Ben Deli Değilim

1. Bölüm - Ben Deli Değilim

"Hey! Sen nereye gittin?" Yalnız kalmasının fikri bile Efsun'u çaresiz kılıyordu.

"Buradayım." Sesin geldiği yöne baktığında çocuk hiç yabancılık çekmeden yatağın üzerine oturuyordu.

"Gittin sanmıştım."

"Gitmem ben. Ben hep senin aklında ve kalbindeyim unuttun mu? Beni 7 yaşından beri düşlüyorsun."

"Ah, bunu yüzüme vurmak zorunda mıydın?"

Çarpık bir gülümseme belirdi çocuğun keskin hatlı yüzünde.

"Acıkmışsın, ye yemeğini."

"Acıktığımı nerden biliyorsun? Büyücü falan mısın?"

"Senin hissettiklerini hissedebilirim. Ben bir bakıma sen'im." dedi ve konuyu değiştirmek istercesine başka bir soruda bulundu. "Ee, neler konuşmak istersin?"

"Benden konuşalım."

"İyi de seni hayal eden zaten benim. Senin kişiliğini, görünüşünü ben hayal ettim, biliyorsun."

"Evet, gayet mantıklı." dedi ve elini çenesindeki sakal diplerine sürttü. "Benim adım ne?"

"Anlamadım?"

"Diyordum ki, beni düşlerken bana ne isim verdin?"

"Ah, ben, şey..." diye hatırlamaya çalıştı. "Hah, evet sen Francisco'sun."

"Ne? Francisco mu? Cidden mi ya? Bana daha bizden bir isim bulamadın mı?"

"Vini olmasını ister miydin? Vini'yi de severim."

"Wattpad'le kafayı bozmuşsun. Böyle bir adam ya çocuğuna dedesinin adını koymak isterse? Bunu hiç düşündün mü?" Histerik bir şekilde gülerek konuşuyordu.

"Mahmut mu koysaydım adını?" diyerek tuhaf bir bakış fırlattı Efsun.

"Üzgünüm tatlım ama Mahmut'ların nesli tükendi. Daha çok günümüzden isimler düşünebilirsin."

"Sana favori yemeğimin adını koymadığım için dua etmelisin."

"Neymiş o?"

"Patates."

"Ah ne kadar komik, ha ha ha." diyerek yalancı bir kahkaha attı.

İkisi de uzun süre düşündüler. Sessizliği -yarı anlamda- bozan olmadığında Efsun lafa atladı.

"Senin adını buldum!"

"Nedir?"

"Tek boynuzlu at. Böylece tek boynuzlu atların varlığını kanıtlayabileceğim."

"Senin dünyanı merak ediyorum. Nasıl bir çocukluk yaşadın sen?"

Efsun son duyduğuyla bir kırgınlık içerisine girdi. Aynı kırgınlığı ikisi de hissediyordu. "Yaşamadım ki."

"Bunu biliyorum, çok üzgünüm. Amacım canını sıkmak değildi."

"Sorun değil. Senin adsız bir şekilde dolaşıyor olman daha çok canımı sıkıyor." Biraz düşünüyor gibi yaptı.

"İşte buldum! Sen Egemen'sin."

"Evet, güzel isim, bunu sevdim."

İkisi yan yana oturdular. İsim bulma fikri iyi hissettirmişti. Ama konu bittiğinde durgunlaştılar. Aslında Efsun'un biriyle konuşacak bir çok şeyi; paylaşacak bir çok konusu vardı ama biriyle hiç bu kadar samimi olmadığından belirli konu konuşulup bittiğinde durgunlaşıyordu.