas ako ng tingin sa kanya at deretsyo papunta sa railings. To ease the loud sound inside my chest, I look down and breathied deeply.

Tengene kalma puso! Kalma!

"I thought I smell it somewhere before but I can't remember when or where or to whom it from." tumabi saakin si Usui at tumingin saakin.

Sinilip ko lang siya. Paksheyt. Bakit parang bumabalik ako sa una???! Nakakainis! Pakiramdam ko umulit lang ako sa una, I guess, the first time I fell inlove with him.

"Hindi mo ba talaga ako naaalala?" tanong ko. Gusto kong makompirma. Gusto kong isipin na mali lang yung narinig ko ng huli kaming magkausap. Gusto kong sabihin niyang naaalala niya ako. Na joke lang ang lahat. Urgh!

Bwisit naman kasi eh!

"I don't remember a thing about you." he said casually that totally wrecks my heart. So ironic. Una, ako ang nawalan ng memorya tapos ngayon si Usui naman. Hindi pa nga bumabalik ang memorya ko tapos ganito nanaman. Ano na ang babalikan naming dalawa? Tsk! This is seriously sucks!

"Eh bakit si Jarah, kilala at naaalala mo?" I tried not to look on him. Ayokong makita niya ang expression ko ngayon.

"When I woke up, Jarah is on my side with Claudia. I actually neither know anything nor them pero ang sabi ni Claudia si Jarah ang taong pakakasalan ko, that I am so madly inlove with her. So I believe them. And up until now, yun padin ang pinaniniwalaan ko dahil si Jarah lang ang pwede kong pagkatiwalaan." tumingin siya ulit saakin. "...sa ngayon."