DANGER (NamJin FanFic)

CHAPTER 23

JIN'S POV

Nakareceive ako ng tawag mula sa Appa ni Namjoon , at iniinvite niya akong maglunch. Well, its been awhile since I last saw him, so I say yes. Kaya naman inaantay ko na lang siya na pumunta rito sa restaurant.

"Jin, are you excited?" Kyungsoo asked, from the kitchen.

I looked at him, sweating and cant even take a seat. Im a bit nervous, of course. Baka mamaya, ayawan niya ako o makahanap siya ng iba para sa anak niya. I heave a long and heavy sigh before I managed to utter a word. "Yeah." Thats all I can managed to say.

Im proud of my restaurant. Its from a hard work of my friends, Jimin, Taehyung, Kyungsoo and the other staffs, but I just cant take the negative feelings off of me. Baka kasi husgahan niya ang shop and if he did it, I dont know what to do than to be mad at him. Nagulat ako sa pagtapik ni Kyungsoo sa balikat ko.

"Dont worry, ganyan din ako ng kausapin ng Eomma ni Jongin. Halos maloka ako sa kakaisip." Umupo siya sa tabi ko. "All you have to do right now is to calm yourself and pull ypurself together. Di mo naman siguro nanaisin na magmukang haggard sa harap niya." He smiled.

I smiled to. "Thanks, atleast nandito ka. Isa pa sa iniisip ko sila Taehyung at Jimin. Di na tumatawag si Jimin, tapos nagpapasaway pa si Taehyung." Napapailing na sabi ko at napabuga ulit ng hangin.

Bumilis agad ang tibok ng puso ko nb tumunog ang chimes sa entrance ng shop. Paglingon ko, si Appa Kim na. Napatingin ako kay Kyungsoo, he only utter a soundless word good luck. I jist nodded.

Nilapitan ko agad siya. "Good morning po." Sabi ko. He looked around, making me feel more nervous.

He smiled. Nawala lahat ng pagkataranta ko. "Why so serious, child. Am I that intimidating to you?" He chuckled. He tapped my shoulder.

I smiled too. "Sorry po , Appa. Dun po tayo sa second floor." I guide him to the vip area. Napa wow siya pagpasok niya sa room. "Its amazing." He said then took his seat. "Come on , Jin. Treat as your Appa too, not a client." He joked.

Kabado pa rin ako kasi baka magbago ang pakikitungo niya sakin. I took my seat too.

"Can we have our lunch. Pasensya ka na at nalate ako." He said.

Tumango ako at pinindot ang button para maalerto ang nasa kitchen. Alam naman na nila iyon. Maya-maya lang ay naserve na agad ang mga pagkain. Maganang kumain si App Kim at natutuwa ako kasi nagustuhan niya. Magaling ata ang head chef ko.

"The food was great. Thank you so much." Sabi niya ng matapos niya.

"Welcome po. Next time Appa, desserts naman po ang kasunod , specialty po ng head chef ko na si Kyungsoo."

"Sounds good." He paused. Bigla akong kinabahan. "Jin, Ill get it straight to the point." Napahinga ako ng malalim. "You know I want to have a grandchildren right?"

I nodded. Grandchildren? Pano siya magkakaroon nun eh ang tagal na mula ng huli kamin 'magluto' ni Namjoon.

"Okay, I admit Jin, I did somethinh wrong. Im sorry." He said with his eyes full of sadness. "Im sorry, child. Can you forgive me?" Napakunot noo ako, anong kasalanan niya? Wala akong naiintindihan eh.

"Ano po bang nangyayari?" Di ko napigilang di magtanong. He held my hands and he was about to cry.

"Sayo ko muna sasabihin kasi alam kong magagalit si Namjoon. Pinakialaman ko na ang preparation ng wedding niyo." He bursted out.

I eyes grew bigger, what!!!

"Ano po?"

"I took all the responsibility for the preparations of your wedding. I just cant take a seat and just wait until you two prepare for it. Im sorry I badly want the two of to get married." He said with his eyes pleading.

Di ko alam kung matatawa ako o ano. Wala kaming kaide-ideya ni Namjoon na ayos na pala lahat. Di pa din ako nagsasalita. "Dont worry, kung may ideal wedding concept ka, its okay child. Pwede niyong planuhin iyon ni Namjoon, but please, forgive the old man."

Niyakap ko siya. "Dont worry Appa, Im not mad. Di lang po talaga ako makapaniwala." Naiiyak na sabi ko.

Hi rubbed my back in a gentle way. "Pwede bang ikaw na magsabi sa asawa mo kasi, malalagot ako." Nahihiyang sabi niya. Pero bigla akong kinilig, asawa ko raw. Mahhgoshh.

"Kung makapagsalita po kayo parang kayo ang anak at siya ang tatay." Natatawang sabi ko.

Natawa na rin siya. "You have to know. Minsan ganyan talaga, may pagka-Hitler siya. Mabuti at napaamo mo."

"Yeah. Thanks po Appa."

Agad ding umalis si Appa Kim nang maibigay niya sakin ang mga papers. Inamin niyang ginamitan niya iyon ng connections niya. He really wanted to get us married.

Alam kong di ako dapat mapressure sa pagbibigay ng apo, pero iyon ang eksaktong nararamdam ko ngayon. Kinuha ko ang phone ko at agad na nagtyped.

Hi. Can you come at home? We have to talk.

I sent it to Namjoon.

Pagpasok sa office agad na binuksan ko ang envelope na naglalaman ng mga documents namin. At may napansin akong isang maliit na papel. Binuksan ko iyon.

Child, kahit dalawa lang. Im very glad to have atleast two grandchildren. Work it out.

With a smiley face pa. Si Appa talaga.