Με Τίποτα

Κεφάλαιο 11

Το επομενο πρωι δεν μπορούσα να ξυπνήσω με τίποτα, ήθελα να μείνω στο ζεστό μου κρεβατακι με την κουβέρτα απο πάνω μου. Οσες φορες και να είχε ερθει η Νana εγώ την αγνοούσα, δεν ήξερα κιόλας τι ωρα είναι και είμαι σίγουρη οτι με το που ανοιξω το κινητό μου για να δω θα πεταχτω ορθια. Για καλη μου τύχη είχα μισή ωρα μπροστά μου, έφαγα το πρωϊνό και έφυγα μαζί με την Selena η οποία με είχε ζαλησει με την επιστροφή του Justin. Θα ερχόταν σήμερα και ελπίζω να προλαβω να τον δω πριν πάω με τον Cameron στο κέντρο αποτοξίνωσης. Βγήκα εξω απο το αυτοκίνητο και πήγα στον Logan 'καλημέρα' είπα και τον αγκάλιασα σφιχτά 'Ώπα Ώπα καλημέρα τι επαθες εσύ και έχεις τόσες χαρές;' 'εγώ τίποτα καλέ απλως είμαι χαρούμενη που βλέπω τον φίλο μου' 'οκκκ' μου απάντησε σηκώνοντας το φρύδι του 'έρχεται ο Justin σήμεραααα' είπε και κούνησε τα χέρια του 'το ξερωωωω' κούνησα και τα δικά μου και καθησαμε στο παγκάκι 'επιτέλους θα είμαστε όπως παλιά' 'ναι αυτό είναι το μόνο καλό' και όντως ηταν όλα τα αλλά αστα αφήσω καλύτερα. Από τι να προταρχησω απο τα συναισθήματα μου που δεν μπορω να τα ελεξω; από την οικογένεια μου που μονο οικογένεια δεν είμαστε; απο τον Cameron που φεύγει σήμερα; απο τι; 'το ξέρεις οτι οτι θες οτι σε βασανίζει μπορείς να το μοιραστείς μαζί μου έτσι' αχ αυτός ο Logan το καλύτερο παιδί είναι και καποιες άλλες δεν τον προσέχουν καθόλου 'το ξέρω και θα το κάνω όταν θα είμαι έτοιμη' μου χαμογέλασε και τώρα ηταν αυτός που με αγκάλιασε και εγω φυσικά του ανταπέδωσα την αγκαλιά.

'Μην ανησυχείς ρε θα έρχομαι κάθε μερα και θα φερνω τα ηλεκτρονικά οπου φυσικά θα σε τσακίζω' είπε ο Scott στον Cameron και κάναν μια Bro αγκαλιά 'ναι σίγουρα' του είπε και γέλασε ειρωνικά 'πίστευε οτι θέλεις θα σε διαλυω κάθε μερα' του εκανε κάτι χειρονομίες με τα χέρια του και άφησε τα κορίτσια να μιλήσουν 'έλα να σε αγκάλιασω και εγώ είπε η Allison και η Holland σηκώνοντας τα χέρια τους για μια μεγάλη αγκαλιά. Φαινόταν πολύ οτι όλοι τους είχαν μια γερή, μοναδική σχέση ειδικα η Ally που απο οτι φαίνεται ηταν αυτή που το είχε πάρει πιο κατάκαρδα απο όλους. Δεν σταματαγε να κλαίει απο οτι έχω καταλάβει είναι πολύ ευαίσθητη 'έλα βρε μην κλαις όλα καλά θα πάνε' της είπε ο Cameron και της έπιασε τα χέρια 'ο-οχι δ-δ-εν θα πα-νε όλα κ-καλα Cameron ε-εσυ φ-φευγεις κ-κ-ι εγω σε σε χρειάζομαι' είπε τραυλιζοντας δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα της πλέον 'Ally μου ακου αυτό δεν θα χαθουμε να το ξέρεις, θα γίνω καλά και θα έρχεσαι κάθε μα κάθε μέρα να με βλέπεις. Αυτό είναι για το καλό μου ξέρω ποσο με αγαπάς και σε αγαπάω και εγω πολύ το ξέρεις αυτό έτσι;' της έβαλε μια τούφα πισω απο τα μαλλιά της και του έκανε ενα νεύμα 'ναι ξέρω' με αυτο τον φίλησε και την φίλησε στο μάγουλο με μεγάλη δυναμη, μονο που κάτι μου έκανε μεγάλη εντύπωση η Taylor. Ο τροπος που τους κοιτούσε ηταν εντελώς διαφορετικός απο τον συνηθισμένο της, τους κοίταζε με ζήλια δεν ξέρω κάτι τέτοιο ηταν πάντως.
Είχα μείνει μονο εγώ και η Lauren για να τον χαιρέτησουμε όλοι οι άλλοι τον είχαν χαιρετήσει 'έλα εδώ' του ειπα και τον αγκάλιασα 'να ξέρεις ότι θα μου λείψεις αλλά μην ανησυχείς δεν θα γλυτώσεις απο εμένα τόσο εύκολα ' 'ετσι και αλλιώς δεν θέλω' μου έκλεισε το μάτι και ενιωσα κάποιον να με σπρώχνει και φυσικά ποιος θα ηταν η Lauren Jauregui 'έλα εδώ ρε μεγάλε' του είπε και ο Cameron γέλασε 'λοιπόν θα τα λέμε συχνα οκ; μην προσπαθήσεις να κάνεις καμια μαλάκια' τον προειδοποίησε 'ποτε ξανά έδωσα τον λογο μου' 'έτσι σε θέλω' τον αγκάλιασε και ο Cameron πήρε τις βαλίτσες του και πήγε μεσα στο κέντρο μαζι με τους γονείς του.

