is this even possible. {ft. Mainstreet}

hoofdstuk 31

~ POV Rein ~

Het startsein gaat af, en we beginnen gelijk te rennen. We zijn natuurlijk in het bos, dus er zitten heel veel takken en boomstronken in de weg. Na ongeveer 100 meter stopt Emma opeens, en ze bukt.

'Nu al moe?' Vraag ik plagerig maar Emma houdt haar vinger voor haar mond. Ik buk naast haar en ze zegt:

'Ik hoor mensen'

'Moeten we dan niet op ze afgaan?'

'I don't know, gaan we sneaken of gaan we aanvallen?'

'Ligt eraan wie ze zijn'

'Dan wachten we even, ik zie namelijk nog niemand...' Precies als ze dat zegt wil ik gaan zitten maar ik zet mijn voet verkeerd neer, waardoor ik val. Het zag er vast heel dom uit, want Emma gaat stuk van het lachen waardoor ze zelf ook valt. Ja en daar liggen we dan, op de grond. Ik sla mijn hand voor m'n gezicht, tot ik voetstappen hoor. Ik doe mijn hand voor Emma's mond, waardoor ze overeind komt zitten. Ik kijk door de bosjes en zie 3 meisjes langslopen. Ik wijs naar ze en vraag aan Emma wie het zijn, want ik zit hier natuurlijk pas net op school dus ik weet niet wie iedereen is.

'Kom die kunnen we hebben' zegt ze en ik sta snel op. Emma staat inmiddels ook overeind en begint de rennen. Ik ren achter haar aan en we naderen de meisjes. Ze hebben niet door dat we achter ze staan, dus Emma grinnikt. Ik tik op de schouder van een van de meisjes waardoor de schrikt, en ik laat mijn kaart zien. Het meisje heeft nummer 9 en ik heb nummer 4 dus ik heb gewonnen. Ik pak het kaartje en loop weg en Emma loopt mee.

'Lekker bezig' zegt ze en ze geeft me een high-five. We lopen terug naar de basis en ondertussen komen we een paar mensen uit onze klas tegen.

'Sorry dat ik het uit heb gemaakt, ik vind het nu ook heel jammer dat onze groep nu soort van uit elkaar is' zeg ik.

'Het ligt niet aan jou, Indy gaat gewoon niet meer zo veel met ons om'

'Dus we zijn nu maar met ons zevenen?'

'Ik denk het... Opzich hoort Silke er ook wel bij toch? De laatste tijd heeft ze Indy's plek onbewust een beetje ingenomen'

'Ja klopt'

'Wat vind je eigenlijk van haar?'

'Wat is dat nou weer voor een vraag?'

'Gewoon! Vind je haar aardig, misschien wel knap of mag je haar niet? Just say it'

'Ze is zeker aardig, en opzich wel knap maar dat maakt niet uit' ik kijk naar Emma en zie dat ze een kleine lach op haar gezicht heeft. Ik schud mijn hoofd en ik zie dat we bij het honk zijn aangekomen. Ik ga naar Stephanie toe en geef haar het kaartje van het meisje. Ik draai me om en zie dat Emma even bij haar vriendinnen staat. Dan voel ik een hand op m'n schouder, van Nils.

'Hoe gaat het?' Vraagt hij.

'Goed en bij jou?'

'Tja mijn kaart is net afgepakt...'

'Wat had je?'

'Een bom maar ik ben hier niet zo goed in haha'

'Nou succes verder, je vriendin roept me'

'Thanks jij ook, en pas wel goed op haar hè'

'Zal ik doen' zeg ik en ik loop naar Emma toe.

'Gaan we weer?' Vraagt ze.

'Natuurlijk, we zijn pas net begonnen' zeg ik en ik begin te sprinten. Emma haalt me al heel snel in, wat ik eigenlijk niet had verwacht.

'Waar gaan we heen?' Vraag ik, want we staan voor een soort van kruising. Emma rent al naar links, dus ik volg haar.

'Die meisjes van net kwamen van links, en de mensen in hun klas zijn niet zo snel' zegt ze. Ik knik en ren achter haar aan.

'Rein we zijn gewoon al bij hun thuishonk' zegt Emma en ik zie het ook.

