-Hannaline-
"Kailan daw ang kasal, mommy?" I asked my mom.
Two months na ang nakalilipas ng pumunta dito sa bahay si Rage.
"Your sister is being stubborn, Hann. Hindi na daw nya kailangang magpakasal kasi hindi naman daw nila mahal ang isa't isa." My dad answered my question.
I sighed. Harelline is not stubborn. She was just scared. "Dad, baka ayaw lang ni Harelline ang magpakasal na malaki ang tyan," I defended Harelline.
Napaisip naman sila Mom at Dad sa sinabi ko.
"I think it's not the issue, Hann." Nagsalita na si Mommy.
I sighed. May point naman si Mommy.
"Antayin muna nating manganak si Hare, bago nyo sya kausapin ulit," I suggested.
Harelline is emotionally unstable because of pregnancy.
And she does not believe that Rage loves her.
Kung ako din naman si Hare hindi ako maniniwalang mahal ni Rage si Hare.
Kung hindi ko lang nakita ang mukha ni Rage noong araw araw syang pumupunta sa ospital para magmakaawa na sabihin kung nasaan si Hare baka magduda din ako sa pagmamahal na sinasabi nya kay Hare.
I sighed. "Papasok na po muna ako," paalam ko sa parents ko bago ako lumabas sa bahay.
Ilang linggo na din akong nakatira sa bahay ng parents ko.
I don't go to my unit. Kukulizltin na naman kasi ako ni Louie sa paulit ulit na issue tungkol sa pagb-baby namin.
Kung kaya ko lang, matagal na sana akong buntis dahil hindi naman ako gumagamit ng proteksyon at ni Louie kung may nangyayari samin.
Napailing ako sa naisip. I should tell him the truth.
--
"Hann." I sighed when I saw Louie on my office.
Walang pasyente ni isa. Hindi na ko nagtaka. Baka hindi na naman sya tumanggap ngayon dahil sa sitwasyon namin.
Perks of beng the secretary and being the boyfriend of Dr. Phillips.
Sana hindi nalang ako pumasok.
"We need to talk, Hannaline,"
He looked serious.
I sighed. "Anong pag-uusapan natin?"
Umupo ako sa single sofa. Sumunod naman sya sakin.
"Are you avoiding me?" He asked.
I sighed again. "Bakit naman kita iiwasan?" kaswal kong tanong.
"Bakit nga ba? Tapatin mo nga ko, may iba na ba?" ani Louie.
"What?!" Nagmula ng naging seryoso ako sa relasyon namin. Hindi na ko nakipag-svx sa iba.
"Inaakusahan mo ba ko, Mr. Acosta?" Inis kong tanong
He looked pissed. "No, pero nagmula ng inuungkat ko ang pagkakaroon natin ng anak, iniiwasan mo na ko. Tell me, don't you want to bear my child?"
Gusto pero hindi pwede. Hindi ko kayang ibigay sakanya.
"L-Louie, I can't bear a child?!"
Napahilamos ako sa mukha ko. Nasabi ko na. Hindi na ako magugulat kung mag-w-walk-out sya ngayon sa harapan ko at hindi na magpapakita kahit kailan.
By that thinking, I wanted to punch myself.
Why did this happen to me?
Meron naman yung mga babaeng ayaw sa anak pero healthy ang m atris nila. Pinapalaglag pa nga nila ang baby nila kasi hindi mahalaga sakanila iyon.
Bakit ako pa? I always wanted to have children. O kahit isa lang, makokontento na ko. Yung sariling dugo't laman ko.
But that wanting is not meant to be fulfilled.
Tumitig ako sa taong mahal ko. "L-Louie, m-maghanap ka na lang ng b-babaeng kaya kang bigyan ng a-anak."
Masakit yun sakin. Parang punyal na tumutusok sa puso ko ang bawat salitang lumabas sa bibig ko.
He did not say anything.
Instead, he did what I thought minutes ago.
He walked out.
"F-fvck!?!"
--
A/N: I've gone crazy?! Louie, baby, authorhateshu!
