απαγορευμένα χάδια

κεφάλαιο 24

                                                                                   1 ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ

       Eva's P.O. V.

  Εγώ και η Ηλιάννα, έναν μήνα αργότερα προσπαθούμε να οργανώσουμε τις ζωές μας. Πίσω στο Ηράκλειο μετά από τόσο καιρό... Η Μαριτίνα , η Αγγελική και ο Θάνος είχαν μείνει πίσω στην Αθήνα για δουλειές, λίγο πριν τον γάμο. Κι εγώ προσπαθούσα να ξεπεράσω τον Σταύρο. Τον Σταύρο... ..αφού χωρίσαμε λίγο πριν φύγω για την Κρήτη... ο λόγος μία γελοία παρεξήγηση. Αλλά δεν μπορώ να τον συγχωρήσω. Ότι και να πει κανείς με απάτησε..και δεν μπορώ να ρίξω τον εγωισμό μου... 

 Έχουμε στείλει την μικρή στο νηπιαγωγείο, και προσπαθούμε μαζί με την Ηλιάννα να ξεπεράσουμε ότι έχει να κάνει με εκείνους. Γιατί πονάει ο έρωτας πιο πολύ από όσο πίστευα ποτέ. Σε μία εβδομάδα είναι ο γάμος της Μαριτίνας. Θα ανέβουμε πάνω ξανά μαζί με όλη την οικογένεια των κοριτσιών, και με την μικρή μας Ευτυχία. 

    Τhano's P.O.V

 Έχω βγει μέχρι το σουπερμαρκετ για να κάνω τα ψώνια του σπιτιού. Η Μαριτίνα από το πρωί ετοιμάζει το σπίτι αφού θα έρθουν τα κορίτσια από  την Κρήτη. Είμαι πολύ χαρούμενος αλλά δεν μπορώ να μην στεναχωριέμαι για τον Γιώργο ακόμη και τώρα έπειτα από όλα αυτά... Κάθε μέρα με παίρνει τηλέφωνα. Μερικές φορές βγαίνουμε και μαζί. Προσπαθώ να τον συνεφέρω. Ακόμη νοιάζεται για εκείνη, το βλέπω στα μάτια του αν και ρωτάει μόνο για την κόρη του. 

  Ξέρει ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να της πει οτι την άφησε για να μην την βασανίζει πια. Κι εγώ το βλέπω ότι αυτό τον τρώει ακόμα πιο πολύ. Προσπαθώ όμως να είμαι αισιόδοξος. Για χάρη του φίλου μου αλλά και για χάρη της αγάπης μου. Εκτός όμως από τον Γιώργο, σκέφτομαι και τον Σταύρο. Όσο να ναι σαν φίλο μου τον είχα και αυτόν. Μιλάμε που και που. Δεν μπορεί να γυρίσει ακόμη πίσω στην Ιταλία. Την περιμένει. Στον γάμο, μου λέει, θα έρθει... 

  Μερικές φορές δεν μπορώ να εξηγήσω για ποιό λόγο γίνονται όλα αυτά. Γιατί πονάει η αγάπη τόσο μα τόσο πολύ. Και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι εγώ που ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω τα ματάκια της να με χαζεύουν.

     Ilianna's P.O.V

   Φτάνοντας έξω από το σπίτι της Μαριτίνας βλέπουμε τον Θάνο που γυρίζει σπίτι με πολλές σακούλες στα χέρια. Τον βοηθάμε και αργότερα εκείνος είναι που σηκώνει και ανεβάζει τις βαλίτσες μας. 

   Το ίδιο βράδυ τα παιδιά βγαίνουν βόλτα. Εγώ κάθομαι μέσα με την μικρή. Είμαι τόσο κουρασμένη πια από τα πάντα... Ανακαλύπτω ότι ο Θάνος έχει ξεχάσει το τηλέφωνό του πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Ε, έχει και η Μαριτίνα το δικό της άμα χρειαστούν κάτι. Ώσπου  ξαφνικά χτυπάει. Δεν το σηκώνω. Δεν θέλω να γίνω αδιάκριτη. Αλλά μετά παίζει αυτόματα το ηχογραφημένο μήνυμα. Είναι από  τον Γιώργο. Ξαφνιάζομαι.

" Ρε 'συ Θάνο, γιατί δεν το σηκώνεις; Σήμερα δεν ήταν να ανεβούν; Η Ηλιάννα μου, ξέρεις... τι θα κάνω ρε συ; Άν την δω πουθενά; Τώρα θα με μισεί..Που να ξερε ότι ποτέ δεν την ξέχασα. Ότι δεν αντέχω μακριά της. Τέλος πάντων μόλις το δεις πάρε τηλ."

 ΓΕΙΑ ΣΑΣ!! ΑΡΓΙΣΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΞΕΡΩ..ΘΕΛΩ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ!!!