'Hun kaartjes waren knalgeel, dus misschien kunnen we de vlag zo al zien' zeg ik. Emma pakt mijn arm en trekt me mee een bosje in. We kunnen het vanaf hier goed zien, dus ik kijk goed om me heen. Ik zit al even te kijken, maar zie helemaal niks. Maar dan opeens zie ik iets geels in een bosje, alsof iemand hem er net heeft neer gelegd. Ik wijs ernaar en Emma geeft me weer een high-five.

'Wie gaat?' vraag ik, maar Emma loopt er al naar toe. Ze kruipt er langzaam heen, maar ik zie dat iemand haar ziet. Ik ken hem niet maar ik loop naar hem toe. De jongen wil Emma tikken, maar ik tik hem eerder.

'Jammer vriend' zeg ik tegen hem en hij schrikt. Hij laat zijn kaart zien en hij blijkt een 6 te hebben. Ik heb nummer 4 dus ik pak zijn kaart.

'Je had hem gewoon kunnen laten gaan, ik ben toch een bom' zegt Emma, en ik haal mijn schouders op.

'Ik wou je gewoon even redden' zeg ik en Emma lacht. Ik kijk naar haar en het valt me nu pas op dat haar haar heel leuk zit vandaag, en dat ze gewoon lief lacht. Oké sorry ik weet niet wat ik nu allemaal weer denk, maar Emma is gewoon een vriendin van me. Ik ben trouwens wel blij dat het uit is met Indy. Ze is wel heel lief, leuk en cute, maar ze nam gewoon te veel afstand de laatste tijd. Maar ik voel me wel schuldig dat ik onze groep heb opgebroken...

Als ik terugdenk aan de eerste dag, dus het concert, krijg ik meteen een blij gevoel. Het is heel raar om te beseffen, gewoon dat ik nu vrienden ben met fans... Maar het voelt echt niet zo. Het is waarschijnlijk een verhaal waar heel veel fans van dromen, maar het is wel gebeurd. Het is eigenlijk ook onrealistisch, maar het is gewoon gebeurd. Ik vind mezelf ook eigenlijk geen type hiervoor, maar kijk waar ik nu sta... Het heeft mijn leven overhoop gehaald, en ook die van de rest van de jongens. En hoe bijzonder is het eigenlijk dat puzzelstukjes alleen in een identiek ander stukje passen. En als je dan ons groepje als stukjes neemt, dan is het bizar dat precies wij in elkaar passen. En dat we elkaar hebben gevonden.

Ik ben dus ook naar Utrecht verhuist, en ik woon nu vlak bij de stad. Het is amper 10 minuten fietsen, wat heel chil is. De reden dat ik verhuist ben is vooral dat de andere jongens ook gingen verhuizen. Omdat we samen in de band zitten moeten we wel snel bij elkaar kunnen zijn. Maar dat is natuurlijk niet de enige reden, want mijn ouders hadden genoeg van ons oude huis. Het bevalt me hier wel, maar ik mis natuurlijk mijn oude vrienden.

Ik word uit mijn diepe gedachtes gehaald door Emma, die met de vlag in mijn gezicht zwaait. Nou vlag, het is een kaartje met een vlag erop. Emma lacht en begint te rennen.

'Waar zat jij met je gedachtes?' vraagt ze.

'Oh ik heb geen idee' zeg ik. We komen aan bij ons honk en geven de vlag aan Stephanie.

'Goed gedaaan!' zegt ze en ze geeft ons een high-five. Owen komt naar ons toe en geeft ons een schouderklopje.

'Good job guys, door jullie hebben we gewonnen' zegt hij. Mijn ogen worden groot en Emma krijgt een lach op haar gezicht.

'Wie heeft er nog meer een vlag dan?' vraag ik.

'Ik en Silke hebben de vlag van rood gestolen, Ieke en Jelle degene van groen en Hannah en Indy die van blauw.' zegt Owen.

'Wauw we zijn echt heel goed, gewoon alle vlaggen binnen een kwartier' zeg ik en ik til Emma op.

'Rein wat' zegt ze verbaasd en ik leg haar op mijn schouder. Even krijg ik een flashback van de dag van het concert, want ik droeg Indy toen ook. Ik begin te juichen en andere klasgenoten juichen mee. Dan zie ik Nils aankomen lopen, dus ik laat Emma zakken. De toeter gaat nog een keer af, en dit keer als eindsein.