Τους κοίταξα όλους και η Holland ηταν η μόνη που με κοίτουσε και μου χαμογέλασε έτσι αποφάσισα να φύγω. Δεν μπορούσα να κάτσω μονο με το ενα άτομο να με θέλει,
δεν έδωσα καθόλου σημασία στο δρόμο προχώρησα χωρίς να κοιταω τίποτα. Μέχρι που ενα άτομο έπεσε πάνω μου φωνάζοντας 'Camzz'
Απο πάνω μου βρισκόταν η Lauren δεν κατάλαβα τι είχε γινει, γύρισα το κεφάλι μου και είδα ενα αμάξι σταματημένο και τα παιδιά να μας κοιτάζουν τρομαγμένα. Πήγε να με πατήσει το αυτοκίνητο; και η Lauren με έσωσε παλι για δεύτερη φορά φωνάζοντας με Camz; καινούργιο είναι τώρα αυτό; 'είσαι καλα;' με ρώτησε ηταν ακόμα απο πανω μου και η ανάσα της ηταν βαριά 'ναι' της απάντησα με κλειστά τα ματια νιώθοντας την καυτή ανάσα της πανω μου 'σήκω' της είπα και την έσπρωξα. Σηκώθηκε πανω και μου έδωσε το χερι της για να σηκωθω αλλά δεν της το έδωσα 'οκ' είπε αμήχανα και έβαλε το χέρι της πίσω απο το λαιμό της 'θες να πάμε στο νοσοκομείο; ρωτάω γιατί μπορεί να εχεις τραυματιστεί και να μην το εχεις καταλάβει' 'τι σε νοιάζει εσένα;' είπα τοσο απότομα που ηταν λες και μιλουσα σε κανένα σκουπίδι 'σε έπιασε ο πόνος για να δεις πως είμαι; με έσωσες μια δύο φορές και σε ευχαριστώ αλλά ως εδώ τέρμα, δεν θέλω να σου χρωστάω τίποτα' δεν ξέρω αν υπήρχε λόγος που της μιλούσα έτσι ίσως την επόμενη μέρα να το έχω μετανιώσει αλλά τώρα δεν μπορούσα να την αφήσω να μου κανει τέτοιο πράγμα. Μέρα με την μέρα μου δημιουργούνται αισθήματα για αυτην που δεν θέλω να υπάρχουν... θα τα σταμάτησω όμως θέλω δεν θέλω.

~~~~~
#ΜεΤιποτα #greek fanfic

Πείτε μου την γνώμη σας θα χαρώ πολυ ❤❤❤ τι θα θελατε να συμβεί στην συνέχεια; ❤❤

Συγνώμη για οποιοδήποτε λάθος
Vote, comment, follow plz💞❤❤