απαγορευμένα χάδια

κεφάλαιο 7

Λίγη ώρα αργότερα στο σπίτι, επικρατούσε πανικός.Οι γονείς μου, εξαγριωμένοι περπατούσαν πάνω κάτω και και δεν μου μιλούσαν, τα κορίτσια, φαίνονταν ταλαιπορημένα και καμία μας δεν τολμούσε να μιλήσει. Η τιμωρία ήταν καθοριστική για μένα. Φαινομενικά ήμουν ενήλικη, μπορούσα να κάνω ότι ήθελα αλλά οι γονείς μου δεν αστειεύονταν. Έβαλαν όλα τα κορίτσια σε άλλα δωμάτια και με άφησαν μόνη στο σπίτι κλειδωμένη!! Άκουσε εκεί! Προφανώς η κόρη τους δεν έπαιζε τόσο σημαντικό ρόλο για αυτούς όσο αυτή η ηλίθια έχθρα! Δεν είχα τηλέφωνο, ούτε υπολογιστή και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον Γιώργο η με κανέναν άλλο για να λέμε του στραβού το δίκιο. Οπότε έπρεπε απλά να περιμένω...

George's P.O.V

Μου έλειπε. Και μου έλειπε αφάνταστα. Το να μην την έχω ήταν κάτι το οποίο με πονούσε και με τυραννούσε πάρα πολύ. Σε μια προσπάθεια να ξεχάσω, ήπια. Ήπια πολύ και πήγα με πολλές κοπέλες. Ούτε να τις μετρήσω μπορώ και ούτε θυμάμαι να πω τα ονόματα τους. Οι γονείς μου, θυμωμένοι, δεν με άφηναν να πλησιάσω το σπίτι της και μόλις έμαθαν ότι οι γονείς της Ηλιάννας την είχαν κλειδώσει μέσα χάρηκαν που ο "καημένος ο γιος τους" δεν θα ξεμυαλιζόταν πια από αυτό το ξετσίπωτο τσουλάκι. Με πονούσε να τους ακούω να την λένε έτσι, ο καημένος ο άγγελος μου, η μικρή μου πόσο θα υπέφερε.... Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η πόρτα που χτυπούσε και σηκώθηκα να ανοίξω..

"Ρε φιλάρα, τι παίζει πια με εσένα;" Φωνάζει ο Θάνος και μόλις με βλέπει πέφτει καταπάνω μου...

"Τι να σου πω ρε; Δεν αντέχω μακριά της. Δεν φαίνεται;"

"Πως ρε; Φωνάζεις από μακρια: φέρτε μου την Ηλιάννα πριν πέσω και ψοφήσω για πάρτι της..."

"Ρε εγώ σου λέω τον πόνο μου κι εσύ με δουλεύεις; Ωραίος φίλος είσαι εσύ τι να σου πω.."

"Μωρέ έχω τσιμπηθεί κι εγώ με μία και έχω τώρα τα δικά μου.." λέει και ονειροπολεί με το βλέμμα του...

"Πια είναι, την ξέρω;"

"ΜΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΦΑΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ;;;; Η Μαριτίνα δικέ μου. Τρελή φάση...Έχω χαζέψει... αφού τώρα την βλέπω και όνειρο.. Έρχετε λέει στον ύπνο μου και μου λέει: έεελα μαζίι μου Θάνο"

"Το ξέρεις ότι αυτό ακούγεται λιγάκι σαν θρίλερ; Είμαι η Μαριτινα και ήρθε η ώρα σου...ΜΠΟΥΥΥ"

"Μα καλά είσαι ντιπ μαλάκας ή το παίζεις; Εδω σου μιλάω για την πρώτη μου αληθινή λατρεία και εσύ μου μιλάς για δολοφόνους με πριόνια; Και τους ταυτίζεις και με την Μαριτίνα; Αι στον διάολο πια!!!"

"Σταμάτα, το ξέρεις ότι το κάνω για πλάκα...Τώρα που το σκέφτομαι...."

"Οχ, σταμάτα να σκέφτεσαι πριν αρχίσει να βρομάει καμένο..."

"Όχι ρε παιδί μου, άκου: Θα μιλήσεις εσύ που μπορείς με την Μαριτίνα και μπορείς να δώσεις ένα γράμμα από εμένα στην Μαριτίνα που θα το δώσει στην Ηλιάννα! Και είναι και μία καλή δικαιολογία να την πλησιάσεις! Άντε γιατί όποιος ντρέπεται κακά ζει..."

"Εντάξει πες ότι της λέω για το γράμμα. Μετά;;;"

"Θανάση! Δεν μπορώ να τα σκέφτομαι όλα εγώ!!!"

thano's P.O.V

Ήμουν χαρούμενος που θα την ξανασυναντούσα... εκείνο το βράδυ είχαν φύγει όλοι τόσο βιαστικά και δεν είχαμε προλάβει να μιλήσουμε...Είχα όμως το τηλέφωνό της και την πήρα τηλέφωνο για να δώσουμε ραντεβού στην πλατεία του χωριού. Έφτασε ακριβώς στην ώρα της και ήταν πραγματικά όμορφη με αυτή την φούστα με τα λουλούδια...Τα πόδια της; Ατελείωτα..Τα χείλη της για φίλημα και το κορμί της...ασε να μην το σκέφτομαι αυτό καλύτερα.

"Γεια!" την ακούω να λέει και μόνο τότε ξυπνάω από το ονειροπόλημα μου...

"Γεια... Πως είσαι;"

"Μία χαρά, Λοιπον, κρατάς το γράμμα;"

"Ναι φυσικά..Περίμενε..." Βγάζω το γράμμα από το σακίδιο μου και της το δίνω.

"Πως τα πας εσύ με τους γονείς σου τώρα τελευταία;" την ρωτάω για να σπάσω τον πάγο.

"Τι να σου πω μωρέ; Κι εγώ δεν είμαι ελεύθερη να κάνω πολλά πράγματα...Δεν μας αφήνουν να βγαίνουμε πολύ, καμία μας , αν και δεν έχουν πρόβλημα με τις τρεις φίλες μας, όχι τουλάχιστον όσο έχουν με εμάς που είμαστε κόρες τους..."

"Αρα δηλαδή δεν μπορείς να έρθεις τώρα μαζί μου μία βόλτα με την μηχανή;"

"Εεε..."

"Έλα θα κάνουμε ένα κύκλο στα χωριά και θα γυρίσουμε αμέσως πίσω.."

Σε όλη την διαδρομή ένιωθα τα λεπτά της χέρια γύρω από την μέση μου,και άναβα, ολόκληρος μία φωτιά ήμουν...α, ρε μαλάκα Γιώργο με τις ιδέες περί συνάντισης...σαν να χω το νερό στα χέρια μου και να μην μπορώ να πιω... Κάποια στιγμή ένιωσα τα χέρια της να με σφίγγουν πιο πολύ και έγειρε το κεφάλι της στην πλάτη μου...Εκείνη την στιγμη είχα την εντύπωση ότι η καρδιά μου χτυπούσε πιο δυνατά από την δικιά της...

----------------------

ορίστε έβαλα και μερικά παρτ των υπολοίπων...πως σας φαινεται? σχολια παιδια, στα αληθεια ,με ενδιαφερει...

φιλακια!!1