Demon's Obsession

Twenty-seven

Footage

---♦♦♦---

"AYOKO nga," pagmamatigas ko. Sinundan ko siya ng tingin nang maglakad siya papunta sa mesa. He poured himself a glass of brandy. I wanted to tut him over for drinking early in the morning but I have a pressing matter at hand right now. He quickly emptied the glass and put it down with a loud thud.

Kita ko ang pagtagis ng kaniyang bagang. Medyo nakaramdam ako ng kaba dahil doon. He's scary when he's mad! Ngunit kailangan kong manindigan sa desisyon ko. Kaya kahit natatakot, lumapit ako sa kaniya.

I reached for his hand. "Please, Dean," pakiusap ko sa mas mahinahong boses.

Kanina pa ako nakabihis para pumasok pero hindi ako makaalis dahil sa sinabi niya. He wanted me to have a bodyguard around even inside the campus. I am against the idea. Hindi ako kumportable na may sumusunod sa bawat galaw ko!

He closed his eyes. I know he's exasperated with me right now. When he opened them, his eyes bore into mine. "How can I let you go alone? F*ck! I almost lost my mind yesterday. Half an hour delay!" He uttered another profanity. I flinched.

Clearing my throat to regain ny composure, I desperately explained, "I told you, sumakit lang talaga ang ulo ko kahapon. Walang ibang dahilan. Madalas mangyari sa akin iyon!"

Kinalas niya ang kamay mula sa pagkakahawak ko. He pinched the bridge of his nose and closed his eyes again. Yumuko ako. Hindi ko alam pero parang kinurot ang puso ko sa ginawa niya. I played with my hands. The same hand he shoved away.

"No, nothing can change my mind— F*ck! Damnit!" I heard him shouted. Lalo lamang akong naluha sa gulat.

Lumapit siya sa akin at inangat ang aking mukha gamit ang aking baba. He was greeted by my eyes brimming with tears. Napapikit siya at napamura ulit. Tuluyan nang tumulo ang luha ko. Galit siya!

Pagdilat niya, agad lumambot ang ekspresyon niya. He cupped my face. "Don't cry, baby. Alright, alright. No bodyguards, okay?" Using his thumb, he wiped the stubborn tears that ain't stopping.

Nilayo ko ang mukha sa hawak niya. Ako na mismo ang nagpunas ng mga luha ko. "Talaga?" singhot ko.

He nodded slowly. Walang imik na hinila niya ako sa isang yakap. He caressed my hair. "You really know how to use your card against me, huh," he mumbled.

Humiwalay ako sa kaniya para tignan siya. "Ha?" Hindi ko naman kasi maintindihan ang mga sinasabi niya. But instead of answering me, he pulled me for a deep kiss.

Pero pinigilan ko rin siya agad. "S-sandali hmm," I said but he quickly covered my mouth again with his lips. "D-Dean... Late na ako." I pushed him a little harder this time. Napalayo siya nang kaunti dahil doon. Nilingon ko ang digital clock at nanlaki ang mga mata ko. I only have ten minutes left before my first class starts! "Late na ako!"

Siya na ang naghatid sa akin sa university gamit ang sports car na itim na ngayon ko lang nakita. Matulin ang pagmaneho niya kaya nakarating agad kami sa loob ng labinlimang minuto. I didn't wait for him to open the door for me. Tumakbo na ako agad pagkababa ko ng sasakyan niya. 

"Bye!" paalam ko sa kaniya nang hindi lumilingon. I'm just gonna text him later.

All eyes turned to me when I opened the massive door of the lecture hall. Tuloy pa rin sa pag-discuss ang professor ko. Ramdam ko ang pag-akyat ng init sa mukha ko dahil sa hiya. Tahimik akong umupo sa upuan ko. Hindi gusto ng professor ko na istorbohin siya sa pagtuturo lalo na kung late ka. Just quietly go to your seat and avoid unnecessary noises.