KAEDE (Way Back to Your Heart)

CHAPTER FOUR:

CHAPTER FOUR

Kaede's

"PUIS-JE vous aider?" napalingon agad ako sa hallway papuntang swimming pool area ng marinig ang boses ni George.

Halos dalawang araw ko palang siyang kakilala pero parang kilalang kilala ko na ang boses niya kahit saan ko ito marinig. And I think she's speaking in french habang kausap niya ang isang batang babaeng umiiyak.

"Je suis perdu." humihikbing sagot nung bata.

"Comment t'appelles-tu?" tanong ni George habang pinupunasan ang luha ng bata. Mukhang tinatanong niya kung ano ang pangalan nito. Minsan na kasing naitanong sa akin yun ng isang investor na galing France.

"Je m'appelle Savannah." sagot nung bata.

"Okay Savannah. Parlez-vous Anglais?" tanong pa ni George umiling naman agad ang bata.

"Non." humihikbing sagot nito.

Kinausap pa siya ni George sandali saka ito napalingon sa direksyon ko, para namang may sariling buhay ang mga paa ko at naglakad palapit sa kanila.

"May problema ba?" kunot noong tanong ko. Tumayo naman agad si George at humarap sa akin.

"She's lost. Hindi niya yata matandaan kung saan ang kwarto nila." aniya kaya napasulyap ako sa bata na nakahawak pa din sa kamay ni George.

"Let's bring her to the lobby baka nandoon ang mama niya at hinahanap din siya." sabi ko nalang, tumango naman agad siya saka naglakad papunta sa lobby hawak ang kamay ng batang si Savannah at patuloy itong pinapatahan.

Pagdating namin sa lobby sinalubong agad si Savannah ng isang babaeng mukhang nasa edad trenta. Ito na yata ang nanay niya dahil niyakap niya agad ito at nag-uusap sila sa salitang French.

"Merci!" nakangiting sabi nung babae sa amin ni George na nginitian naman nito kaagad.

"Il n'y a pas de quoi." ani Georgeina.

"Merci beaucoup!" nakangiting sabi ni Savannah kay George saka siya nito niyakap.

"You're welcome, Savannah." aniya "Faites attention, okay?" sabi niya pa kaya tumango agad si Savannah at muling bumalik sa tabi ng mama niya.

Ilang sandali pa silang nag-usap ng nanay ni Savannah saka umalis ang mag-ina kaya kaming dalawa nalang ang naiwang magkasama.

"Marunong ka palang magfrench?" wala sa sariling tanong ko habang nagdadrive papunta sa simbahan kung saan bibinyagan ang mga anak nila Duane. Napagkasunduan kasi kagabi na sabay kaming dalawa na pupunta sa simbahan baka kasi magduda ang lolo niya kapag nakita nitong hindi kami magkasamang umalis ng hotel.

"Yeah." nakangiting sagot niya kaya napasulyap ako saglit sa kanya at nakitang sumulyap din siya saglit sa akin. "May lahi kasing French si Lolo Morgan, yung lolo namin ni Darius. Tumira din kami ni Daddy kasama siya sa Paris for almost five years pagkagraduate ko ng college."

Napatango nalang ako.

"Sino sa mga anak ni Don Manuel ang mommy mo?" maya-maya ay tanong ko pa. Hindi naman siya agad sumagot kaya muli akong napasulyap sa kanya at nakitang nakatingin lang siya sa mga kamay niya na nakapatong sa kanyang mga hita.

"She's already dead." pabulong na sagot niya.

"I-I'm sorry." sabay hawak ko sa kamay niya kaya napatingin siya agad sa akin. Maging ako ay nagulat sa ginawa ko.

Buti nalang at nandito na kami sa tapat ng simbahan kaya nagkaroon ako ng dahilan para bitawan ang kamay niya dahil ipapark ko ang sasakyan sa tabi.