Unrealizable

~2~

Niemal od razu po wyjściu z budynku, Jimin został przyparty do jego ściany i zaatakowany przez miękkie wargi miętowowłosego. Stęknął cicho, wsuwając dłonie w jego włosy, gdy mężczyzna bez większych oporów wepchnął język do jego rozchylonych ust, trącając zaczepnie jego mokry mięsień i włożony w niego kolczyk.

- Spytałbym, ile bierzesz za godzinę, ale nie będę aż tak nietaktowny - miętowowłosy oblizał wargi, lustrując dokładnie wzrokiem ciało Jimina.

Rudowłosy uśmiechnął się, oddychając szybko. Chyba pierwszy raz podniecono go w tak krótkim czasie.

- Nie jestem dziwką - powiedział słodko, zaraz uśmiechając się zadziornie i kładąc dłonie na klatce piersiowej mężczyzny.

Ten zagryzł wargę, zawieszając na chwilę wzrok na twarzy Jimina.

- Naprawdę? Bo pasowałaby ci ta rola - mruknął, łapiąc jego rękę i splatając z nim palce.

Park został pociągnięty w nieznaną mu uliczkę, nie opierał się jednak. Chciał jak najszybciej pozbyć się tego uporczywego problemu w spodniach.

***

Nie zdążył nawet rozejrzeć się po domu, od razu po zamknięciu drzwi i zdjęciu butów, ponownie znalazł się przy ścianie, zauważając przy okazji, że chłopak po zdjęciu obuwia jest od niego nieco niższy. Nie przeszkodziło to jednak miętowowłosemu w oparciu rąk na ścianie po obu stronach jego głowy i uporczywym wpatrywaniu się w jego usta.

Jimin przełknął ślinę, rozchylając lekko wargi, by jakoś pospieszyć niższego. Długo nie musiał czekać. Sapiąc w jego usta, palce na oślep pokierował do jego rozporka. Mężczyzna jednak szybko zorientował się, co zamierza Jimin, więc udaremnił jego zamiary, chwytając jego ręce i w żelaznym uścisku przytrzymując je nad jego głową.

- Suga - mruknął niższy. Widząc lekko zdezorientowany wzrok Jimina, wyjaśnił - Moje imię. Żebyś wiedział, co masz krzyczeć, gdy będziesz dochodził.

***

Otworzył oczy, jednak od razu tego pożałował. Zacisnął z powrotem powieki, stękając cicho. Bolało go dosłownie wszystko, jednak najbardziej chyba tyłek i głowa. Jęcząc cicho, przekręcił się na plecy. Uniósł rękę do twarzy, by przetrzeć nią sobie oczy. Spróbował usiąść na łóżku, co udało mu się z cichym sykiem. Zamrugał kilkakrotnie próbując przyzwyczaić się do uporczywego światła.

- Wymęczony? - usłyszał gdzieś z prawej strony.

- Bardziej skacowany - mruknął, odwracając głowę w stronę głosu.

Niemal od razu jego umysł zalały wspomnienia poprzedniej nocy. Uśmiechnął się kącikiem ust, wpatrując się w twarz o dwa lata starszego chłopaka, czego dowiedział się kilka godzin temu. Ten, jakby tego nie widząc, podszedł do jego łóżka i położył na szafce nocnej tacę z kanapkami, kawą, cukierniczką, butelką wody i listkiem z jakimiś tabletkami.

Usiadł obok Jimina i podał mu butelkę, którą ten od razu opróżnił do połowy. Suga wziął w rękę leki, chcąc zapewne wypchnąć kilka z nich na drugą dłoń, jednak przeszkodził mu rudowłosy, siadający nagle za nim i przytulający go w pasie. Położył brodę na jego ramieniu, smyrając nosem bladą szyję, na której widocznie odznaczały się bordowe malinki i ślady ugryzień.

- Zgaduję, że wszystko pamiętasz? - spytał Suga, odkładając na tacę tabletki. Poprawił palcem opadające na czubek nosa, czarne okulary, które tylko dodawały mu uroku.

- Yeap - mruknął Jimin. Wysunął lekko język, by przejechać nim po szyi starszego, muskając ją przy okazji zimnym kolczykiem.

Miętowowłosy zadrżał delikatnie, odchylając głowę, by ułatwić chłopakowi pieszczenie jego szyi.