Pingwinowy kurs pisania

Tworzenie wiarygodnej postaci cz. V (ostatnia)

  Autoreklama: zapraszam do czytania mojego opowiadania pt. ,,Nadziemie''. Możecie sprawdzić, czy stosuję się do swoich własnych rad i ewentualnie wytknąć mi błędy ;) 

 

Dzisiaj wyjątkowo krótko. Ferie się skończyły i brakuje mi czasu, ale następny rozdział będzie miał normalną długość.

Bogate życie wewnętrzne bohatera, czyli wyjdź w końcu z jego głowy

Postać ma przede wszystkim działać, nie siedzieć na tyłku i godzinami rozmyślać. Charakter bohatera najlepiej pokazać przez to, co robi, co mówi, jak traktuje innych. Nie pokazuj go jako osoby, która sama sobie stwarza problemy. W tę pułapkę wpadają przede wszystkim autorzy piszący w narracji pierwszoosobowej - starają się pokazać, jak bardzo inteligentna, wrażliwa i rozważna jest ich postać, a wychodzą ciepłe kluchy. Poza tym, nie opisuj każdej wolnej chwili, to jest scen, kiedy nic szczególnego się nie dzieje i protagonista siedzi sobie w sypialni, ogląda film, kręci się bez celu po mieszkaniu. Tak piszą ludzie, którzy nie mają pomysłu na odpowiednie rozwinięcie akcji i tworzą tego rodzaju zapchajdziury. Czytelnik nie musi śledzić poczynań bohatera przez cały czas, bez chwili wytchnienia, więc pokazuj tylko rzeczy istotne i fragmenty fabuły, kiedy coś się dzieje.

Nie stój w miejscu - cele i ambicje postaci

Cel głównego bohatera to absolutna podstawa, bez niego nie ma powieści. Może to być uratowanie księżniczki, wygranie turnieju, zostanie gwiazdą rocka, znalezienie skarbu... Możliwości jest cała masa, ale zasada jest jedna: nie ma akcji bez motywacji. W końcu każdy człowiek ma swoje marzenia, plany na przyszłość, nawet drobne rzeczy, które chce zrobić, chyba że jedynym celem jego egzystencji jest egzystencja sama w sobie i leży całymi dniami na kanapie łykając jak pelikan wszytko, co mu powiedzą w telewizji. Ale że nikt nie chce czytać o takiej osobie, główny bohater musi mieć własny światopogląd, własne przekonania, ambicje, pragnienia. Nie pozwól postaciom być warzywami! Bądź dobrym rodzicem, który daje swojemu dziecku skrzypce, zabiera je na lodowisko i zapisuje je do klub sportowego. Popchnij swój twór w odpowiednim kierunku, aby poszedł wyznaczoną drogą i przeżył papierowe życie na własny sposób.