Daha önce hiç yapmak istemediğiniz bir şeye zorlandınız mı? Etraftakilerin baskısı yüzünden. Sırf onlar mutlu olabilsin diye.... Kendi fikirlerinizi yok saydınız mı?
Ya da hiç beklemediğimiz anda, hiç ummadığınız bir zamanda geldi mi başınıza?
Hiç...
Bazen her şeyi yerine koyduğunuzu sanatsınız. Yapboz parçalarının teler teker yerine oturduğunu. Çok mutlu olursunuz kendinizce. Ama her şey olduğu gibi kalacak bir kural yoktur. Eninde sonunda işler sarpa sarmaya başlar. Bu hiçbirimizin elinde değildir. Olan olur, ama hepimiz elimiz kolumuz bağlı oturmaktan başka bir şey yapamayız. Sadece yapboz parçalarının tek tek yere döküldüğünü, olayların tek tek yoldan çıktığını izlemekle yükümlü kalırız. Her zaman olur, daha kimse bunu değiştiremedi.
Belki fazla erken düşünüyorumdur. Daha hiçbir şey olmamıştır. Belkide, daha filmin başındaki reklamlardayızdır. Her şey yeni başlıyordur... Kim bilir?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DYLAN
-Yarım saat kadar önce-
Neden burada olduğumu, neden geldiğimi bilmiyordum. O aramıştı, bende kabul etmiştim. Ani bir karar olabilirdi. Şu an burada olmak yaptığım en aptalca şey olabilirdi, ama buradaydım. Nedenini sormadan gelmiştim.
Selena'nın evine.
Şu an buradaydım. Benimle ne konuşacağını bilmediğim Selena ile, bana (zorla) ikram ettiği kahveyi içmekten başka bir şey de yapmıyordum. Ne kadar amaçsız olduğumu düşündüm.
"Dylan?"
Bakışlarımı, bardaktan çekip ona çevirdim. Sanki anlatmaya can attığı, ama söyleyemediği bir şey vardı. Olmasa bile çok endişeli görünüyordu. Sorusunu fazla geçmeden cevapladım.
Bana bakmayı kesip utangçca olduğunu tahmin ettiğim şekilde bardağına çevirdi kafasını. "Aslına bakarsan, söyleyeceklerim basit şeyler değil. " bir insan lafı daha ne kadar dolandıra bilir?
"Söylemeyi düşünüyor musun?" Sesim beklediğimden biraz daha sert çıkmıştı. Biraz ürkmüş olmalı ki hemen konuştu.
"Bak, ben... seninle ilgili farklı düşünmeye başladım..." Durdu. Konuşmasını toparlayıp devam etti. "Düşüncelerimin, senin için farklı duygular barındırdığını fark ettim ve..." Yine durdu. Devamını az çok tahmin edebiliyordum. Ama benden hoşlanacağını hiç düşünmemiştim. Biraz bana zıt geliyordu.
Sözünü kestim. "Anladım." Kafasını sallayıp benimle olan tüm göz temasını kesti. Sanırım karşılıklı olduğunu sanıyordu. Ve ya farklı bir cevap bekliyordu. Aslında kendime bakınca biraz da utanmıştım. Böylesi bir konudaki itirafa cevabım, biraz kaba kaçmıştı. Durumu düzeltmeye çalıştım. "Yani, böyle düşündüğünü bilmiyordum. Aklıma gelmezdi. Sadece... şaşırdım." Dedim.
