Ben Deli Değilim

6. Bölüm - Lunapark

"Bakarken kıyamamak mı? Yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?"

-Özdemir Asâf

***

"Günaydın matmazel."

"Günaydın mösyö." diyerek gülerek uyandı Efsun. Yatağının içinde kollarını açarak gerindi ve esnedi. Avuç içleriyle gözlerini ovuşturdu. Egemen Efsun'un bu haliyle bile çok şirin olduğunu düşündü. Egemen Efsun'a gülerek yaklaştı ve gözlerini ovuşturduğu avuç içlerinden öptü.

"Bugün formunuz yerinde mösyö."

"Tabi ki matmazel, ne sandınız?" Efsun içten bir gülümseme gönderdi.

Egemen geri çekildiğinde Efsun yastığının altından Elvedadan önce yapılacaklar listesini çıkardı ve kalemi eline alarak ilk maddenin üzerini çizdi.

"İlk maddeyi tamamladık mösyö. Bu gece ikinci maddemiz lunapark var."

"Bu gece acayip eğleneceğiz." Egemen bunu söylediğinde göz kırpmıştı. Efsun ise "şapşal" dercesine göz devirdi.

Hemşire kadının odaya girmesiyle Egemen kayboldu. İçten içe içeri giren kadına hakaretlerde bulunuyordu. Sürekli girip Egemen'i yok etmek zorundalar mıydı?

"Günaydın Efsuncuğum. Sana kahvaltını getirdim." İçeri giren kadın çok sempatikti.

"Teşekkür ederim." Efsun da kendisine sempati gösteren kadına karşılık olarak en içten bir şekilde gülümsedi.

"Bugün keyfin yerinde bakıyorum."

"Hayatımda güzel şeyler olmaya başladı."

"Buna çok sevindim."

Hemşire kadın tepsideki yemekleri, yatağın yanından yatağına doğru uzanan sehpaya bıraktı. Efsun küçük küçük lokmalarla yemeğini yemeğe başladı. Hemşire odadan çıktığında Egemen geri döndü.

"Hayatındaki güzel şey ben oluyorum sanırım."

"Sen ve bana yaptığın iyilikler."

***

Efsun ve Egemen yine keyifli bir konuşmanın içersindeyken koridordan yüksek bir bağırma sesi geldi. Yüksek sesle irkildiklerinde merak edip kapıdan dışarı baktılar. Koridorda bir genç kız gördü. Elinde cam parçası vardı ve bileğine doğru tutuyordu.

"Ben deli değilim dedim bana inanmadınız. Beni buraya kapattınız. Tamam, kötü şeyler yaşamış olabilirim ama bu benim deli olduğumu göstermez ki! Sakın yaklaşmayın!"

Efsun kıza baktığında kendini görmüş gibi oldu. Arkasına baktı. Egemen yine kısa süreliğine kaybolmuştu. Bunu fırsat bilip odadan dışarı çıktı.

"Ne oluyor?" diye sakince sordu Efsun.

"Ne mi oluyor? Ne oluyor biliyor musun? Ne olduğunu anlatayım. Bunlar beni deli sanıyor. Beni buraya kapattılar. Ama yemin ederim ben deli değilim."

Efsun sakinliğini koruyarak yavaşça kıza yaklaştı.

"Yaklaşma!" Kız elleri titreye titreye bağırmaya devam ediyordu. Gözyaşları o kadar hızlı süzülüyordu ki yanaklarından, nehir olup akabilirdi.

"Bırak onu, sakin sakin konuşalım." dedi ve elini uzattı kıza.

"Olmaz! Onlar beni götürecekler." derken eliyle hemşireleri gösterdi.

"Burada bekle. Sakın bir şey yapma!" dedi ve hemşirelerin olduğu yere yürüdü.

"Onun odama gelmesine izin verin. Onunla konuşmak istiyorum."