Με Τίποτα

Κεφάλαιο 8

Lauren's Pov

Χτύπησα την πόρτα του δωματίου του Cameron και μετα απο 3 δευτερόλεπτα άκουσα μια φωνη που μου έλεγε να μπω μέσα. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα, άφησα την τσάντα μου στο πάτωμα και πήγα και έκατσα στην καρέκλα δίπλα απο το κρεβάτι για να ξεκουρασω το ποδι μου 'γεια' είπα 'γεια' μέσα απο αυτό μπορούσες να καταλάβεις εύκολα οτι επικρατούσε μια μικρή αμηχανία ανάμεσα μας. Δεν με κοίταζε και αυτό μου το έκανε ακόμα πιο δύσκολο..δεν ήθελα να ξεκινησω παλι εγώ αλλά τι να κάνω έπρεπε γιατί αν το συνεχίσουμε έτσι δεν θα καταλήξουμε πουθενά 'μπορείς να με κοιταξεις;' είπα σπάζοντας την σιωπή, με κοίταξε και χαμήλωσε το βλέμμα του 'Cameron δεν θέλω να είμαστε έτσι ξέρεις πόσο σε αγαπώ και δεν θέλω να είμαστε τσακωμενοι' του έπιασα το χερι και μου χαμογέλασε 'Lauren ξ-' 'σςςς' τον διέκοψα ήθελα να τα πω, να τα βγαλω απο μεσα μου χωρίς να με σταματήσει 'να είσαι σίγουρος οτι αυτα που σου είπα χθες δεν τα έχω μετανιώσει τουλάχιστον τα περισσότερα...δεν ξέρεις πόσο πολύ ανησύχησα. Έτσι και πάθαινες κάτι πραγματικα θα τρελενομουν. Ξέρεις πιο είναι το σπαστικό όμως;' σταμάτησα και ξανά μιλησα αφού δεν μου απάντησε 'το οτι με έγραψες..μου είχες υποσχεθεί οτι δεν θα το ξανά αρχιζες γαμωτο μου... γιατί το εκανες;' τα δάκρυα μου τώρα έπεφταν και δεν μπορούσα να τα σταματήσω 'έλα εδώ' μου είπε περνώντας με απο τα χέρια 'το ξέρω είμαι ένας βλάκας, έχεις όλα τα δίκαια του κόσμου. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα τίποτα, το μυαλό μου είχε θολωσει το μονο πράγμα που ήθελα ηταν να το κάνω και δεν με ένοιαζε τιποτα άλλο. Τα λόγια σου με έκαναν να καταλάβω πολλά... Αλλά Lauren δεν θέλω να παω στην αποτοξίνωση δεν θα το αντεξω' βγήκα απο την αγκαλιά του και του κράτησα τα χέρια 'θα το αντέξεις γιατί είσαι δυνατός, έτσι κ' αλλιώς θα σε βοηθήσει.. Είναι για το καλό σου' κούνησε το κεφάλι του και το βλέμμα του έπεσε πανω στο πόδι μου 'τι επαθες;' με ρώτησε δείχνοντας το 'μεγάλη ιστορία χθες ήρθε η Cabello απο εδω για να μαθει πως είσαι, εε δεν ήθελε πολύ τσακωθηκαμε και το κοπανησα στον τοίχο η χαζη' άκουσα ενα γέλιο και τον αγριοκοιταξα 'μην γελάς' 'αχαχα δεν μπορώ.. καλά και εσύ στον τοίχο πηγες;' τον κοπανησα ελαφρά στο χέρι για να σταματήσει αλλά δεν το έκανε 'και δεν μου λες στα αλήθεια ήρθε η Cabello;' με ρώτησε 'ναι' του απάντησα ενοχλημένη 'η Camila;' στο όνομα της το πρόσωπο του ελαμψε 'ναι' 'ενδιαφέρον' δεν μου άρεσε αυτό..πες μου τώρα οτι του αρέσει; γιατί όποτε έχει αυτό το βλέμμα παντα του αρέσει κάποια 'εσένα τι σε νοιάζει;' 'ήρθε εδώ για να ρωτήσει πως είμαι και δεν θα με νοιάζει κιόλας;' έβαλε τα χέρια πίσω απο το κεφάλι του και ξάπλωσε 'Cameron συνελθε μην ξεχνάς οτι την μισουμε και αυτήν αλλά και όλη της την παρέα' 'και; αυτό πρέπει να αλλάξει ήδη με το θεατρικό θα έρθουμε κοντά και το κανουν γιαυτό τον λογο... Συν οτι η Camila είναι θεαρα, είμαι σίγουρος οτι αν δεν υπήρχε αυτη η έχθρα τώρα κάτι θα είχε γίνει μεταξύ μας' ο θυμός μου άρχιζε να ανεβαίνει δεν τον πίστευω οτι λέει αυτό το πράγμα, είχαμε υποσχεθεί οτι δεν θα συμφιλιωθουμε ποτε μαζί τους. Και τώρα τι για αυτήν το καταστρέφει όλο αυτό; επειδή την γουσταρει; θα πάει και θα της πει όλα είναι μια χαρα; ξεχνα τα προηγούμενα; δεν θέλω να έχει καμια σχέση με αυτούς
.. ΜΕ ΑΥΤΗΝ και ειδικα ερωτική.
'Θες να τσακωθουμε παλι ε;' είπα ενω σηκώθηκα απο την καρέκλα θυμωμένη 'επειδή νομίζεις οτι την θες θα ξεχάσεις οτι έχει γίνει;' είχε μια παράξενη έκφραση ο Cameron λες και του τα έλεγα για πρώτη φορά, σηκώθηκε λίγο και κάθησε στην πλάτη του κρεβατιού 'έχεις δίκαιο τόσο καιρό λέγαμε και ξανά λέγαμε πραγματα τα οποία δεν τα είχαμε σκεφτεί, δεν κατσαμε μια φορά να πουμε είναι σοβαρός ο λογος που κάνουμε έτσι; τσακωνομαστε για λόγους οι οποίοι είναι ανούσιοι' 'έτσι το βλέπεις εσυ; γιατί εγώ το βλέπω αλλιώς' πηρα την τσάντα μου και έφυγα χωρίς να πω κάτι άλλο. Θα ξανά πηγενα αυτό είναι το μόνο σίγουρο αλλά πρωτα ήθελα να κάτσω να σκεφτω, όχι μόνο εγώ και αυτός.