Buz Adam

Buz Adam -16-

Banka yaklaştığım zaman Karan tamda tahmin ettiğim gibi bankta oturuyordu, elinde sigarası..
Yanına yaklaştım ve "Oturabilir miyim?" dedim. Yüzüme bakıp tepkisiz kalmayı tercih etti. Tabi bende bunu bir "evet" olarak algılayıp oturdum.
Dakikalarca sigarasını içine çekip dışarı üflemesini izledim. En sonunda dayanamadım;
-Karan beni anla.
Yüzüme baktı. Sesini çıkarmadı ve tekrar önüne döndü.
-Duydun mu beni?
Sigarasını banka bastırıp söndürdü.
-Seni anlamıyorum Vera. Bir gün bana çok soğuk olduğumu, bencil olduğumu söylüyorsun ve haftalar sonra benim kimliğime bürünüyorsun. Sanki şuan karakterleri değişmişiz gibi.
-Anlamıyorsun Karan, gerçekten beni anlamıyorsun. Sen anneni kaybetsen hala her şeye kaldığı yerden devam edebilir misin?
Yüzüme baktı. Başını iki yana salladı ve;
-Ben annemi kaybetmekten zaten korkmuyorum. Ki öyle de olsa karakterimi, benliğimi kaybetmem. Sen bu değilsin ki. Yani benim ilgi alanıma giren sen bu değilsin.
Yutkundum. İlgisini çekiyor olduğumu belirtmişti net bir şekilde. Ona söylemek istediğim çok bir şey yoktu.
-Özür dilerim Karan. Ben bir an sınıfta sesimi yükselttim yani sınıftakilere söylemişsindir diye düşündüm.
-Senin bu kadar hassas olduğun bir durumu sen söylemeden kimseye söylemem Vera. Asla. Tabi sen "Karan gibi umursamaz bir insan duyduysa herkes duymuştur diye düşündün bundan eminim ama hakkında olan her şeyi herkesten önce ben biliyorum unutma" dedi ve göz kırptı.
Gülümsedim.
Ondan bir şey isteyecektim ama nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum. Çünkü hayatımda hiç denemediğim bir şeydi.
-Karan?
-Efendim?
Derin bir nefes aldım.
-Şu sigarandan bir kere içebilir miyim?
Kaşının birini kaldırdı ve;
-Neden böyle bir şey istiyorsun?
-Bilmem, hiç denemedim ve merak ediyorum. Sen içiyorsan demek ki var bir şeyi. Yani acını mı hafifletiyor?
-Aksine. Acını katlıyor, mideni bulandırıyor ve başını döndürüyor.
-Neden içiyorsun peki?
-Bu da bazı şeyler gibi bağımlılık yapıyor, ya da bazı insanlar gibi..
Bu son maddeyi söylerken gülümsedi. Sanırım buna izin vermeyecekti bende ısrar etmedim.
Ayağa kalktı.
-Gidelim mi?
-Gidelim.
Birlikte sınıfa doğru yürüdük.
Sınıfın kapısından girerken bir an durdu.
-Vera?
-Efendim?
-Çıkışta bekle olur mu? Beraber gideriz.
Başımı salladım ve sınıfa girdik.